NHL: Willem Smink weblogt (4)

De allerhoogste baas van de NHL heeft een weblog. Omdat deze alleen voor ingewijden te zien is, geef ik graag een korte samenvatting. Deze keer twee blogjes ineen, want de laatste keer dat ik Willems blog behandelde was een tijd geleden. Op 24 september blogde hij over zijn 'Oude kennissen', daarna moesten we tot 8 oktober wachten op de inspirerende blog 'Onder en boven de streep'.

De afgelopen week is veel tijd gaan zitten in geldkwesties. De hogeschool kent vijf- en acht- maandsrapportages en de jaarrekening. De rapportages geven een beeld van het verloop van uitgaven en inkomsten. En van de realisering van resultaatsafspraken.

De realisering van resultaatsafspraken. Dat is de taal van een oud-PvdA-bestuurder. En dan vinden ze het nog gek dat kiezers bij bosjes weglopen. Maar Willem is bij ons geen PvdA-er; hij is bestuurder en bestuurders schrijven nu eenmaal gruwelijk. Laten we nog zo'n zin doen.

Met dit systeem van kaderstelling ontstaat er binnen instituten en afdelingen de ruimte voor eigen beleid.

Je zou zin op zin moeten vertalen om er nog wat van te maken, maar bij Willem is dat hopeloos. Willem wil bijvoorbeeld zeggen dat ze als bestuurders geen idee hebben hoe het geld bij bosjes verdwijnt in die instituten, maar hij schrijft:

Er wordt momenteel gewerkt aan een methodiek om beter inzicht te krijgen in financiële verplichtingen.

De instituutsbazen kunnen hun borst natmaken: dat betekent een hoop bureaucratie erbij. En voor alles bonnetjes inleveren!
Het is een 'tijd van krappe budgetten', schrijft Willem. We eindigen dit jaar zelfs met een verlies ('onder de streep').

En dat komt niet door de kredietcrisis.

Nee, dat komt door de nieuwbouw die 34 miljoen te duur is uitgevallen. Maar daar kan Willem niets aan doen: dat hoorde nog bij zijn voorganger Frans (20.000 euro bonus) Kuiper en zijn huidige medebestuurder Diane (10.000 euro bonus) Keizer.

En nee, we koersen niet af op een faillissement. Maar wel blijft het, vooral volgend jaar, zaak scherp de budgetten te bewaken en een bezuiniging door te voeren. (...) Als we er in slagen deze budgettaire maatregelen te realiseren, dan komen we in 2010 weer boven de streep uit.

En Willem ziet dan al weer mogelijkheden om te investeren! Zo eindigt hij toch weer positief.

Laten we maar meteen het daarop volgende blogje behandelen dat 'Ander Onderwerp' heet en geplaatst is op donderdag 16 oktober. De eerste zin luidt

Nu even niet een blog over de NHL.

Dat lijkt wel heel veel op de titel van het blogje dat ik vorige week woensdag schreef over de in Zuid-Afrika omgekomen student Niels Kolkman. Willem schrijft echter over Friesland en Leeuwarden.

Een tijd lang ben ik in die andere hoofdstad van het Noorden, Groningen, bestuurlijk actief geweest. In Fryslân ben je dan een tijdje besmet met het ‘Grinslân’-virus. Een aandoening die na verloop van tijd vanzelf schijnt te verdwijnen.

Eindelijk eens een ironische formulering. Goed zo, Willem. Ik geef je meteen een waarschuwing erbij: pas op met dat soort ironie, de meeste Friezen hebben daar geen gevoel voor.
Maar dan gaat het in het blogje verder over de bestuurlijke lagen in de provincie en de gemeentelijke herverdeling.

Allemaal burgemeesters in bijna dezelfde schaal als die van Ferd Crone.

Voor rondreizende ex-bestuurders van de PvdA is de (salaris-)schaal natuurlijk een belangrijk punt. Zouden die nu meer of minder verdienen dan Frans Kuipers vorig jaar?
Willem gaat door op de 'economische ontwikkelingen', de 'groeicijfers' en de kwaliteit van de banen en stelt uiteindelijk de vraag wat wij (van de NHL) zelf kunnen bijdragen aan die groei:

we investeren in Leeuwarden met onze nieuwbouw. Daarmee is voor vele jaren zeker gesteld dat Leeuwarden blijft bruisen.

Er is een direct oorzakelijk verband tussen onze nieuwbouw en het bruisende Leeuwarden!

Verder zijn we druk bezig met het versterken van kennisnetwerken tussen ons en het plaatselijk bedrijfsleven. Dat draagt bij aan nieuwe economische groei. En maakt Leeuwarden anders en sterker dan veel van zijn concurrenten.

Zou dat ook ooit gemeten worden? Of zou dit ook bestuurstaal zijn: het lijkt heel veel te zeggen, maar in werkelijkheid staat er niets concreets, niets meetbaars, niets aantoonbaars.