Anita Andriessen overleden

Twee jaar geleden bracht de Friese theatergroep Sater het stuk de Faginamonologen op de planken. Het oorspronkelijke stuk van Eve Ensler was aangevuld met enkele monologen uit Friesland. Friese beroemde vrouwen zouden die voorlezen (en voor een deel zelf schrijven). Een daarvan was Anita Andriessen. Ik kende haar niet, maar bij de presentatie werd het eerste exemplaar van het boek aan haar overhandigd. Ze hield een toespraak recht uit het hart, emotioneel en politiek. Precies goed. Niet zo'n labbekakkige toespraak die door een van de ambtenaren was geschreven, maar een waar ze woord voor woord achter stond.
In die tijd vocht ze al tegen kanker en dat is helaas zo gebleven. Er zijn mensen die het ongepast vinden als je die strijd meeneemt de politiek in, zoals zij deed. Het persoonlijke werd politiek en de politiek persoonlijk. Dat is het enige antwoord op technocraten. Je bent met je hele persoon politicus (of leraar in mijn geval). Anita Andriessen wist mij op die middag te ontroeren en het is lang geleden dat een politicus dat wist te bereiken. Als ik in Friesland had gewoond, dan zou ik weer op de PvdA hebben gestemd.