De mooie biljarter en een gedicht van Menno Wigman

Het is handig om altijd je camera bij je te hebben. Die literaire toestanden kunnen me gestolen worden, het gaat om de bijvangst. Zo zetten Nick ter Wal en Roos Custers gisteravond hun handtekeningen in een speciaal bibliofiel drukseltje (van Nick) met kunstwerkje (van Roos) bij een gedicht van Menno Wigman. Het komt niet in de handel. Ze verdienen er niks aan. Waarom doe je het dan in hemelsnaam?




Maar de mooie biljarter in witte katoenen broek, de jongen met vriendelijke oogopslag, die soms achteroverleunend op de tafel, achter zijn rug, om een stoot plaatst, die wil je eigenlijk op de foto hebben. En dat mislukt dan natuurlijk weer. Ach, altijd die hunkering.