In de heg van de tuin van mijn ouders zit een nest merels. De eerste foto heeft mijn moeder zaterdag gemaakt en de tweede zondag. Ze groeien per dag.
'Verjaag je de ouders niet?' vroeg ik.
'Als ik een foto maak, dan wachten ze even met voeren,' zei mijn moeder, 'daarna gaan ze gewoon verder.'
Bij mij eten de kraaien het oude brood van het balkon. Meer nog dan van brood houden ze van kaas. Ze eten eerst kaas en komen later terug voor brood.
In de vijver van het Van Brakelplein is sinds vorige week weer een kunstmatig eilandje te water gelaten, met wat tulpen om de boel op te fleuren. Dat eilandje is voor moeie eenden. Het is ook een mooie plek voor een reiger zoals op de volgende onscherpe foto te zien is. Reigers zijn altijd moe. Voorwerelds moe. 's Avonds vliegen ze weg het verleden in.
2 opmerkingen:
"Ik woonde op een boot, en was vergeven van de eenden. Waar je ook keek. Eenden zijn fantastische, eigenlijk niet voor de werkelijkheid bestemde dieren. Ze hebben alles wat mensen ook hebben: onhandig, en verkeerd gebouwd voor het element waarin ze leven. Ze zeggen wel dat mensen hun denkvermogen hebben ontwikkeld uit een tekort aan fysieke mogelijkheden om de elementen te lijf te gaan, en ik vind het op grond daarvan tamelijk onbegrijpelijk dat eenden niet tot een hogere staat van bewustzijn zijn gekomen. Fantastische beesten, ontzettend on-spectaculair, helemaal niet ijdel als de reiger of de zwaan of eigenlijk als alle vogels die in het water leven, het meerkoetje en de waterhoen daargelaten, al missen die des eends burgerlijkheid."
Willem Jan Otten in een interview met Johan Diepstraten en Sjoerd Kuyper
Eenden zijn geweldig. Als je goed luistert hoor je dat ze niet kwaken maar lachen.
Een reactie posten