Keulen: stenen, hoogte en sloten

Tussen de Rijn en de binnenstad van Keulen vind je op een klein stukje grond een aantal tegels die afwijken van de rest. In die stenen staan de namen gebeiteld van enkele beroemde AIDS-doden: Robert Mapplethorpe, Keith Haring, Derek Jarman. Er staan ook namen van Keulenaren tussen: ‘Manfred Schwanz’ en ‘Bernd (Käthe)’. Van deze mensen kennen we de verhalen niet. Toch goed dat ze nog even bestaan, al is het dan in een steen bij de Rijn.



Wie Keulen met de trein binnenkomt, gaat over de grote spoorbrug bij de Rijn. Je kunt er ook overheen lopen. Dat hebben we gisteren gedaan. Ik ben op een enorme toren gaan staan om te genieten van het uitzicht. Voor mij was een Duits echtpaar dat niet wist hoe het kaartjesapparaat werkte. Ze werden boos toen de kaartjes er niet uitkwamen en daarna nog bozer toen ze hun geld niet terugkregen. Dus ging meneer snauwen tegen het apparaat en erop slaan. Ik wees ze op een knopje en ja hoor: geld terug. Daarna gewezen op het goede knopje voor de kaartjes en ook dat lukte. Meneer bleef vervolgens hangen bij het tourniquet en hij drukte ook nog op de verkeerde knop bij de lift omhoog. Wat zullen die mensen een lol hebben in deze wereld vol apparaten. Corrie bleef overigens beneden, hoogtevrees.

Op de spoorbrug hangen mensen slotjes op als symbool van hun eeuwige liefde. Dat is een vrolijk gezicht. Corrie vroeg zich af of men daarna de sleutel in de Rijn gooit. Later vroeg ik me af of zo’n slot wel een mooi symbool is voor de liefde. Voor eeuwig geketend, voor altijd op slot, nooit meer vrij.