Parijs: Kandinsky, Tinguely, en Eiffel

Parijs vergelijk je altijd met de voorgaande bezoeken. Je kent de plaatsen nog die je de vorige keer bezocht en met wie. Deze keer ben ik met Alfred in Parijs en we zitten in een hotel op een steenworp afstand van het Louvre. Piepkleine kamers, maar wel is alles aanwezig wat er zijn moet. Ik zit op de eerste verdieping met uitzicht op een vrij stil straatje. Als ik de deur uitga floept de lamp op de gang aan en dan kan ik aan de andere kant van het smalle gangetje de trap naar beneden nemen. Daar brandt echter geen licht. Dus bij brand eerst lichtschakelaar zoeken. Naast de trap is een lift beschikbaar, ook klein, voor maximaal drie personen. Het is niet te hopen dat met brand iedereen naar beneden wil. Alfred zit op de derde verdieping met uitzicht op de achterkant, een soort diepe schacht.
Op onze kamers liggen welgeteld vijf kunststof rozenblaadjes.
Ik zag gisteren op internet dat vandaag de laatste dag van de Kandinsky-tentoonstelling in Centre Pompidou was. Gelukkig konden we die nog net op het laatste moment zien. Op het plein natuurlijk weer de nodige kunstenaars. Een oude zigeunervrouw die probeerde een viool door te zagen en van wie je hoopt dat ze nooit een cd zal opnemen, een jongen die het publiek in de ban kreeg met een touwenact en een jongen met vreemd achteroverwaaiend haar, opbollende jas en wapperende stropdas in een bevroren toestand. Die kreeg mijn geld.

De fontein van Tinguely naast het museum wordt opgeknapt. Delen zijn opnieuw geverfd, andere beelden zien er flets uit. Overaal groene aanslag. Niets werkt, het water staat laag.

Vergeleken met de vorige keer is de Notre Dame nu schoon. Gebleven zijn de toeristen die hun eigen gebabbel en gefotografeer belangrijker vinden dan de mis die aan de gang is. Ik kan steeds minder goed tegen die ongeïnteresseerdheid in de blik van de mensen.

Restaurant L'Amazonial waar je vroeger enorm lekker kon eten met uitzicht op mooie obers en mooie mensen is nu een derderangs restaurantje geworden zonder veel opwinding over mannenaanblikken of voedsel.
Wel hetzelfde is de Eiffeltoren. Altijd mooi bij nacht, vooral als je via Trocadero komt. Was vergeten dat er aan de voet van de Eiffeltoren altijd militairen klaarstaan met karabijnen.