Ben gisteren voor het eerst in museum De Fundatie geweest in Zwolle. In het oude gerechtsgebouw zit nu al sinds een paar jaar het museum dat een mooie vaste collectie heeft die vroeger in kasteel Het Nijenhuis in Heino te zien was (en vind ik, daar ook nog steeds thuishoort - heb nog steeds het idee dat die Zwollenaren 'mijn' Bart van der Leck hebben gejat).
Het gebouw is klassiek van opbouw, met overzichtelijke zalen en kleine kamers eromheen. Je kunt er intieme en verrassende tentoonstellingen maken. Deze keer is er een kleine tentoonstelling georganiseerd rond de schilder Herman Gordijn. Er hangen enkele grote doeken, portretten in opdracht, waaruit zonder meer blijkt dat Gordijn een uiterst vakbekwame meesterschilder is. Maar het 'eigen' werk is weerbarstiger, vieziger ook. De mensen worden net iets grotesker neergezet dan ze zijn, krijgen lichte vervormingen en juist daardoor komt aan het licht wat hun kern is. In het werk van Gordijn komen heel vaak oudere, ietwat verlopen vrouwen voor, maar op deze tentoonstelling zijn de mannen aan de beurt.
In een aparte kamer hangen enkele etsen van Gordijn met gedichten van Gerrit Komrij ernaast (de gedichten zijn ook nog in handschrift te bekijken, met veranderingen en doorhalingen erbij). Godzijdank heeft Komrij niet voor beschrijvende gedichten gekozen; we zien twee meesters naast elkaar.
De tentoonstelling Binnenstebuiten is absoluut de moeite van een omweg waard. De tentoonstelling is nog tot 3 januari te zien. Een interview met Herman Gordijn in De Stentor is hier te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten