At sea (early seventies)
Originally uploaded by coen peppelenbos
Heb deze foto een paar dagen geleden op Flickr gezet (klik erop dan ga je naar de site en dan kun je hem nog veel groter maken). Het is nogal vervreemdend om de een foto terug te zien waar je zelf op staat en je herinnert je helemaal niets van die dag. Je hoort van studenten wel eens verhalen van dingen die je ooit gezegd zou hebben en je weet ook daar niets meer van. Laat staan van veertig jaar geleden. Je weet ook niets meer van die diepe gedachten die je ongetwijfeld had toen je uitkeek over de zee.
Of misschien dacht je alleen maar: wat is de zee diep.
Je hebt laarzen aan, groene, van de Hevea. Er was een fabriek van de Hevea in Raalte en dat waren dus de beste laarzen.
Als ik lang naar de foto kijkt, word ik ook heel weemoeddroef. Om alles. Ik kan maar een beperkte hoeveelheid oude foto's aan.
Die zee heeft het maar gemakkelijk. Die ebt en vloedt wel door. Misschien dacht ik dat wel: dat de strijd oneerlijk is.
4 opmerkingen:
Je wou de zee in, want je had toch laarzen aan? Dat wilde je. Maar je vader stond erbij en die vond dat niet goed. Gezeur over te koud en te nat en te gevaarlijk, waar je niet naar luisterde omdat ouders saaie bangeriken zijn waar je nooit iets van mag.
Prachtig weemoedig, je verhaal.
Ha Marjan, denk dat dat niet klopt, want als we van tevoren laarzen aankregen, dan was dat juist omdat we wel de zee in mochten lopen.
Maar kind! Wat sta je daar dan nog? Ren, kleine Coen, ren!
De zee is diep!
Een reactie posten