1 Tom Lanoye - Sprakeloos
Een weergaloze roman van deze Vlaamse reus. Met Sprakeloos heeft hij – samen met de ‘Monstertrilogie’ – zijn belangrijkste werk geschreven. Hij schetst niet alleen een prachtig en ontroerend beeld van zijn moeder, ook lees je over de geboorte van zijn schrijverschap. De poëtica van Lanoye wordt in deze roman stukje bij beetje ontrafeld en dat maakt het tot een uniek werk. En dat geschreven in een onnavolgbare stijl. Schitterend!
2 Nop Maas - Gerard Reve – Kroniek van een schuldig leven (Deel 1 De vroege jaren 1923-1962)
Dit eerste deel van de biografie over Gerard Reve overtrof al mijn verwachtingen. Bij het openslaan van het boek is het meteen duidelijk: Maas heeft zich zeer goed en kundig gedocumenteerd. Gelukkig wordt de lezer niets ontzegd. In detail wordt het vroege leven van Reve in kaart gebracht. Heerlijk! Als klap op de vuurpijl is dit eerste deel ook nog eens zeer leesbaar geschreven – het is bijna een roman. Ik kijk uit naar deel twee en drie!
3 Vincent van Gogh - De brieven (De volledige, geïllustreerde en geannoteerde uitgave)
Sinds kort staat Vincent van Gogh in het Pantheon van het Letterkundig Museum. Dit is meer dan terecht. De afgelopen weken las ik voor het slapengaan steeds een paar brieven. Prachtige brieven die een neurotische en onzekere schilder laten zien. Ook Van Goghs relatie met zijn broer Theo komt natuurlijk naar voren – erg ontroerend. Deze volledige, geïllustreerde en geannoteerde uitgave van de brieven is werkelijk een schitterend werk. Het bevat naast de brieven namelijk ook alle kunstwerken van Van Gogh én alle schilderijen van andere kunstenaars waarover hij in zijn brieven spreekt. Een fantastisch en uniek project dat veel lof verdient.
Een prachtige novelle over de fascinatie van een oudere man voor een jongen. Moeyaert hanteert in Graz een poëtische stijl, zoals we dat ook van hem gewend zijn in zijn jeugdboeken. Hij gebruikt geen woord teveel. Het is de lezer die aan het werk wordt gezet, het is de lezer die moet ontdekken. Vakmanschap. Graz is de De dood in Venetië van de 21ste eeuw.
5 Marie Kessels - Ruw
Een mooie, sensitieve roman over Gemma – een vrouw die op latere leeftijd blind is geworden. ’s Nachts gaat ze naar buiten om de stad opnieuw te verkennen. In een zeer bloemrijke stijl beschrijft Gemma haar route door de stad. Ze hoort wat er om haar heen gebeurt en probeert dit in een beeld te vangen. Dit levert een aantal mooie zintuiglijke beschrijvingen op.
6 Thomas Rosenboom - Zoete mond
Zoete mond, een ouderwetse Rosenboom. Net als in het andere werk van Rosenboom maken we kennis met twee hoofdpersonen die na veel hoogmoed weer genadeloos hard vallen. Rosenboom speelt keer op keer prachtig met het noodlot: een spel dat maar niet verveelt. Daarnaast kent Zoete mond weer een paar zeer sterke zinnen, zoals alleen Rosenboom ze kan schrijven.
De meest absurdistische roman die ik heb gelezen dit jaar. De roman gaat over twee mannen die een gebouw bewaken en in afwachting zijn van een collega, de derde bewaker. Dit roept meteen een bepaalde spanning op. Wie is die derde bewaker? En wanneer arriveert hij? De mannen komen het gebouw niet uit, ze zijn van de buitenwereld afgesloten. Ze moeten immers de bewoners van het gebouw beveiligen. Terrin schept vanaf de eerste pagina meteen een beklemmende sfeer die de lezer in de greep houdt. Tegelijkertijd valt er iets te lachen. De wijze waarop Terrin alle handelingen van de bewakers koel en gedetailleerd beschrijft werkt op de lachspieren.
8 Mensje van Keulen - Een goed verhaal
In Een goed verhaal bundelde Mensje van Keulen zes sterke verhalen. Verhalen over jaloezie, eenzaamheid, erkenning en de teleurstellingen in het leven. De stijl van Van Keulen is trefzeker en suggestief. In een paar pagina’s weet ze een prachtig verhaal neer te zetten. Daarnaast staan de verhalen bol van prachtige, subtiele observaties. Hoogtepunt in de bundel is het ruwe verhaal 'Zand' dat je als lezer regelrecht overdondert.
Een aantal jaren geleden beet een hond in Friesland een baby dood. Dit nieuwsbericht gebruikte Jan van Mersbergen voor zijn roman Zo begint het. De lezer volgt het leven van drie vrouwen: Evana, Edyta en Emma. Zij hebben alle drie de hond van dichtbij meegemaakt – zij het op een totaal andere manier. Het is erg knap hoe Van Mersbergen deze drie vrouwen met elkaar verbindt en zo de geschiedenis van de hond vertelt. Van Mersbergens stijl is krachtig en impliciet.
Eigenlijk is Weg een draak van een boek. Het is geschreven in een zeer slechte stijl: kromme zinnen, veel clichématige metaforen. Toch verdient Weg een plaats in mijn top tien. Dagenlang heeft de roman mij namelijk beziggehouden. Dat kwam door de sterke verhaallijn. In de roman verbreekt Edith haar relatie met Norma, maar Norma weigert vervolgens het huis te verlaten. Dit levert een groots echtscheidingsdrama op. De spanning tussen beiden ontaardt in een aantal mooie, heftige scènes. De wanhopige overpeinzingen van Edith en haar onvermogen om nog langer met Norma samen te leven zijn zeer sterk en geloofwaardig beschreven.
Eerder verscheen de top 10 van Anton Brand, Wouter de Vries, Derwent Christmas, meneer en mevrouw Maggi, Joep van Ruiten en Cilla Geurtsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten