Dag van het literatuuronderwijs

Net als je denkt dat je zo'n beetje alles kan: vlot interviewen bijvoorbeeld, dan gebeurt er iets waardoor je zelfvertrouwen flink afneemt. Ik had me goed voorbereid op de interviewsessie met Adriaan van Dis en Manon Uphoff en de sessie met Piet Calis en Rindert Kromhout. Ik kende de boeken, had in mijn hoofd gereperteerd wat ik wilde vragen en beide keren kwam er niet uit wat ik wilde. Dat lag aan heel veel dingen en zeker ook aan mij, maar je zelfvertrouwen wordt na twee in mijn ogen mislukte optredens wel aangetast. Normaal komen de mensen na afloop van een interview vaak naar je toe om je te complimenteren, maar dat bleef deze keer helemaal uit en dat was veelzeggend. Alsof je een beetje besmet was geraakt.
Gelukkig was Corrie er ook bij die alles een beetje kon relativeren en Peter had gelukkig niets gezien. Hij zat in de stand van de uitgeverij en heeft enorm veel exemplaren van het Basisboek Literatuur verkocht.

Opmerkelijk was verder:
Een uitstekend optreden van Adriaan van Dis voorafgaand aan mijn interview, waarin hij vertelde, rapte, danste om aan te tonen dat je passie voor literatuur kon overdragen aan leerlingen. En passant vertelde hij over de schrijvers en letterkundigen die bij hem op school waren geweest, zoals Victor van Vriesland: 'Indrukwekkende man. Droeg zijn broek tot aan de borst. Een okselbroek, met een gulp van een meter. Dat heeft misschien wel de meeste indruk gemaakt. Die gulp.'


De man die bij het antwoord van Manon Uphoff over het verhaal 'Poep' boos wegliep en op de gang mopperde over als die poep- en piesverhalen.

Piet Calis die verheugd was over het handjevol leraren dat in de klas nog enkele gedichten van Vondel behandelde of delen uit een toneelstuk (de Gysbreght van Aemstel of de Lucifer). Geen enkele docent behandelde echter meer een volledig stuk van Vondel.

Rindert Kromhout die een powerpointpresentatie had gemaakt bij zijn mooie boek Soldaten huilen niet en in zijn tien minuten lange verhaal alle vragen beantwoordde die ik van tevoren had bedacht, maar vergat de plaatjes door te klikken, waarna hij alsnog alle foto's moest doornemen. Hij was verbaasd dat zijn boek volgend jaar al in de reeks Jonge lijsters van Noordhoff komt.

Piet Calis was weer verbaasd dat hij een paar keer in het laatste dagboek van Jan Wolkers voorkwam.

Kortom, duizend-en-een indrukken met toch het zeurende gevoel dat je je revancheren wilt.