Op zoek naar de nieuwe Boven Jan (9): Bla Bla

'Vlees noch vis' dat is het devies van het vegetarisch restaurant Bla Bla. Gelukkig zijn Doeke en ik volwassen eters, die regelmatig vegetarisch eten uit zichzelf, dus flauwe grappen zul je van ons niet horen, maar over het algemeen vinden we toch dat er aan een vegetarische maaltijd één bestanddeel ontbreekt: vlees of vis.
Het was mooi zomerweer toen wij op zoek gingen naar de opvolger van Boven Jan, Noorderzon was nog in volle gang, dus wij verkozen een plekje op het buitenterras, waar kleine plantjes het gesprek een enigszins groen tintje gaven.

We kregen een geplastificeerde (bah) menukaart die ontworpen leek door het achterlijke neefje dat ook de menukaart van snackbar Dikke Harry heeft gemaakt.

We kozen het voorgerecht voor twee met allemaal kleine hapjes. De pittige cavallokaas vonden wij erg lekker. Het meisje dat ons bediende wist precies waar de kaas vandaan kwam en wie het aan het restaurant leverde. Alhoewel we een voorliefde hebben voor mannelijke obers, moeten we toegeven dat vrouwelijke obers met warenkennis ook erg prettig zijn. Alles beter dan die inwisselbare studentes.
Het nadeel van die schaal vol hapjes was de manier van opeten. Twee broodjes lagen er op de schaal en een hele hoop broodsticks, maar hoe eet je met een broodstick uit zo'n bakje?
Doeke had de tijd van zijn leven, maar ik had vooraf beter moeten kijken wat we kozen als olijvenhater. Altijd weer die olijven. Olijven met pit deze keer, waardoor je mede-eter telkens op een elegante manier iets moet uitspugen. En dan die tapenade: nog meer olijven. Van armoe at ik maar een artisjokkenhart en ik kreeg een groot verlangen naar een rundvleeskroket.

Gelukkig werd het allemaal beter met het hoofdgerecht. Ik koos de sformato van doperwtjes, munt, ricotta en parmezaan. Die smaakte wel heel erg doperwterig (prak een heleboel doperwten fijn en eet die dan op). Maar de risottoballetjes ernaast en het pastataartje waren heerlijk. Omdat ik de auberginesalade met opnieuw olijven grotendeels liet staan vroeg het meisje of ik wel genoeg gegeten had.

Doeke koos de spinaziequiche met feta, dille en rode pepers en daarnaast ook heel veel extra's en hij at alles op. Inmiddels was ook de stadsdichter op de fiets langsgekomen. Als overtuigd vegetariër kende hij Bla Bla helemaal niet, maar verzekerde hij ons, hij was er wel heel vaak voorbij gefietst.

Als nagerecht namen we iets wat niet op de kaart stond. Het was een mix van een chocoladetaartje met iets anders en dat leverde een luchtige chocoladecaketaart op die ook goed smaakte. Hadden we de laatste weken steeds maaltijden waarbij het bij elke gang minder werd, in Bla Bla werd het eten steeds beter.

Bediening: Er was maar één meisje in de bediening dat zowel binnen als buiten serveerde. Alles kwam op tijd. Ze was alert, ze kende de gerechten en de ingrediënten. Ze reageerde goed op opmerkingen. Die moeten ze houden daar.
Locatie: Het buitenterras is wat klein en de Nieuwe Boteringestraat is wat druk, maar op een mooie zomerse dag valt er een hoop te genieten. We zagen zelfs de vrouw van de directeur met een trombone langsfietsen.
Kosten / Baten: €81,10 voor drie gangen + twee witte wijn en twee rode wijn (op de afrekening zijn ze twee wijn vergeten) en vier koffie. Allemaal vers spul, allemaal zelf gemaakt, het bedrag lijkt me dus redelijk.
Boven Jan-gehalte: Ik droom nog wel eens van die schnitzels met champignons. Ik vind het heel fijn dat er vegetariërs zijn, maar dode dieren smaken toch ook heel goed.

Een 8 (ondanks de olijven, volgens Doeke dankzij de olijven)