Het was ons nog niet opgevallen, maar we hoorden goede verhalen over het Grand Café Groningen. Een naam van niets en ook het pand aan het Zuiderdiep was ons niet zo opgevallen ondanks de gevel met 'Steenkolen Handels Vereeniging'. Misschien verwacht je daar dan ook geen restaurant. We hebben er inmiddels twee keer gegeten. De eerste keer werden we bediend door een echte man, die van de hoed en de rand wist.
Vorige week aten we er opnieuw, nu in gezelschap van de fotostripmaker Ype Driessen. Ype mag van ons altijd mee-eten. De laatste keer werden we bediend door een meisje. Ze kwam wel dertig keer vragen of alles naar wens was. Zo attent hoef je nu ook weer niet zijn. Iets meer warenkennis zou prettiger geweest zijn. Op de menukaart stond een vis en op mijn vraag of het filet betrof of vis met een graat verklaarde ze dat het om filet met graat ging.
Op de overzichtelijke kaart wordt duidelijk gemeld dat men zo duurzaam mogelijk werkt en dat er zoveel mogelijk bij boeren uit de buurt wordt ingekocht om het aantal 'foodmiles' laag te houden. Erg goed.
De eerste en de tweede keer eten we garnalenkroketjes vooraf.
De garnalenkroketjes zijn bijzonder lekker en de gefrituurde peterselie is een grappig detail. Het voorgerecht kost 9 euro. Dat lijkt ons wat prijzig voor de kleine bolletjes. Aangezien we uit een andere tijd komen rekenen we alles nog om in guldens. Bij elk hapje valt er een gulden uit je beurs.
De reden dat we de tweede keer vroegen of er graten in de vis zaten, was omdat we de eerste keer sliptongetjes aten. Op televisie had ik die onlangs aangeprezen zien worden door Wouter Klootwijk. Een beetje een armeluisvisje, maar dat is hij op ons bord helemaal niet. Een heerlijke vis, goed gebakken, goed gekruid ook, met een lekkere ravigottesaus erbij. Buitengewoon smaakvol. (Je wilt echter niet altijd zo pielen met die graten.) Aan te raden.
Voor het nagerecht kozen we voor de proeverij. Dat deden we de tweede keer ook, maar toen kregen we iets anders dan de eerste keer. Ype wilde overigens niet echt meedoen met de zoetigheid. Hij is nog zu haben en let goed op zijn figuur. Wij zijn al onderworpen aan de zwaartekracht en proberen met een wekelijks bezoek aan de sportschool de gevolgen van een zittend bestaan tegen te gaan. De eerste keer kregen we dit:
Alleen al voor dit nagerecht zou je naar dit restaurant gaan. Helaas hadden ze de tweede keer die chocoladeijslollie niet meer op het bord liggen. Lastig om elegant op te eten, maar heerlijk.
Bediening: De ober van de eerste keer was goed. We waren juist blij dat we eindelijk weer een man aan tafel kregen. Het meisje van de tweede keer moet nog veel leren.
Locatie: Je hebt een groot open deel aan de straatkant, waar je goed zicht hebt op de bedrijvigheid van het Zuiderdiep. Iets verder de zaak in is het meer afgeschot en intiemer.
Kosten / Baten: €88,60 (de eerste keer). We hadden beiden twee wijn gedronken. Drie koffie na. De prijs ligt wat aan de hoge kant.
Boven Jan-gehalte: Het eten is uitstekend, soms wil je wel net iets meer. De bediening is alert, de tweede keer iets te alert. Je had je glas nog niet leeg of er werd al gevraagd of je iets anders wilde.
Een dikke 8.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten