NRC-lezers niet blij met extra Amsterdamse editie

Sinds de afgelopen week kent NRC Handelsblad een Amsterdamse bijlage op vrijdag (columnpje, restaurantrubriek, uitgaanstips en als journalistieke schaamlap ook een paar echt nieuwsberichten). Na het rommelen met het logo en de foto's van de armen over elkaar-medewerkers is dat een moment waarop de lezers van de krant zich afvragen: hoor ik hier wel bij?

Onder de aankondiging van Peter Vandermeersch dat er een Amsterdamse bijlage volgt een stroom van voornamelijk negatieve reacties op dat besluit. Het laat aan de ene kant zien dat Rotterdammers zich steeds minder gaan thuisvoelen bij de krant, maar dat ook de lezers in de rest van het land een afkeer hebben van die navelstaarderij van de journalistiek.

Er gebeurt van alles: in Rotterdam, Utrecht, Groningen, Leeuwarden en wellicht zelfs Maastricht, maar de tv-journalistiek en de dagbladjournalistiek staat er met de rug naartoe. Digitale media nemen die markt dan wel over. Ik hoop dat De correspondent gaat bewijzen dat er ook leven bestaat buiten Amsterdam. Een paar maanden terug hebben ze hun lezers gevraagd wat ze moesten en hoe ze dat moesten doen. Als één van de betalende abonnees (morgen begint het echt) heb ik geschreven dat ze vooral de grachtengordel uit moesten.

Op de site konden we alvast een exclusieve voorvertoning zien uit Paradiso (Amsterdam), met filmpjes met Rob Wijnberg (Amsterdam), ontwerper Harald Dunnink (Amsterdam), correspondent Maurits Martijn (Amsterdam). De twee vrouwen op de filmpjes: beeldredacteur Sterre Sprengers (Utrecht) en correspondent Vera Mulder (Den Bosch) houden de provinciale eer hoog.

Bij het literaire weblog Tzum zie ik dat het digitale medium je in staat stelt om overal te wonen. De redactie komt uit Groningen, Friesland en Gelderland. De recensenten en columnisten wonen echt overal, tot aan Italië toe. Het doet er niet meer toe. Ik denk dat die vorm van journalistiek de toekomst heeft.