Balk
Het nieuwe jaar ging ik vol vertrouwen in en dat was te danken aan een optreden in Balk. Een goede vriendin reed mij erheen, want wie aangewezen is op het openbaar vervoer komt uiteindelijk wel ter plaatse, maar de belangrijkste vraag is: kom je er ooit weer weg? Een verhalenfestival organiseren tussen kerst en oudjaar, op een maandagavond nog wel, dat lijkt op voorhand een Bermudadriehoek voor bezoekers, maar niets was minder waar: enkele honderden mensen trokken van woonkamer naar woonkamer om te luisteren naar schrijvers, performers en muzikanten. Een programmeur van een gesubsidieerd literair festival zou er een moord voor doen. 'Een paar jaar geleden lag er sneeuw, toen was het nog mooier,' zei iemand van de organisatie.
Ik was te gast bij Willem Sprik die in zijn huis een klavecimbel heeft staan en daarop allerlei motieven speelde. Pas aan het einde van de avond, toen de zenuwen wat gezakt waren, waagde hij zich aan Bach: 'want die is heel erg mooi, maar ook heel erg moeilijk.' Tussendoor las ik enkele fragmenten uit mijn roman in wording en droeg ik enkele gedichten voor. Ik weet dat 'Voorpijn', over de angst die je voelt voor dingen die nog moeten komen, bijna altijd werkt. Als dat niet het geval is, wordt het een moeilijke avond.
Toen we midden in de nacht vertrokken zagen we groepjes Friese vrouwen en mannen naar naburige dorpen fietsen. Bij iedereen deed de verlichting het. De avond was zo anders dan andere literaire avonden door het aanstekelijke enthousiasme en een totaal gebrek aan snobisme van de organisatie en het publiek. Bij de slotact van Bram van der Vlugt en Co in De Treemter, de plaatselijk theaterzaal, bleek dat ook nog eens. Zo'n driehonderd man stond opgepakt in het bomvolle zaaltje met meer staan- dan zitplaatsen. Niemand morde. Naast enkele rijmelarijtjes las de ex-Sinterklaas ook werk van Hanny Michaelis en Charlotte Mutsaers voor. Na het slotapplaus stroomde de zaal leeg. Een wat oudere vrouw kneep me daarbij in de neus. 'Nu nergens meer bang voor zijn, hè,' zei ze bemoedigend. Literatuur werkt als je door vrouwen in de neus wordt geknepen.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 3 januari 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten