Ik geloof niet dat ik uit een familie kom van rasoptimisten. Dat past ook niet zo bij de Sallandse volksaard die rampspoed binnenhaalt als een langverwachte logé. Gisteren was iedereen heel positief over de uitkomst van het gesprek met de neurochirurg, maar ik hoorde vooral de mogelijke onheil. Er komt eerst nog wel een ct-scan (volgende week woensdag) waarbij je eerst een liter contrastvloeistof moet opdrinken, waarna ze je doorlichten.
Die ct-scan heeft in feite niet te maken met de operatie van dat ding in mijn rug. Als er iets uit de ct-scan komt, en we hopen van niet natuurlijk, dan krijg je een heel ander traject. Waar iedereen zich aan vasthoudt zijn de positieve mededelingen: het lijkt goedaardig, het lijkt niet snel te groeien, het is een rare plek voor een uitzaaiing etcetera, leg ik de nadruk op de disclaimers die er ook bij verteld zijn.
En ja zo'n operatie waarna blijkt dat er geen kwaadaardige tumor uit je rug is gehaald, maar gewoon een stuk weefsel dat daar niet behoort te zitten, ook zo'n operatie kan leiden tot uitvalverschijnselen in delen van de voet. Ik weet dat de chirurg dat vooraf moet zeggen en dat ik niet de marathon zal gaan winnen (tenzij in een gekke klapvoetcategorie op de Paralympics), maar ik teken ervoor als dat op voorhand alles is.
'De vier mijl kan ik dan wel vergeten,' zei ik.
'Ja,' zei de neurochirurg en later: 'Die is toch pas in oktober? Dan zijn we weer een paar maanden verder.'
(Dat klonk wel positief)
Ik stop even met dagelijkse stukjes. Misschien plaats ik af en toe een foto van een van de wandelingen. Dan weet je: hij wandelt nog. Er is niets aan de hand.
4 opmerkingen:
Sterkte Coen, houd moed!
Bah, Coen. Wat een naar nieuws. Kop op!
Dag Coen, Via de social media en m'n zus, kwam ik op jouw blogs.
Beroerd nieuws en vooral de onzekerheid in het begin is slopend.
Keep going! -Jan Rietsema-
Dank allemaal en ha Jan! Leuk om iets van je te horen.
Een reactie posten