Er is een koffie-apparaat voor docenten op de eerste verdieping. Wekelijks mogen twee gratis koffiemuntjes verbrassen in dat apparaat. Tot zover de extraatjes. Er was een kantine: handig voor de studenten die 's avonds even ergens willen zitten. Je kon er niets meer kopen 's avonds, want de balie ging om vier uur dicht, maar er stonden wel een paar van die automaten waar je een Mars of een gevulde koek uit kon halen. De kantine hebben ze gesloopt. Je kijkt van de lokalen nu recht op de Zernikeborg.
De Noordelijke Hogeschool Leeuwarden Hogeschool heeft vreemde systemen, maar de Rug weet ook van wanten. Wij geven les op de begane grond. Meestal zitten we met de talen allemaal in één gang. De deuren links kun je openen met een 'druppel', de deuren rechts met een sleutel. Vraag me niet wat het idee daarachter was. Alle docenten hebben wel een druppel, de sleutel moest je elke week ophalen bij receptie. Aan het einde van de avond stopte je die weer in een bakje, want de receptie sloot om vier uur. Als je later les gaf, moest je een collega vragen om die sleutel op te halen of zelf twee uur eerder op school komen.
Nu wordt het moeilijker. De sleutels hangen sinds kort in een kastje. Dat kastje kun je weer openmaken met een druppel. Alleen niet met mijn druppel. Je gaat dus toch weer naar de receptie om een druppel op te halen die dat kastje open krijgt. Vervolgens haal je uit dat kastje je sleutel. Aan het einde van de avond, doe je de sleutel weer in het kastje en breng je de druppel weer naar dat bakje waar je vroeger de sleutel in deed.
Vorige week kwam de heugelijke mededeling dat je eigen druppel opgewaardeerd kon worden: de druppel opende dan niet alleen de deuren aan de ene kant van de gang, maar ook het kastje met sleutels aan de andere kant van de gang. Je vult je naam in, je nummer en doet het verzoek tot opwaardering. Je moet je e-mailadres achterlaten zodat ze je kunnen bereiken zodra de druppel is opgewaardeerd. Tot vandaag had ik niets gehoord, dus ik ging toch maar tegen vier uur naar het Zernikecomplex. Het wonder geschiedde: mijn druppel lag klaar.'Probeer hem even uit,' zei de vriendelijke jongen achter de balie. 'Het wil nog wel eens mis gaan.' Ik liep terug naar het kastje, onderweg probeerde ik een deur: die ging open. Het kastje gaf echter geen sjoege. Terug naar de balie, druppel weer ingeleverd. Ik kreeg een druppel waarmee ik gegarandeerd het kastje kon openkrijgen en jawel hoor: het kastje sprong open. Daarna wilde ik de deur voor een groep studenten openen, maar dat weigerde deze druppel. Dit was een kastjesdruppel, geen deurdruppel. Volgende week maar weer om kwart voor vier naar de receptie. Er wordt altijd geklaagd over docenten, dat ze zo weinig tijd voor onderwijstaken hebben. Dat klopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten