In de tussentijd 11

- Vandaag mijn eerste drie tatoeages gekregen. Het was mijn tweede ct-scan, maar deze keer hoefde ik niet anderhalve liter anijssmakend vocht naar binnen te werken.
Ik werd door een vrolijke mevrouw naar binnen geroepen die eerst pasfoto's van mij ging maken (dan wisten ze hoe ik eruit zag). Daarna moest ik schoenen en broek uitdoen en naar de scanner. Daar proberen ze zo goed als mogelijk is de coördinaten vast te stellen van het gebied dat bestraald moet worden.

Die aardige mevrouw dus tekenen met zo'n niet afwasbare stift en plakkertjes plakken. Daarna verdween ze en mocht ik weer fijn door dat apparaat heen en weer (op het plaatje de ct-scanner uit het Martiniziekenhuis, ik ben het niet), waarna de coördinaten weer wat werden bijgesteld, tot ze uiteindelijk vaststonden. Ik heb nu dus voor drie weken een groot rood kruis op mijn buik en op mijn beide flanken. En op de drie kruispunten is een piepklein puntje getatoeëerd. Te klein om het een tribal te noemen.

- Daarna weer fluks naar Leeuwarden om mondelingen af te nemen en tentamens voor te bereiden. Niets aan de hand jongens, niets aan de hand. Maar wel met drie keer een groot rood kruis. Alleen Corrie heeft ze gezien.
- Van de andere logs veel nieuws: Edward van de Vendel is samen met zes anderen een nieuw logboek begonnen: radio canna. Aan de rechterzijde heb ik het log van Jan Paul Schutten toegevoegd. Hij schrijft altijd over niet voor de hand liggende zaken, is origineel en grappig. Ook de website toegevoegd van Jerry Vinke (die dat skatefilmpje gemaakt heeft): een site waarop hij laat zien dat hij ook een goede fotograaf is. Bedelf hem onder opdrachten. Dichter/fotograaf Jan Glas heeft op zijn site de Bloomsdayperikelen van stadsdichter Rense Sinkgraven weergegeven. Het viel me op dat Glas als Nijntje-liefhebber niet geschokt was door dit bericht bij Asing Walthaus. Zo we zijn weer bij.
- Bij de Patiëntenservice kreeg ik vandaag mijn bestralingsrooster van de komende week. Ik begin op woensdag 27 juni en eindig op vrijdag de dertiende juli. Vrijdag de dertiende: wat was daar ook al weer mee?
- Als ik weer terugloop naar de hal zie ik bij de balie een man die zo akelig door kanker is aangetast in zijn gezicht dat ik niet durf te kijken. Heb voortdurend het idee dat ik enorm geluk heb gehad. (Soms ook niet hoor, maar vaak wel.)