Wil Louise O. Fresco de Libris-prijs wel?

Gisteren het jaarlijkse rondje genomineerden voor de Librisprijs gezien bij Nova. Niet iedereen was thuis. Louise O. Fresco, schrijfster van De utopisten zat op haar werk, heel belangrijk werk. Dat was even schrikken toen een hele cameraploeg bij haar commissie naar binnen stapte. 'Sorry,' zegt ze en ze komt half overeind, terwijl een commissielid gewoon doorpraat. 'Zal ik even... kan ik even, moeten we de vergadering stoppen? Kunnen we dit even afmaken?'
'Mogen we even storen?' vraagt Tonko Dop.
'Nou ja, goed, vooruit.' Tegen de rest: 'Jongens ik laat jullie even.' Maar terwijl ze wegloopt zegt ze nog wel wat over de presentatie tegen een man: 'Dit is niet je conclusie over de houdbaarheid van het polderconcept nog. Dat hebben we nog niet gehad. Daar moet je daar moet je de definitieve conclusie (onverstaanbaar)...'

Op de gang mag Tonko Dop in alle rust eventjes praten met de genomineerde.
'We zijn midden in de Deltacommissie.'
'De Deltacommissie! Wat doe die?'
'De Deltacommissie kijkt naar de toekomstige veiligheid van onze dijken en riviersystemen. Ik ben een van de... het is een staatscommissie onder leiding van Veerman en ik ben een van de leden en we bespreken nu net de mogelijke scenario's tot sterkte 2400 [??]. Daar haalt u me dus net uit: een belangrijke discussie.'

Tonko Dop: 'U moet nu weer vergaderen, hè?'
'Ja, want eh ja, dit is belangrijk werk eigenlijk ook nog ernaast, maar ik ben hiermee wel zeer verguld.' En dankzeggend verdwijnt ze weer snel naar haar belangrijke commissie, onderweg het stapeltje boeken en de paperassen in de armen van een secretaresse dumpend.