Het moet de natte droom zijn van menig heteroman: op zoek gaan naar mooie jonge meiden en daarvoor nog betaald worden ook. Octave Parango is op zoek naar het nieuwe gezicht van L’Idéal, de wereldleider in de cosmetische industrie. De Franse auteur Frédéric Beigbeder geeft in Vergeef me een zedenschets van de moderne scoutingwereld.
De veertigjarige hoofdpersoon Parango, die al eerder voorkwam in de roman €24,99, gaat naar modellen op zoek in Rusland. ‘Mijn werk bestond eruit dat ik moest weten waar mannen een stijve van krijgen.’ En die krijgen ze van jonge, pure meisjes. ‘Mannen werden alleen nog maar aangetrokken door kinderlijke lichamen, en als gevolg daarvan kleedden vrouwen zich als roze bakvisjes.’ Parango speurt naar minderjarige meisjes die aan dat mode-ideaal voldoen. Voordat hij ze doorgeeft aan de cosmetica-industrie of stinkendrijke kennissen gebruikt hij de meisjes nog seksueel. Of ze vijftien jaar of jonger zijn maakt niet uit. Alles gaat mis als Parango echt verliefd wordt op Lena en ook haar uit handen moet geven.
Dat is zo’n beetje het verhaal waarin ondanks het harde taalgebruik en het misbruik van minderjarigen weinig shockerends aan is. Dat komt omdat je je wel kunt voorstellen hoe het er in de louche krochten van de zakenwereld aan toe gaat. Misschien overdrijft Beigbeder een beetje, maar nieuwe inzichten in de cosmeticabranche krijg je niet. Parango blijft een te plat figuur: de man met een grote bek, die toch verliefd wordt op een arme, mooie meisje dat alleen bij haar moeder woont en geen vader kent.
De roman is opgebouwd als een biecht aan Russische priester, afgewisseld met getuigenverklaringen van vrienden en bekenden van Parango die verhoord worden na de gruweldaad waartoe hij komt na het vertrek van Lena. Met explosieven omgord gaat hij namelijk de kerk in van zijn priester. Maar een gewelddadige climax is nog niet genoeg voor Beigbeder. Vergeef me dendert naar een ontknoping toe die je al van heel ver ziet aankomen en waarvan je in hemelsnaam hoopt dat de auteur daar niet zal uitkomen. Maar ja hoor: wie zal toch de echte vader van Lena zijn? Vergeef me dat ik het einde verklapt heb, maar dat slot is dan ook zo goedkoop dat de hele constructie van de roman erdoor in duigen valt. Ontgoocheld sla je de laatste bladzijde om: de roman is al net zo leeg als de wereld die erin beschreven wordt.
Coen Peppelenbos
FRÉDÉRIC BEIGBEDER: Vergeef me. Vertaald door Manik Sarkar, De Geus, Breda, 224 blz. €19,90
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 13 februari 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten