Martin Ros: de hoogtepunten van 14 november

Koos van Zomeren wil mensen ophangen en Gerard Reve dook steeds in de bosjes. Te beluisteren op radio Selexyz.

Koos van Zomeren - Die stad, dat jaar

- Hij heeft bij mij zijn debuut gemaakt. Hij lag toen nog eens een keer ziek thuis, in Den Haag, bij zijn zu, bij zijn geliefde en daar ben ik met de auto naar toe geweest en die auto had het merkwaardige euvel dat eh hoe heet dat, de dingetjes om de regen weg te houden hoe heten die? Selexyzpresentator: Ruitenwissers. Die deden het niet. En ik ging in de stromende regen naar Den Haag, uit Hilversum! En ik heb toch die wagen in bedwang gehouden. En die heb ik voor de deur gezet en toen heb ik drieëneenhalf uur met hem zitten praten en die vrouw in die auto laten zitten. Je kon wat meemaken toen.
- Hij [Koos van Zomeren, cp] had ook al die rijke stinkerds willen ophangen.

Nop Maas - Gerard Reve, kroniek van een schuldig leven

- Dat was in de periode dat ie al met die bekende ziekte weet je wel. Selexyzpresentator: Alzheimer. Alzheimer.
- Je snapt niet waar die man [Nop Maas, cp], die zelf een overtuigde homo geloof ik, maar die met een geweldig meedogen schrijft over zijn grote ontdekking die in dit boek staat, dankzij de interviews, de dagboeken en de brieven van de echtgenote, wil je er om denken, was ie tien jaar mee getrouwd; hij was al heel vroeg met 'r getrouwd, met deze schrijfster, die zijn er in opgenomen. En die schrijfster, hoe heet ze, ik van angst nu even haar naam Selexyzpresentator: Waar ie mee getrouwd was. Een dichteres was dat. Hanny Michaelis. Hanny Micha, ik spreek met eerbied die naam uit. Die vrouw ziet er ook heel aardig uit. En die had, merkwaardig genoeg ontmoette ze Reve op een dag dat hij bekroond werd voor De Avonden, de Reina Prinsen Geerligsprijs, een boek dat veel verkocht is en een seller is geworden, maar geen bestseller. Er zijn er nooit honderduizend van weggegaan.
- Hij [Gerard Reve, cp] was een lopende kostganger in humor. Je lachte je gek. Als je hem zag lopen, lachte je je al gek.
- En op een verschrikkelijke manier in die bosjes daar. Daar had ie alleen een kamertje waar hij sliep op een soort zolder daar zat ie dat boek te schrijven en 's avonds de bosjes in. En maar aan die jongens zitten. Hij had de vreselijkste ziektes kunnen oplopen. Hij heeft dus alles meegemaakt.

Mart Smeets - Passie

- Hij schreef zoals Bob Spaak, die ken je misschien nog wel, die was als verslaggever enorm goed, maar die kon niet schrijven. Re, eh Reve wil ik zeggen, dingetje Selexyzpresentator: Smeets. ja, Smeets! Dat moet je hem toch nageven, die kan schrijven. En een stuk wil ik er toch wel uit, een schitterend stuk, over [geblader, cp] ken je die nog, hyperhenkie, die zo gek was op auto's en een reis naar het heelal meemaakte? Oh joh, dat was een ongelooflijke, motorhenkie daar zat ie van oooow dat is schitterend. [Ros bedoelt Henk Terlingen, die de bijnaam 'Apollo Henkie' had, cp]
- [Ros begint over het mooiste stuk van Smeets: over Gerrie Kneteman, maar de presentator herkent het riedeltje, cp] Selexyzpresentator: Volgens mij heeft u daar al een stuk uit laten horen al. Een paar weken geleden. Dat kan wel, maar ik wil het toch nog eens. Ja? Waar dan? Nou dan ben ik dit boek nog voor geweest. Selexyzpresentator: Stond in een ander boek, denk ik. [waarna Ros toch weer volschiet bij dezelfde passages, cp]