Als woorden met dezelfde letter beginnen heet dat alliteratie; dat is een minder bekende manier van rijmen dan eindrijm, zoals: toen de dames een bejaarde van de hoge douwden, heeft die oude het niet drooggehouden.Ik vroeg me in de vorige bijdrage af of 'douwden' wel rijmde op 'drooggehouden', en of Van Lieshout misschien 'oude' liet rijmen op 'drooggehouden'. In een reactie zei Van Lieshout dat 'hoge douwden' rijmde op 'drooggehouden'. Dat kan alleen als je drooggehouden uitspreekt als drooggehouwden.
Ik legde het voor aan Corrie Joosten, een van de schrijvers van het onvolprezen Basisboek Literatuur. Volgens haar was hier wel sprake van eindrijm, dubbelrijm zelfs (omdat ook 'droogge' rijmt op 'hoge'). Ik ben nog op zoek naar een echte taalkundige voor het finale oordeel.
De definitie van alliteratie is volgens Corrie Joosten echter volkomen fout. Bij alliteratie gaat het om beklemtoonde lettergrepen die met dezelfde medeklinker beginnen. Volgens de definitie van Ted van Lieshout zou 'over' en 'opa' ook allitereren. Dat is niet zo, want in dit voorbeeld heb je te maken met assonantie.
(wordt vervolgd)
3 opmerkingen:
O-ver en o-pa: ik zie een beklemtoonde eerste lettergreep met dezelfde klinker...
Inderdaad. En bij alliteratie heb je dus een medeklinker.
Ach, nu denk ik toch weer even aan de goede oude Lodewick die mij het regeltje leerde van Guido Gezelle: Stafrijmen zijn stapstenen waarop men steunt met de stemme, latende al wat daartussen ligt maar vluggelings en in 't voorbijgaande uitgesproken.
Een reactie posten