Je mocht er binnen niet meer fotograferen, op de tentoonstelling van
Henk Helmantel, maar dat weerhoudt de bezoekers er neit van om in drommen te komen. Blijkbaar is er grote waardering voor en vraag naar zijn soort kunst. Ik denk dat er dagen zijn dat het Groninger Museum minder bezoekers trekt. Een voordeel bij Helmantel: het kost bijna niets en je krijgt nog een kop koffie gratis ook. Nog een voordeel: met een beetje geluk zie je de kunstenaar zelf rondlopen. In De Weem, het museumgedeelte van zijn huis, of gewoon in de tuin waar hij normaal praat met de bezoekers (goddank geen enkele pretenties bij deze man en als je Gronings met hem wilt praten kan dat ook).
Gisteren werd de koffie geschonken in de tuin met de rijk beladen appelbomen. Je kon bij de koffietafel ook papieren zakjes krijgen om appels te plukken. De kunstenaar deed dat voor onze ogen bij een appelboom van het soort
'de Schone van Bath'. Vergeleken met de appels in zijn tuin vond mijn vader dat de bomen in Groningen er beter uitzagen., waarschijnlijk omdat er meer regen was gevallen.
Daarna door de Groninger graanvelden naar Uithuizen. Overal werd het graan van het veld gehaald en misschien is Groningen nog wel zo mooi omdat hier nog tarwe, rogge en haver te zien is in plaats van al dat hoog opgeschoten mais dat het landschap aan je oog onttrekt. We reden bij Uithuizen ook net langs een graanfabriek toen daar zo'n vrachtwagen vol goudgeel graan werd leeggestort.
Op de Menkemaborg was de pauw er gelukkig nog en de mevrouw achter de kassa zei dat de pauw waarschijnlijk banger voor mij was dan andersom. De tuinen lagen er mooi bij, maar het doolhof wordt op dit moment helaas gereconstrueerd. Toch de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten