Annemarie Oster interviewt Hanna Bervoets

Ik weet niet precies over welke kwaliteiten Annemarie Oster beschikt, maar ze weet altijd een medium te interesseren voor haar schrijfsels. Toen ik de Vara-gids nog las, kam ik daar regelmatig een interview in tegen gemaakt door Annemarie Oster. Je herkent een interview van Annemarie Oster zo, want ze gaan voornamelijk over Annemarie Oster. Meestal interviewde ze een acteur en dat trof, want als dochter van Ank van der Moer en Guus Oster wist ook zij veel van toneel. Anekdotes uit de oude doos gingen het eigenlijke interview vooraf. Voor de rest veel inlevend gebabbel en vooral veel Annemarie Oster. De Vara-gids liet ik verder ongelezen en zo bespaarde ik me een wekelijkse portie ergernis.
Nu schrijft Annemarie Oster voor de Volkskrant. Eerst columns, maar sinds kort ook interviews voor het nieuwe katern. Onder het kopje 'literatuur' mocht ze deze week Hanna Bervoets interviewen. Maar de inleiding moet natuurlijk gaan over Annemarie Oster.

'Haar columns kende ik al, haar boeken nog niet. Dus vóór ik de sprong waag naar Amsterdam Noord, zorg ik dat ik beide heb gelezen. Niets zo ondermijnend als een journalist over de vloer met alleen weetjes uit de knipselmap.'

Omaatje Annemarie babbelt er lustig op los. Het is fijn om als lezer te weten dat ze een schrijfster gaat interviewen en dat ze dan ook nog haar boeken gaat lezen. Pas als ze die heeft gelezen kan ze 'de sprong' wagen. Helemaal naar Amsterdam Noord, waarschijnlijk helemaal uit Amsterdam Zuid. Annemarie Oster is een gedegen journalist.

'Mijn gastvrouw lacht geamuseerd: 'Ja, met knipselmapthema's, zoals in mijn geval de band met mijn ouders, mijn huis in Noord en mijn gedisciplineerde inborst.'

Ja, is me dat lachen. We gaan die knipselmap niet gebruiken, want Annemarie Oster heeft dat helemaal niet nodig, ze heeft maar liefst twee (2) boeken gelezen. Gelukkig vertelde Bervoets zelf over die knispelmapthema's.

'Even eensgezind zijn we in onze afkeer van interviewers met een blocnote. Tijdens het vraaggesprek heb je een prachtzicht op hun kruin. Later lees je zinnen terug waarvan je je niet kunt herinneren dat je ze ooit hebt uitgesproken en in een taal die niet de jouwe is.'

Zie even die subtiele rolverwisseling. Ook Annemarie Oster heeft namelijk veel tegen zo'n kruin aangekeken. Zij is zelf namelijk ook heel beroemd. Nu moet ze op haar oude dag helemaal naar Amsterdam Noord, maar vroeger is ze zelf ook vaak geïnterviewd. Je bent intussen wel razendnieuwsgierig naar de methode die Annemarie Oster zelf gebruikt om een interview vast te leggen. Gelukkig legt ze dat ook uit.

'Vandaar die taperecorder tussen ons op tafel. Maar ook daaraan kleven bezwaren, zoals de volgende dag zal blijken. Vanwege 's schrijfsters watervlugge en eigentijdse tongval kan ik haar niet altijd verstaan, zodat ik het bandje op z'n langzaamst af moet spelen.'

Of opoe Oster wordt een beetje doof.

'Niet alleen duurt nu ons gesprek eindeloos, maar ook daalt het tot ongekende diepte. Alsof er twee olifanten aan het woord zijn.'

Oster gooit er nog een beschrijving van de schrijfster tegenaan (geen olifant) en haar woning, maar dan komt eindelijk de eerste vraag:

'Maakt de lente jou gelukkig?'

Als Annemarie eenmaal beet heeft graaft ze verder (of ze verstond het antwoord niet goed):

'Geen lentedepressie?'

En dan komt opeens toch de vraag uit de knipselmap:

'Ben je echt zo gedisciplineerd?'

Bij vraag vier blijkt al dat gelees van Annemarie Oster, twee (2) boeken maar liefst, niet voor niets te zijn geweest:

'Je schrijft over meisjes die weinig op je lijken. Brooke in Lieve Céline is door haar laagbegaafdheid niet in staat te reflecteren en Flora uit je debuut Of hoe waarom is zwaargestoord en gek van geldingsdrang.'

Eindelijk een inhoudelijke vraag en ook de volgende vragen hebben, al dan niet zijdelings met de boeken van Bervoets te maken.

'Is het goed ontvangen?'
'Ik vind Lieve Céline beduidend mooier en genuanceerder, en een beetje zielig ook'
'Loopt de verkoop goed?'
'Hoe kwam je op het idee een roman over een Celine Dion-fan te schrijven?'

Na vier vragen is Annemarie Oster uitgeput van al die inhoudelijke vragen en gaat ze over naar de vrouw achter de schrijfster:

'Naast Media & Cultuur heb je een Master journalistiek gedaan: zowel high als low culture.'
'Welke schrijvers bewonder je?'
'Ben je ijdel?'
'Kook je voor je zelf?'
'Een vriend?'
'Ben je in de bloei van je leven?'

Interview afgelopen. De Vara-gids ben ik al kwijtgeraakt, maar de Volkskrant wil ik blijven lezen. Kan iemand in godsnaam het Rosa Spier-huis bellen?