'100' (5050 years in 150 seconds) from Filmersblog on Vimeo.
hij hem
Nu in de winkel
donderdag 30 augustus 2012
Op zoek naar de nieuwe Boven Jan (9): Bla Bla
'Vlees noch vis' dat is het devies van het vegetarisch restaurant Bla Bla. Gelukkig zijn Doeke en ik volwassen eters, die regelmatig vegetarisch eten uit zichzelf, dus flauwe grappen zul je van ons niet horen, maar over het algemeen vinden we toch dat er aan een vegetarische maaltijd één bestanddeel ontbreekt: vlees of vis.
Het was mooi zomerweer toen wij op zoek gingen naar de opvolger van Boven Jan, Noorderzon was nog in volle gang, dus wij verkozen een plekje op het buitenterras, waar kleine plantjes het gesprek een enigszins groen tintje gaven.
We kregen een geplastificeerde (bah) menukaart die ontworpen leek door het achterlijke neefje dat ook de menukaart van snackbar Dikke Harry heeft gemaakt.
We kozen het voorgerecht voor twee met allemaal kleine hapjes. De pittige cavallokaas vonden wij erg lekker. Het meisje dat ons bediende wist precies waar de kaas vandaan kwam en wie het aan het restaurant leverde. Alhoewel we een voorliefde hebben voor mannelijke obers, moeten we toegeven dat vrouwelijke obers met warenkennis ook erg prettig zijn. Alles beter dan die inwisselbare studentes.
Het nadeel van die schaal vol hapjes was de manier van opeten. Twee broodjes lagen er op de schaal en een hele hoop broodsticks, maar hoe eet je met een broodstick uit zo'n bakje?
Doeke had de tijd van zijn leven, maar ik had vooraf beter moeten kijken wat we kozen als olijvenhater. Altijd weer die olijven. Olijven met pit deze keer, waardoor je mede-eter telkens op een elegante manier iets moet uitspugen. En dan die tapenade: nog meer olijven. Van armoe at ik maar een artisjokkenhart en ik kreeg een groot verlangen naar een rundvleeskroket.
Gelukkig werd het allemaal beter met het hoofdgerecht. Ik koos de sformato van doperwtjes, munt, ricotta en parmezaan. Die smaakte wel heel erg doperwterig (prak een heleboel doperwten fijn en eet die dan op). Maar de risottoballetjes ernaast en het pastataartje waren heerlijk. Omdat ik de auberginesalade met opnieuw olijven grotendeels liet staan vroeg het meisje of ik wel genoeg gegeten had.
Doeke koos de spinaziequiche met feta, dille en rode pepers en daarnaast ook heel veel extra's en hij at alles op. Inmiddels was ook de stadsdichter op de fiets langsgekomen. Als overtuigd vegetariër kende hij Bla Bla helemaal niet, maar verzekerde hij ons, hij was er wel heel vaak voorbij gefietst.
Als nagerecht namen we iets wat niet op de kaart stond. Het was een mix van een chocoladetaartje met iets anders en dat leverde een luchtige chocoladecaketaart op die ook goed smaakte. Hadden we de laatste weken steeds maaltijden waarbij het bij elke gang minder werd, in Bla Bla werd het eten steeds beter.
Bediening: Er was maar één meisje in de bediening dat zowel binnen als buiten serveerde. Alles kwam op tijd. Ze was alert, ze kende de gerechten en de ingrediënten. Ze reageerde goed op opmerkingen. Die moeten ze houden daar.
Locatie: Het buitenterras is wat klein en de Nieuwe Boteringestraat is wat druk, maar op een mooie zomerse dag valt er een hoop te genieten. We zagen zelfs de vrouw van de directeur met een trombone langsfietsen.
Kosten / Baten: €81,10 voor drie gangen + twee witte wijn en twee rode wijn (op de afrekening zijn ze twee wijn vergeten) en vier koffie. Allemaal vers spul, allemaal zelf gemaakt, het bedrag lijkt me dus redelijk.
Boven Jan-gehalte: Ik droom nog wel eens van die schnitzels met champignons. Ik vind het heel fijn dat er vegetariërs zijn, maar dode dieren smaken toch ook heel goed.
Een 8 (ondanks de olijven, volgens Doeke dankzij de olijven)
Het was mooi zomerweer toen wij op zoek gingen naar de opvolger van Boven Jan, Noorderzon was nog in volle gang, dus wij verkozen een plekje op het buitenterras, waar kleine plantjes het gesprek een enigszins groen tintje gaven.
We kregen een geplastificeerde (bah) menukaart die ontworpen leek door het achterlijke neefje dat ook de menukaart van snackbar Dikke Harry heeft gemaakt.
We kozen het voorgerecht voor twee met allemaal kleine hapjes. De pittige cavallokaas vonden wij erg lekker. Het meisje dat ons bediende wist precies waar de kaas vandaan kwam en wie het aan het restaurant leverde. Alhoewel we een voorliefde hebben voor mannelijke obers, moeten we toegeven dat vrouwelijke obers met warenkennis ook erg prettig zijn. Alles beter dan die inwisselbare studentes.
Het nadeel van die schaal vol hapjes was de manier van opeten. Twee broodjes lagen er op de schaal en een hele hoop broodsticks, maar hoe eet je met een broodstick uit zo'n bakje?
Doeke had de tijd van zijn leven, maar ik had vooraf beter moeten kijken wat we kozen als olijvenhater. Altijd weer die olijven. Olijven met pit deze keer, waardoor je mede-eter telkens op een elegante manier iets moet uitspugen. En dan die tapenade: nog meer olijven. Van armoe at ik maar een artisjokkenhart en ik kreeg een groot verlangen naar een rundvleeskroket.
Gelukkig werd het allemaal beter met het hoofdgerecht. Ik koos de sformato van doperwtjes, munt, ricotta en parmezaan. Die smaakte wel heel erg doperwterig (prak een heleboel doperwten fijn en eet die dan op). Maar de risottoballetjes ernaast en het pastataartje waren heerlijk. Omdat ik de auberginesalade met opnieuw olijven grotendeels liet staan vroeg het meisje of ik wel genoeg gegeten had.
Doeke koos de spinaziequiche met feta, dille en rode pepers en daarnaast ook heel veel extra's en hij at alles op. Inmiddels was ook de stadsdichter op de fiets langsgekomen. Als overtuigd vegetariër kende hij Bla Bla helemaal niet, maar verzekerde hij ons, hij was er wel heel vaak voorbij gefietst.
Als nagerecht namen we iets wat niet op de kaart stond. Het was een mix van een chocoladetaartje met iets anders en dat leverde een luchtige chocoladecaketaart op die ook goed smaakte. Hadden we de laatste weken steeds maaltijden waarbij het bij elke gang minder werd, in Bla Bla werd het eten steeds beter.
Bediening: Er was maar één meisje in de bediening dat zowel binnen als buiten serveerde. Alles kwam op tijd. Ze was alert, ze kende de gerechten en de ingrediënten. Ze reageerde goed op opmerkingen. Die moeten ze houden daar.
Locatie: Het buitenterras is wat klein en de Nieuwe Boteringestraat is wat druk, maar op een mooie zomerse dag valt er een hoop te genieten. We zagen zelfs de vrouw van de directeur met een trombone langsfietsen.
Kosten / Baten: €81,10 voor drie gangen + twee witte wijn en twee rode wijn (op de afrekening zijn ze twee wijn vergeten) en vier koffie. Allemaal vers spul, allemaal zelf gemaakt, het bedrag lijkt me dus redelijk.
Boven Jan-gehalte: Ik droom nog wel eens van die schnitzels met champignons. Ik vind het heel fijn dat er vegetariërs zijn, maar dode dieren smaken toch ook heel goed.
Een 8 (ondanks de olijven, volgens Doeke dankzij de olijven)
Pauline Sparreboom nieuwe huisdichter van de universiteit van Groningen
Lees het eerste interview in de UK.
Pauline Sparreboom kreeg het poëtische hengelstokje overgedragen van Jet Langerak:
woensdag 29 augustus 2012
Top 10 Nederlandse literatuur - week 35
Geert Mak dendert binnen.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
1 (-) Geert Mak - Reizen zonder John (4 + 10) 1e week
2 (1) Leon de Winter - VSV (17) 10e week
3 (2) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (27) 51e week
4 (3) Peter Buwalda - Bonita Avenue (29) 61e week
5 (5) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (46) 49e week
6 (4) Arnon Grunberg - De man zonder ziekte (48) 14e week
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
dinsdag 28 augustus 2012
Kermis in Groningen
Vandaag weer een stap gezet op weg naar ouderdom. Alles wat zweeft, tuimelt en zwaait liet ik al jaren links liggen. Als er weer een of ander megagroot ronddraaiding op de kermis stond, zei ik altijd: 'Hadden ze maar een rupsbaan.' De pluim die voor een extra rondje zorgt, de kap die halverwege over de wagentjes gaat: voor een nostalgicus was dat de enige echte kermisattractie.
Op de augustuskermis in Groningen stond hij er weer: de rupsbaan. Niet met die mooie houten latjes zoals vroeger, maar goed genoeg voor Roos, Dolf, Jan en mij om het nog eens te proberen.
Na afloop waren we alle vier een beetje misselijk. Hieronder proberen de kermisgasten hun eten binnen te houden. Zelfs bij het kijken naar dit filmpje word ik weer lichtelijk onpasselijk.
Na afloop waren we alle vier een beetje misselijk. Hieronder proberen de kermisgasten hun eten binnen te houden. Zelfs bij het kijken naar dit filmpje word ik weer lichtelijk onpasselijk.
We gingen daarna naar de extra kermis op het Damsterdiep. Echt druk was het daar niet. Een fijne dj probeerde de stemming erin te houden.
De mensen van het organiserende comité kwamen de oliebollenbakker een hart onder de riem steken. Het leek wel een begrafenisfeestje.
Roos was inmiddels voldoende hersteld voor het volgende dodemansritje:
Muziekdoos
Muziek maken met je spieren. Het kan. Aan het einde van het filmpje kan je met de letters op je toetsenbord je eigen muziekje maken.
Old Spice Muscle Music from Terry Crews on Vimeo.
Old Spice Muscle Music from Terry Crews on Vimeo.
maandag 27 augustus 2012
Recensie Mark Haddon - Het rode huis
Een huis vol verhalen
Aan de grens met Wales ligt het stadje Hay-on-Wye, een boekenstad zoals Bredevoort bij ons. In de buurt daarvan gaan Dominic en Angela en hun kinderen Alex (17), Daisy (16) en Benjy (8) hun vakantie vieren. Omdat ze niet zoveel geld hebben, heeft Richard, de broer van Angela, de familie uitgenodigd om gezamenlijk met zijn tweede vrouw Louisa en haar dochter Melissa (16) een weekje in een huisje op het platteland te zitten.
Het rode huis van Mark Haddon, in ons land vooral bekend met Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht, telt dus acht personages en ze spelen allemaal een belangrijke rol. Haddon verspringt van alinea, en soms zelfs binnen een alinea van personage. Elk hoofdstuk beslaat één dag en langzaam maar zeker kom je steeds meer te weten over de gedachten, geheimen en obsessies van iedereen. Het is niet zo gek dat het huis in de buurt van een boekenstad staat: de verhalen buitelen over elkaar heen. Dat maakt het in het begin een beetje lastig om te volgen, maar als je eenmaal gewend bent aan de karakters dan loopt het vanzelf.
Het gegeven van dit boek is niet origineel. Isoleer een groep mensen op een afgelegen plek en er ontstaan vanzelf spanningen. In dit geval zie je bij ieder personage de zwakke kanten doorschemeren naarmate je langer met ze vertoeft. Dominic heeft een buitenechtelijke relatie. Angela wordt gekweld door de herinnering aan haar doodgeboren mismaakte dochter. Bovendien zit ze vol wrok zit tegenover haar broer omdat zij opdraaide voor de verzorging van hun dementerende moeder, terwijl hij alleen maar de rekeningen betaalde. Richard op zijn beurt heeft een medische misser begaan en heeft relatieproblemen. Alex is verliefd op Melissa die op haar beurt zit met een akelige grap die ze heeft uitgehaald bij een vriendin, Daisy komt erachter dat ze lesbisch is en Benjy vecht met de demonen uit de verhalen die hij leest. En dit is nog maar een deel van de problemen die opdoemen tijdens een vakantieweekje dat heftiger zal zijn dan ze ooit verwacht hadden.
Aan het eind van de turbulente week vol ruzies, misverstanden en opvlammende hartstochten heeft elk personage een ontwikkeling doorgemaakt. Daar dreigt er wel een zekere klefheid de roman binnen te komen. Iedereen heeft of een catharsis doorgemaakt of is tot een inzicht gekomen. Gelukkig Klinken er geen Hollywoodviolen, al heb je voor een ieder wel een zeker mededogen gekregen. Als je meer weet van een ander, wordt je oordeel zachter.
Coen Peppelenbos
Mark Haddon – Het rode huis. Vertaald door Harry Pallemans. Atlas/Contact, Amsterdam, 272 blz. €18,95.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 24 augustus 2012.
Aan de grens met Wales ligt het stadje Hay-on-Wye, een boekenstad zoals Bredevoort bij ons. In de buurt daarvan gaan Dominic en Angela en hun kinderen Alex (17), Daisy (16) en Benjy (8) hun vakantie vieren. Omdat ze niet zoveel geld hebben, heeft Richard, de broer van Angela, de familie uitgenodigd om gezamenlijk met zijn tweede vrouw Louisa en haar dochter Melissa (16) een weekje in een huisje op het platteland te zitten.
Het rode huis van Mark Haddon, in ons land vooral bekend met Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht, telt dus acht personages en ze spelen allemaal een belangrijke rol. Haddon verspringt van alinea, en soms zelfs binnen een alinea van personage. Elk hoofdstuk beslaat één dag en langzaam maar zeker kom je steeds meer te weten over de gedachten, geheimen en obsessies van iedereen. Het is niet zo gek dat het huis in de buurt van een boekenstad staat: de verhalen buitelen over elkaar heen. Dat maakt het in het begin een beetje lastig om te volgen, maar als je eenmaal gewend bent aan de karakters dan loopt het vanzelf.
Het gegeven van dit boek is niet origineel. Isoleer een groep mensen op een afgelegen plek en er ontstaan vanzelf spanningen. In dit geval zie je bij ieder personage de zwakke kanten doorschemeren naarmate je langer met ze vertoeft. Dominic heeft een buitenechtelijke relatie. Angela wordt gekweld door de herinnering aan haar doodgeboren mismaakte dochter. Bovendien zit ze vol wrok zit tegenover haar broer omdat zij opdraaide voor de verzorging van hun dementerende moeder, terwijl hij alleen maar de rekeningen betaalde. Richard op zijn beurt heeft een medische misser begaan en heeft relatieproblemen. Alex is verliefd op Melissa die op haar beurt zit met een akelige grap die ze heeft uitgehaald bij een vriendin, Daisy komt erachter dat ze lesbisch is en Benjy vecht met de demonen uit de verhalen die hij leest. En dit is nog maar een deel van de problemen die opdoemen tijdens een vakantieweekje dat heftiger zal zijn dan ze ooit verwacht hadden.
Aan het eind van de turbulente week vol ruzies, misverstanden en opvlammende hartstochten heeft elk personage een ontwikkeling doorgemaakt. Daar dreigt er wel een zekere klefheid de roman binnen te komen. Iedereen heeft of een catharsis doorgemaakt of is tot een inzicht gekomen. Gelukkig Klinken er geen Hollywoodviolen, al heb je voor een ieder wel een zeker mededogen gekregen. Als je meer weet van een ander, wordt je oordeel zachter.
Coen Peppelenbos
Mark Haddon – Het rode huis. Vertaald door Harry Pallemans. Atlas/Contact, Amsterdam, 272 blz. €18,95.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 24 augustus 2012.
zondag 26 augustus 2012
Flashmob 'Ode an die Freude'
Kreeg deze tip van mijn moeder. In Sabadell (Spanje) opeens 'Ode an die Freude'.
zaterdag 25 augustus 2012
Arthur Japin met nieuw boek op Zomerzinnen
Persbericht
Arthur Japin treedt zondagmiddag 16 september op tijdens Nazomerzinnen. Het provinciale literair festival in De Nieuwe Kolk in Assen heeft daarmee één van de succesvolste schrijvers van de laatste jaren aan het programma toegevoegd. Japin ontving diverse prijzen, waaronder de Libris Literatuurprijs en de NS-Publieksprijs en zijn boeken zijn in meer dan 15 talen vertaald. Arthur Japin zal in de Rabozaal voordragen uit zijn nieuwe roman Maar buiten is het feest die eind september verschijnt.
Maar buiten is het feest gaat over Zonne, een beroemde zangeres die door een groot publiek op handen wordt gedragen. Wanneer zij een rechtszaak aanspant om een jong meisje uit handen van een verkrachter te houden, dreigen de geheimen uit haar eigen verleden openbaar te worden. Met de confrontatie in de rechtszaal zet zij zowel haar privacy en carrière als haar relatie op het spel. Belangrijk thema in het boek is het levensgrote verschil tussen jezelf aan iemand tonen of ongevraagd worden bekeken. Zonne, artiestennaam van Weijntje Kabouw, werd in haar jeugd door haar stiefvader niet alleen zelf misbruikt maar ook onophoudelijk bekeken en begluurd. Nu treedt ze als een echte diva naar buiten om te voorkomen dat mensen binnendringen.
Japin is bekend met het theater: hij volgde een theateropleiding en speelde diverse rollen, bij o.a. Toneelgroep Centrum. In 1987 ontdekte hij de tot dan toe onbekende geschiedenis van twee Afrikaanse prinsjes die in het 19-eeuwse Nederland als Hollanders werden opgevoed. Hij stopte met acteren en begon te schrijven. Het leidde tot de historische roman De zwarte met het witte hart (1997), waarmee hij zijn naam vestigde bij een groot publiek. Andere romans volgden: De droom van de leeuw (2002, Een schitterend gebrek (2003), De overgave (2007) en Vaslav (2010).
Arthur Japin is geprogrammeerd aan het begin van Nazomerzinnen, dat van 14.00 tot 18.00 uur duurt, omdat hij ’s avonds in de Utrechtse Stadsschouwburg op de planken staat in Veel gedoe om niks, een muzikale theatervoorstelling van Shakespeare’s romantische komedie Much ado about nothing.
Nazomerzinnen wordt georganiseerd door Stichting Zomerzinnen, in samenwerking met Biblionet Drenthe, Kunst & Cultuur, Huus van de Taol, Bibliotheek Assen, Theater/Bioscoop De Nieuwe Kolk en Stichting Beeldlijn. Het is mede mogelijk door financiële bijdragen van de Provincie Drenthe, de Gemeente Assen en het Prins Bernhard Cultuurfonds Drenthe.
Zie voor het complete festivalprogramma: www.zomerzinnen.nl
Wereldpremière Super en geweldig wordt nachtmerrie
We zouden ons kunnen hullen in eufemismen, maar de première van Super en geweldig de film die je gratis bij het boek Broeder Hans krijgt, werd een nachtmerrie. Allereerst voor de makers: Stefan Nieuwenhuis, Karel ten Haaf en regisseur Koen de Koning. De vertoning van de film moest na enkele minuten worden afgebroken omdat de techniek het geheel op een soort nachtstand had gedraaid, waardoor het leek of de hoofdrolspelers in een soort nachtelijke soep aan het ronddwalen waren. Pas een half uur, een gratis consumptie en eindeloos gewacht hadden de technici het knopje 'brightness' en 'contrast' gevonden, waarna de voorstelling, met nog wat minimale aanpassingen tijdens de vertoning, kon doorgaan.
De vertraging zorgde ervoor dat het programma na de film in sneltreinvaart afgedraaid moest worden en de typische Die Toffe gasten-grappen achterwege moesten blijven. Alle voorbereidingen van Die Toffe Gasten, die de moed erin probeerden te houden, waren voor niets geweest, want de mensen van het volgende programma (een pratende kut op het podium) stonden al te dringen bij de ingang, zodat de 175 toeschouwers van deze show via een achteruitgang de Spiegeltent moesten verlaten.
Toen begon de nachtmerrie voor de uitgeverij. De verkooptafel met boeken en de signeertafel hadden we tijdens de lange pauze al naar de andere kant van de tent geplaatst, maar dat bleek niet de uitgang te zijn die werd gebruikt, zodat we nog tijdens het weglopen van het publiek alles moesten verplaatsen naar buiten in een donker veldje waar we het weggestroomde publiek nog konden nakijken in het duistere Noorderplantsoen.
Nadat we de bijna volle dozen met boeken weer naar de zaak hadden gebracht, hebben we het maar op een zuipen en vreten gezet. Ik hoop dat Karel en Stefan dat ook hebben gedaan.
Het boek Broeder Hans (inclusief gratis dvd) is dus nog verkrijgbaar bij Uitgeverij kleine Uil. Wordt zonder portokosten verstuurd. Binnenkort ook in de boekhandel.
vrijdag 24 augustus 2012
Er zijn nog kaarten voor Die Toffe Gasten vanavond
IN TEGENSTELLING TOT EERDERE BERICHTEN ZIJN ER NOG KAARTEN VOOR DE VOORSTELLING VAN DIE TOFFE GASTEN!
Mensen die vandaag kaarten kochten bij de Kiosk en die te horen kregen dat het uitverkocht was: komt vooral naar de Spiegeltent! Er zijn nog kaarten!
DE VOORSTELLING IS NOG NIET UITVERKOCHT: er zijn kaarten bijgekomen!
Vanavond, Speigeltent 20.00: de vertoning van de documentaire 'Super en Geweldig' met aansluitend de presentatie van Broeder Hans én een optreden van Die Toffe Gasten.
Er zijn nog kaarten te koop: nu bij de Kiosk en later aan de zaal. Wees er op tijd bij!
** Zegt het voort ** Zegt het voort ** Zegt het voort **
donderdag 23 augustus 2012
Top 10 Nederlandse literatuur - week 34
Een dag te laat, maar geen nieuws.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
1 (1) Leon de Winter - VSV (16) 9e week
2 (2) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (20) 50e week
3 (3) Peter Buwalda - Bonita Avenue (30) 60e week
4 (4) Arnon Grunberg - De man zonder ziekte (43) 13e week
5 (5) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (56) 48e week
6 (-)
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
Erik Harteveld over Strontitalianen, Scheissfranzosen, Ruftrussen, Drekbelgen, Aarsamerikanen, Kakduitsers, Poepengelsen en Shitnederlanders.
Erik Harteveld maakt eigen versie Alle Menschen werden Brüder.
dinsdag 21 augustus 2012
Literatuur net naast Noorderzon
Tijdens Noorderzon vindt elke dag een literatuurprogramma plaats in Het Paleis. Auteurs van uitgeverij Passage dragen voor uit nieuw of nog te verschijnen werk. Vandaag was het de beurt aan Kasper peters en Karel ten Haaf. Ten Haaf las voor uit de bundel van de straat waarin de meeste literaire genres ooit in één bundel zijn gestopt. Aan de voorkant van de bundel kun je zien welke Nederlandse dichter door Ten Haaf bewonderd wordt.
Kasper Peters las 'keldergedichten' voor die horen bij een theatershow die volgend jaar ook onder meer ook op Oerol te zien zal zijn. Over sommige gedichten in wording oordeelde het publiek positiever dan de dichter zelf, maar hij leek op het eind een gedicht dat hij eigenlijk afgekeurd had, toch wel weer een kans te willen geven.
Het hele programma is hier te zien. Morgen is het de beurt aan Anton Brand en Paul Gellings. Hierbij alvast een voorproef van de laatste.
Trampoëzie is er, de tram is nog maar de vraag
De tram komt er nooit. Dat zeiden de meeste mensen gisteren na afloop van de speech van Karin Dekker, namens Groen Links wethouder van Groningen. Dekker sprak een dankwoord uit na het in ontvangst nemen van Vertrek & aankomst, een bundel gedichten over de regiotram, waarin ze vooral inging op het woord 'wachten' dat in veel gedichten terugkwam, maar vooral in het gedicht van Ronald Ohlsen een positieve betekenis kreeg. Ze speculeerde erop dat Groningen in de herfst waarschijnlijk het besluit zou nemen om even te wachten met de tram, maar dat we in de tussentijd toch maar mooi deze bundel hadden.
De toespraak van Dekker (die nogmaals aangaf wel een voorstander te zijn van de tram) was een lichte dissonant op een verder mooie presentatie die vakkundig geleid werd door stadsdichter en samensteller van de bundel Stefan Nieuwenhuis. Maar liefst 19 dichters hebben meegewerkt aan het project. Hun gedicht zal later ook nog op borden komen op de plek van de haltes van de regiotram. Alle dichters lazen voor in de Brasserie van Het Paleis, in het echt of via een geluidsopnamen die nu al op de website van de regiotram te horen zijn.
De bundel wordt voorafgegaan door een stuk van Beno Hofman over de historie van de regiotram. Ook gisteren gaf de historicus een boeiende inleiding met lichtbeelden over de tram in Groningen. De bundel is te krijgen via het VVV-bureau (€7,50), de boekhandel of via Uitgeverij kleine Uil.
zondag 19 augustus 2012
Vertrek & aankomst, gedichten over de regiotram, wordt op maandag gepresenteerd
Een gedicht voor elke halteplaats
In 2016 rijdt er een tram in Groningen. Negentien stad-Groninger dichters lieten zich door de tram inspireren en hebben bij elke toekomstige halteplaats een gedicht geschreven. Deze gedichten verschijnen in een bundel die deze zomer bij Uitgeverij kleine Uil verschijnt.
De Brasserie van Het Paleis is het decor van de officiële presentatie. De deelnemende dichters dragen hun gedicht voor en loodsen het publiek door de Groninger binnenstad: van het Centraal Station tot Kardinge en Zernike. De presentatie wordt ingeleid door stadschroniqueur Beno Hofman.
maandag 20 augustus
Locatie: Brasserie van het Paleis
Programma
Brasserie open 18.30
Inleiding Stadsdichter 19.00
Beno Hofman 19.10
Presentatie eerste bundel 19.25
Dichters dragen voor 19.35
Borrel 20.00
In 2016 rijdt er een tram in Groningen. Negentien stad-Groninger dichters lieten zich door de tram inspireren en hebben bij elke toekomstige halteplaats een gedicht geschreven. Deze gedichten verschijnen in een bundel die deze zomer bij Uitgeverij kleine Uil verschijnt.
De Brasserie van Het Paleis is het decor van de officiële presentatie. De deelnemende dichters dragen hun gedicht voor en loodsen het publiek door de Groninger binnenstad: van het Centraal Station tot Kardinge en Zernike. De presentatie wordt ingeleid door stadschroniqueur Beno Hofman.
maandag 20 augustus
Locatie: Brasserie van het Paleis
Programma
Brasserie open 18.30
Inleiding Stadsdichter 19.00
Beno Hofman 19.10
Presentatie eerste bundel 19.25
Dichters dragen voor 19.35
Borrel 20.00
zaterdag 18 augustus 2012
Op zoek naar de nieuwe Boven Jan (8): 't Zwarte Schaap
Soms is het gewoon niet de goede dag om een nieuw restaurant te proberen in de doorlopende zoektocht naar de nieuwe Boven Jan. Dat ligt niet altijd aan het restaurant, het ligt soms ook aan het weer, de andere gasten, de drukte of alles bij elkaar. We kregen een tip om naar De Biechtstoel te gaan. Ik kende het restaurant wel, maar Doeke nog niet. Het was warm en De Biechtstoel heeft een terras, dus de keuze was snel gemaakt.
Helaas bleek De Biechtstoel midden in een verhuizing te zitten. Dat scheelde een hoop melancholie, want vanaf het terras had ik uitzicht op het huisje van mijn vroegere geliefde. Het eten wordt dan altijd gekruid met ach en wee.
Tip 2 dan maar: 't Zwarte Schaap, gelegen aan het Schuitendiep en tot ons geluk zagen we iemand bedienen die vroeger bij Boven Jan werkte. Ze had zelfs promotie gemaakt. Het leek een gunstig voorteken en we zaten blijmoedig op het terras naar het langsrazende verkeer te kijken en naar de KEI-groepjes met verse studenten in korte broek en het leek wel of het paradijs was teruggekeerd op aarde, maar dan met dat verkeer op het Schuitendiep erbij. Naast ons zat een jonge student met zijn opa en oma aan een tafeltje te drinken en te roken. Roken was echt genetisch bepaald, dat zag je zo. De opa rookte sigaren.
'Ik vind sigaren altijd fijn ruiken,' zei ik nog steeds blijmoedig omdat ik besloten had dat het een fijne avond moest worden.
Het duurde even voordat de menukaart kwam, maar toen was het cabaretgedeelte van de avond aangebroken. Alle gerechten hadden leuke namen. Zo kon je vooraf een 'Springend Schaap' bestellen, maar ook een 'Overgelopen Schaap'. Doeke koos voor 'Verstotelingen', ik voor 'Schaap van het land'.
Helaas bleek De Biechtstoel midden in een verhuizing te zitten. Dat scheelde een hoop melancholie, want vanaf het terras had ik uitzicht op het huisje van mijn vroegere geliefde. Het eten wordt dan altijd gekruid met ach en wee.
Tip 2 dan maar: 't Zwarte Schaap, gelegen aan het Schuitendiep en tot ons geluk zagen we iemand bedienen die vroeger bij Boven Jan werkte. Ze had zelfs promotie gemaakt. Het leek een gunstig voorteken en we zaten blijmoedig op het terras naar het langsrazende verkeer te kijken en naar de KEI-groepjes met verse studenten in korte broek en het leek wel of het paradijs was teruggekeerd op aarde, maar dan met dat verkeer op het Schuitendiep erbij. Naast ons zat een jonge student met zijn opa en oma aan een tafeltje te drinken en te roken. Roken was echt genetisch bepaald, dat zag je zo. De opa rookte sigaren.
'Ik vind sigaren altijd fijn ruiken,' zei ik nog steeds blijmoedig omdat ik besloten had dat het een fijne avond moest worden.
 |
| terras met sigarenroker |
 |
| Schaap van het land |
 |
| Verstotelingen |
Het voorgerecht was uitstekend. Toch was de sigarenrook van een nieuwe in de hens gezette bolknak wat minder. Als de opa uitasemde kwam er een hele vlaag rook over onze bordjes gedreven. Misschien paste het wel bij een torentje van zalm gevuld met bladerdeeg, geitenkaas, rucola, macademianoten en zongedroogde tomaten, want een beetje zalm is gerookt, maar het combineerde minder goed bij mijn salade van gegratineerde geitenkaas en gekarameliseerde appel met walnoten en honing-mosterddressing.
Wij zijn van die mensen die er dan niets van zeggen, want die arme rokers moeten toch ergens kunnen roken. Als het kan via jouw bordje. En bovendien kun je wel aan de gang blijven.
Het was druk op het terras. Het terras was zelfs uitgebreid naar het trottoir van de buren. Er liepen heel veel obers en oberinnen rond, bijna allemaal van het goedkope uitzendbureausoort. Toen het ons lukte om de aandacht te trekken voor nog een glaasje, probeerde ik of ze humorproof waren.
'Hij wil nog graag rode wijn en ik wil een glas witte wijn en een cola light.'
Daarna vraagt het meisje wat voor soort wijn we dronken (geen goed teken als je dat bij iedereen van de bediening opnieuw moet zeggen) en ze vroeg nog na of ik een glas witte wijn wilde en een cola light.
'Ja,' zei ik, 'maar niet door elkaar.'
Het was warm en druk. Het meisje snapte het niet.
'Ik wil ze niet gemixt,' verduidelijkte ik.
Een beetje bediening geeft dan lik op stuk, dit meisje vroeg nog een keer na wat ik bedoelde. Moeheid overspoelde me. Doeke legde uit dat ik de witte wijn en de cola in aparte glazen wilde. Het meisje keek of ze een heel ingewikkelde wiskundepuzzel had opgekregen en verdween zonder een woord te zeggen. Een tijd later kwamen de drankjes, door weer een ander meisje gebracht, zonder cola light.
Opa naast ons stak zijn derde sigaar op. Het tafeltje daarnaast werd ingenomen door een hele familie Tokkies die opeens uit de gracht omhoog waren gekomen, als ratten uit het riool. Ik vind het altijd zo knap dat die mensen precies weten wat ze aan moeten trekken en dat al dat goud om hals en pols hun verschijning helemaal afmaakt. Tokkies praten ook met een bepaald volume. Ze zijn zo sociaal dat je nooit hoeft te vragen of ze iets willen herhalen, zo luid spreken ze. Het hele terras konden ze bestrijken.
Intussen kwam het hoofdgerecht. We hadden beiden voor het 'Herdersmaal' gekozen (wat andere restaurants de daghap noemen). Ik had de visvariant, Doeke was vleziger.
Mijn Victoriabaars met spek was goed te eten. Het was het soort eten waar het woord verdienstelijk voor is uitgevonden. De garnaaltjes vertrouwde ik niet helemaal met dit warme weer dus daar heb ik niet zoveel van genomen, evenmin van de lobbige saus die al van korst voorzien was toen hij arriveerde. Doeke wist na afloop niet meer wat voor vlees hij had gekregen, het leek me iets runderachtigs, met een niet heel spectaculair sausje eroverheen. Wel een onbekend sigarengeurtje.
We constateerden beiden: het voorgerecht was lekkerder.
Tijdens onze zoektocht nemen we ook altijd een nagerecht. Het was druk, het duurde allemaal wat lang, maar de Tokkies waren gelukkig binnen gaan zitten aan een grote tafel. Opa stoomde voort. Ik koos voor 'Het salsa schaap', Doeke voor 'Merino'.
De tiramisu uit eigen keuken geserveerd met een bolletje frambozen sorbetijs en frambozencoulis vond Doeke waterig, maar hij zegt tegen de bediening altijd dat het heerlijk is. Ik at mijn huisgemaakte mangokwarktaart, begeleid met passievruchtenijs en slagroom niet helemaal op, omdat het wel heel veel van hetzelfde was. Ik vermande me en zei tegen het zoveelste meisje dat langskwam met koffie en daarna de borden weghaalde, dat ik de mangotaart niet zo heel lekker vond.
Dat had ze nog nooit gehoord. Iedereen vond de mangotaart altijd heel lekker. Wat was er mis mee dan? Ik zei dat ik deze taart gewoon niet zo heel lekker vond. 'Smaken verschillen,' zei ze toen en ze bood ons nog een kopje koffie aan. Wij wilden de rekening.
Tien minuten later vroegen we aan iemand anders van de bediening opnieuw de rekening.
Vijf minuten later aan weer een ander opnieuw.
Bediening: Al die verschillende obers, afhaal- en opruimmeisjes maken je niet vertrouwd met iemand van het restaurant. Het lijkt meer op een eetschuur waar zoveel mogelijk gasten doorheen gejaagd moeten worden.
Locatie: Op zich mooie plek, wij zaten buiten op het terras. Veel stadse levendigheid. Je kunt de pech hebben dat de verkeerde mensen naast je komen te zitten. Misschien moeten we deze zaak in de winter een nieuwe kans gunnen, binnen. Gegarandeerd rook- maar niet Tokkievrij.
Kosten / Baten: €83,85 voor drie gangen + twee witte wijn en twee rode wijn en één cola light, met twee koffie. Dat is vrij prijzig voor de geboden kwaliteit. Allen het voorgerecht was echt goed te noemen. Ik gaf geen fooi.
Boven Jan-gehalte: Bij Boven Jan had je ook bij extreme drukte nog het gevoel dat je thuis was. Hier ben je voornamelijk inwisselbaar.
Een 7-.
Wij zijn van die mensen die er dan niets van zeggen, want die arme rokers moeten toch ergens kunnen roken. Als het kan via jouw bordje. En bovendien kun je wel aan de gang blijven.
Het was druk op het terras. Het terras was zelfs uitgebreid naar het trottoir van de buren. Er liepen heel veel obers en oberinnen rond, bijna allemaal van het goedkope uitzendbureausoort. Toen het ons lukte om de aandacht te trekken voor nog een glaasje, probeerde ik of ze humorproof waren.
'Hij wil nog graag rode wijn en ik wil een glas witte wijn en een cola light.'
Daarna vraagt het meisje wat voor soort wijn we dronken (geen goed teken als je dat bij iedereen van de bediening opnieuw moet zeggen) en ze vroeg nog na of ik een glas witte wijn wilde en een cola light.
'Ja,' zei ik, 'maar niet door elkaar.'
Het was warm en druk. Het meisje snapte het niet.
'Ik wil ze niet gemixt,' verduidelijkte ik.
Een beetje bediening geeft dan lik op stuk, dit meisje vroeg nog een keer na wat ik bedoelde. Moeheid overspoelde me. Doeke legde uit dat ik de witte wijn en de cola in aparte glazen wilde. Het meisje keek of ze een heel ingewikkelde wiskundepuzzel had opgekregen en verdween zonder een woord te zeggen. Een tijd later kwamen de drankjes, door weer een ander meisje gebracht, zonder cola light.
Opa naast ons stak zijn derde sigaar op. Het tafeltje daarnaast werd ingenomen door een hele familie Tokkies die opeens uit de gracht omhoog waren gekomen, als ratten uit het riool. Ik vind het altijd zo knap dat die mensen precies weten wat ze aan moeten trekken en dat al dat goud om hals en pols hun verschijning helemaal afmaakt. Tokkies praten ook met een bepaald volume. Ze zijn zo sociaal dat je nooit hoeft te vragen of ze iets willen herhalen, zo luid spreken ze. Het hele terras konden ze bestrijken.
Intussen kwam het hoofdgerecht. We hadden beiden voor het 'Herdersmaal' gekozen (wat andere restaurants de daghap noemen). Ik had de visvariant, Doeke was vleziger.
 |
| Herdersmaal vis |
 |
| Herdersmaal vlees |
We constateerden beiden: het voorgerecht was lekkerder.
Tijdens onze zoektocht nemen we ook altijd een nagerecht. Het was druk, het duurde allemaal wat lang, maar de Tokkies waren gelukkig binnen gaan zitten aan een grote tafel. Opa stoomde voort. Ik koos voor 'Het salsa schaap', Doeke voor 'Merino'.
 |
| Merino |
 |
| Het salsa schaap |
Dat had ze nog nooit gehoord. Iedereen vond de mangotaart altijd heel lekker. Wat was er mis mee dan? Ik zei dat ik deze taart gewoon niet zo heel lekker vond. 'Smaken verschillen,' zei ze toen en ze bood ons nog een kopje koffie aan. Wij wilden de rekening.
Tien minuten later vroegen we aan iemand anders van de bediening opnieuw de rekening.
Vijf minuten later aan weer een ander opnieuw.
Bediening: Al die verschillende obers, afhaal- en opruimmeisjes maken je niet vertrouwd met iemand van het restaurant. Het lijkt meer op een eetschuur waar zoveel mogelijk gasten doorheen gejaagd moeten worden.
Locatie: Op zich mooie plek, wij zaten buiten op het terras. Veel stadse levendigheid. Je kunt de pech hebben dat de verkeerde mensen naast je komen te zitten. Misschien moeten we deze zaak in de winter een nieuwe kans gunnen, binnen. Gegarandeerd rook- maar niet Tokkievrij.
Kosten / Baten: €83,85 voor drie gangen + twee witte wijn en twee rode wijn en één cola light, met twee koffie. Dat is vrij prijzig voor de geboden kwaliteit. Allen het voorgerecht was echt goed te noemen. Ik gaf geen fooi.
Boven Jan-gehalte: Bij Boven Jan had je ook bij extreme drukte nog het gevoel dat je thuis was. Hier ben je voornamelijk inwisselbaar.
Een 7-.
Carlos Ruiz Zafón signeert in Groningen en Leeuwarden bij Van der Velde
 |
| Handig plekje voor een poster |
vrijdag 17 augustus 2012
Dagblad van het Noorden blundert opnieuw met foto van Gerrit Komrij
Niet Gerrit Komrij, maar Rob Engelsman stond op 7 juli op een foto waarin het laatste bezoek van Komrij aan Groningen werd gememoreerd. Foutje. Dom. Ze zullen er wel van geleerd hebben bij het Dagblad van het Noorden, maar nee hoor, vandaag opnieuw dezelfde foto (een uitsnede) met Rob Engelsman bij een bericht over de laatste bundel van Komrij die in september wordt uitgegeven.
Najaarscatalogus online
De trouwe Uil-volgers hebben de catalogus al in papieren vorm in huis. Hier is ie digitaal:
donderdag 16 augustus 2012
Aardbeving in Groningen, noordelijke media slapen
Een aardbeving met de kracht van 4,1 op de schaal van Richter. Je zou denken dat de schok die door de hele provincie gevoeld werd (ik heb niets gemerkt) direct nieuws is op de website van het Dagblad van het Noorden en op RTV Noord.
Er gebeurt een half uur niets.
Na een half uur op de site van het Dagblad van het Noorden een piepklein berichtje. Het nieuws is al wel op het landelijke nieuws gewest, maar RTV Noord heeft 's avonds alleen een herhaling van de nieuwsuitzending 's middags. Op de radio korte interviewtjes. Men prikt de radio niet door naar de televisie. De website is uit de lucht.
Na anderhalf uur keutelt RTV Noord gezellig voort met het oude nieuws. De website is weer terug. Op de site van het Dagblad nog steeds dat ultrakorte berichtje met een plaatje uit 2005 van de schok van toen. Op de radio begint men nu echt rond te bellen. Zo hoort het.
Op Facebook zegt schrijver Lupko Ellen (wonend in Warffum): 'Het was eigenlijk best eng. "Boem": een straaljager van buitenaardse grootte gaat door de geluidbarriere. Het huis springt omhoog. Mijn vrouw kijkt mij met grote ogen aan. Ik leg een hand op haar schouder. Het huis zakt. Alles trilt. Er kraakt een balk. Stilte.' Dichteres Suze Sanders (Groningen) meldt: 'Ik merkte het wel, de deur van de huiskamer ging ineens open en ik had toevallig een hoop serviesgoed op tafel staan wat begon te rinkelen.' Wilma Hartsuiker van Uitgeverij kleine Uil (Groningen): ' Er lagen hier in de wijk mensen te trillen in hun bed.'
Docente Engels Nienke Smit: 'Man en dochters staan een paar nachten op camping bij Warffum. Man (ak leraar) is nogal geïnteresseerd in geologie, dus hij is helemaal blij. Dochters slapen er gewoon doorheen. Commentaar van mijn eigen ooggetuige: "Helaas geen groot gat onder de tent" en "Op de camping reageren mensen alsof het Syrische bevrijdingsleger de camping aanvalt." Tsja...spannend, vakantie in de regio.'
24.00 uur De kracht van de aardbeving is afgezwakt naar 3.9. Op tv Noord nog steeds niets (behalve een bewegend balkje bovenin beeld). De radio doet zijn werk goed met interviews met mensen in de provincie en bij de KNMI! Beving valt wel mee volgens KNMI. Toch zouden schokken van deze kracht niet moeten voorkomen. KNMI houdt slag om de arm over de beving omdat het om Duitse gegevens gaat.
Radio Noord wordt een beetje cabaret: Mevrouw Makken in Helpman neemt nog een glaasje wijn. In Oethoezen lag de hele kamer te wippen. Twee geschrokken bejaarden in Middelstum: 'Stoul trilde onder mien gat.' Mark uit Westeremden: 'Hai hai hai nog an tou.'
Twee uur na de beving. Radio Noord nog steeds alert, tv snurk. KNMI maakt er 3.4 van met epicentrum in Loppersum. Dagblad van het Noorden nog hetzelfde bericht, hopelijk zijn ze een goede krant aan het maken.
Radio Noord stopt ook met berichtgeving om 1 uur. Half Groningen durft van schrik niet gaan slapen. De media wel.
Er gebeurt een half uur niets.
Na een half uur op de site van het Dagblad van het Noorden een piepklein berichtje. Het nieuws is al wel op het landelijke nieuws gewest, maar RTV Noord heeft 's avonds alleen een herhaling van de nieuwsuitzending 's middags. Op de radio korte interviewtjes. Men prikt de radio niet door naar de televisie. De website is uit de lucht.
Na anderhalf uur keutelt RTV Noord gezellig voort met het oude nieuws. De website is weer terug. Op de site van het Dagblad nog steeds dat ultrakorte berichtje met een plaatje uit 2005 van de schok van toen. Op de radio begint men nu echt rond te bellen. Zo hoort het.
Op Facebook zegt schrijver Lupko Ellen (wonend in Warffum): 'Het was eigenlijk best eng. "Boem": een straaljager van buitenaardse grootte gaat door de geluidbarriere. Het huis springt omhoog. Mijn vrouw kijkt mij met grote ogen aan. Ik leg een hand op haar schouder. Het huis zakt. Alles trilt. Er kraakt een balk. Stilte.' Dichteres Suze Sanders (Groningen) meldt: 'Ik merkte het wel, de deur van de huiskamer ging ineens open en ik had toevallig een hoop serviesgoed op tafel staan wat begon te rinkelen.' Wilma Hartsuiker van Uitgeverij kleine Uil (Groningen): ' Er lagen hier in de wijk mensen te trillen in hun bed.'
Docente Engels Nienke Smit: 'Man en dochters staan een paar nachten op camping bij Warffum. Man (ak leraar) is nogal geïnteresseerd in geologie, dus hij is helemaal blij. Dochters slapen er gewoon doorheen. Commentaar van mijn eigen ooggetuige: "Helaas geen groot gat onder de tent" en "Op de camping reageren mensen alsof het Syrische bevrijdingsleger de camping aanvalt." Tsja...spannend, vakantie in de regio.'
24.00 uur De kracht van de aardbeving is afgezwakt naar 3.9. Op tv Noord nog steeds niets (behalve een bewegend balkje bovenin beeld). De radio doet zijn werk goed met interviews met mensen in de provincie en bij de KNMI! Beving valt wel mee volgens KNMI. Toch zouden schokken van deze kracht niet moeten voorkomen. KNMI houdt slag om de arm over de beving omdat het om Duitse gegevens gaat.
Radio Noord wordt een beetje cabaret: Mevrouw Makken in Helpman neemt nog een glaasje wijn. In Oethoezen lag de hele kamer te wippen. Twee geschrokken bejaarden in Middelstum: 'Stoul trilde onder mien gat.' Mark uit Westeremden: 'Hai hai hai nog an tou.'
Twee uur na de beving. Radio Noord nog steeds alert, tv snurk. KNMI maakt er 3.4 van met epicentrum in Loppersum. Dagblad van het Noorden nog hetzelfde bericht, hopelijk zijn ze een goede krant aan het maken.
Radio Noord stopt ook met berichtgeving om 1 uur. Half Groningen durft van schrik niet gaan slapen. De media wel.
Bericht van de Nederlandse vereniging ter bestrijding van de haiku (19)
Grotere kaart weergeven
Ernstige waarschuwing. Vanaf donderdagmorgen is het Zeeuwse plaatsje Zoutelande onbegaanbaar geworden voor poëzieliefhebbers. Om 10 uur zal de wethouder van Cultuur van Veere, waaronder Zoutelande valt, 16 (zestien) natuurstenen borden met haiku's onthullen in het plaatsje. De bekende dichteres Lutgarde Lievense-Nauts heeft het initiatief tot deze nachtmerrie genomen. Lees er hier meer over.
De Nederlandse vereniging ter bestrijding van de haiku raadt haar leden aan om het plaatsje Zoutelande in het vervolg te mijden. Als de vereniging zulke misstanden constateert, worden de volgende maatregelen genomen om verdere verspreiding tegen te gaan:
- Verbod op het vervoer van mensen en vee in een straal van 10 km rond het besmette plaatsje
- Ruimen (dat wil zeggen, het vernietigen van alle haiku's) in het besmette plaatsje
- Onderzoek van alle plaatsen in een straal (10 km) rond de besmette haikuhaard.
- Onderzoek naar alle lezers die in contact gekomen zijn met haiku's (desnoods ook ruimen bij verregaande aantasting).
Overbodig om te zeggen dat de Vereniging een negatief reisadvies afgeeft voor de gehele gemeente Veere.
woensdag 15 augustus 2012
Top 10 Nederlandse literatuur - week 33
Een top 5, opnieuw geheel onveranderd.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
1 (1) Leon de Winter - VSV (14) 8e week
2 (2) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (27) 49e week
3 (3) Peter Buwalda - Bonita Avenue (30) 59e week
4 (4) Arnon Grunberg - De man zonder ziekte (44) 12e week
5 (5) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (48) 47e week
6 (-)
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
Stemwijzer en Kieskompas en Kiesadvies
Als zwevende kiezer ben ik op zoek gegaan naar de partij van mijn politieke voorkeur. Ik ben ook zwevend in de stemwijzers en heb er drie uitgeprobeerd.
Stemwijzer:
Kieskompas:
Kiesadvies:
Groen links, 50 plus en Liberaal Democratische Partij dus.
Stemwijzer:
Kieskompas:
Kiesadvies:
Groen links, 50 plus en Liberaal Democratische Partij dus.
dinsdag 14 augustus 2012
Oude foto's Rutger Kopland uit 2004
Op donderdag 14 oktober 2004 werd Rutger Kopland geïnterviewd in Athena's Boekhandel. De bundel Een man in de tuin was net verschenen. De foto's op dit blog zijn al in een digitale prullenbak verdwenen, maar met mijn nieuwe diskettelezer heb ik vanmiddag de oude foto's opgespoord.
Recensie Paul Auster en J.M. Coetzee - Een manier van vriendschap
Gelijkgestemde geesten
Als schrijvers kenden ze elkaars werk al, maar pas na een
ontmoeting op een literair festival in Australië werd het contact tussen J.M.
Coetzee en Paul Auster verdiept door een voorstel van de eerste om met elkaar
te corresponderen. 'Het lijkt me één manier om een vriendschap gestalte te
geven wanneer je door afstand gescheiden bent.' De neerslag van drie jaar
brieven, faxen en mails is gebundeld in Een
manier van vriendschap.
Het is, ongeacht waarover ze schrijven, interessant wat
deze twee literaire giganten te melden hebben. Toch begint de briefwisseling
wat afstandelijk en aftastend. De brieven mogen niet over ditjes en datjes
gaan, maar moeten juist de grote thema's behandelen. Coetzee begint met een
essayistische uiteenzetting over het begrip 'vriendschap'. Hij heeft zelf de
bibliotheek bezocht om boeken en citaten te vinden over vriendschap. Daarna
zetten de auteurs hun tanden in de vraag waarom je urenlang naar een nutteloze
bezigheid als een sportwedstrijd kunt kijken en de kwestie of de financiële
crisis een fictieve crisis is.
Na het moeizame begin, wordt gaandeweg het boek, als de schrijvers elkaar
ook vaker hebben ontmoet, de toon losser. Vooral Coetzee ondooit wat en past
zich meer aan bij de lossere manier van schrijven van zijn correspondent. Coetzee
schrijft eerst vooral in abstracte zin over allerlei zaken, terwijl Auster
herinneringen en persoonlijke voorvallen verweeft in het boek.
Op het eind van dit boek is er daadwerkelijk een
vriendschap gegroeid en dan kunnen ook de kleinste zaken van belang zijn voor
een brief. Zo kunnen de mannen het hebben over het gebruik van mobieltjes in de
moderne literatuur. Coetzee is bang dat hun fictie misschien verouderd zal
raken. 'Denk verder aan wat de mobiele telefoon is gaan betekenen voor de
praktijk van het overspel (de aanpassingen die overspeligen zich moeten
getroosten) en aan de praktijk van het bedrog in het algemeen.' Auster, geen
e-mail, geen mobiele telefoon: 'Het vereist misschien nieuwe vormen van slinksheid,
maar dat is een uitdaging die de meeste schrijvers juist zouden verwelkomen.'
De briefwisseling kon er misschien voor zorgen dat de
schrijvers 'vonken op elkaar laten overslaan'. Dat gebeurt zeker bij Auster die
zich in het dagelijkse leven steeds meer afvraagt wat zijn in Australië levende
vriend ergens van zou vinden. Het gebeurt ook bij de lezer die betrokken raakt
bij deze topliteratoren en hun ideeën. Het is zeer te hopen dat dit deel 1 is
van een lange reeks.
Coen Peppelenbos
Paul Auster en J.M. Coetzee - Een manier van vriendschap. Vertaald door Ton Heuvelmans en Peter
Bergsma. Cossee en De Arbeiderspers, Amsterdam, Utrecht. 224 blz. €21,90.
Eerder verschenen in de Leeuwarder Courant, 10 augustus 2012.
maandag 13 augustus 2012
Bond tegen het centreren van poëzie (4)
Het bondsbestuur houdt erg van de licht naar patchoeli ruikende Drentse bard Egbert Hovenkamp II, kortweg EgBard. De vrede breekt meteen uit als hij in de buurt komt. Leeuw en hert liggen samen in het gras te kijken naar de regenbogen. Kortom: als er wat meer Egbert Hovenkamp II was, dan was er heel wat minder onmin in de wereld.
Egbert kan zich beroemen op één alom citeerbare zin. Zo'n zin die elke dichter wel zou willen hebben. Ze kunnen je hele oeuvre vergeten zijn, maar ze weten nog wel 'domweg gelukkig in de Dapperstraat.' De zin van Egbert luidt: 'As Drenth binj altied stoned, umdaj tuschen hunebedden woont.'
Het Huus van de Taol heeft er een T-shirt van laten drukken.
Egbert kan zich beroemen op één alom citeerbare zin. Zo'n zin die elke dichter wel zou willen hebben. Ze kunnen je hele oeuvre vergeten zijn, maar ze weten nog wel 'domweg gelukkig in de Dapperstraat.' De zin van Egbert luidt: 'As Drenth binj altied stoned, umdaj tuschen hunebedden woont.'
Het Huus van de Taol heeft er een T-shirt van laten drukken.
En dat vindt het Bondsbestuur dan weer jammer: gecentreerd.
Op onze zoektocht op internet vonden we nog een T-shirt met dezelfde zin. Bij Aristo promotions te verkrijgen. De foto is onscherp én gemaakt met het cellofaan om het T-shirt. Daar lezen we het gedicht opnieuw gecentreerd en met bijna elk woord beginnend op een nieuwe regel. Dat heeft als voordeel wel dat 'stoned' en 'woont' als eindrijm voorkomt.
Nu blijft de vraag: hoe zag het origineel eruit? En was dat origineel ook gecentreerd?
zondag 12 augustus 2012
Top 10 Uitgeverij kleine Uil - juli
De Generatie Crisis gaat goed. Lang leve de crisis.
Juli
1 Generatie CRISIS - Honours College 2011 - 2012
2 Basisboek Literatuur - Joke van Balen, Corrie Joosten en Coen Peppelenbos
3 Literaire wandeling Groningen - Roos Custers en Nick ter Wal
(ook te koop bij de Centrale Bibliotheek voor €10,-)
4 Inburgeringscursus Groningen - Frank den Hollander en Herman Sandman
5 Wandelcursus Groningen - Frank den Hollander en Herman Sandman
6 Hoofdletter zin punt - Dichters in de Prinsentuin 2012 7 Diezeg laand - Iland Pietersma, Jan Glas, Addy Scheele, Hans Lass en Erik Harteveld
8 Tzum 56
9 Hij zag een kameraad in je - Corrie Joosten en Coen Peppelenbos
10 Veertigduizend engelen - Jan Boonstra
De linkjes leiden direct naar de bestelpagina van de uitgeverij (geen portokosten bij bestellingen).
Juli
1 Generatie CRISIS - Honours College 2011 - 2012
2 Basisboek Literatuur - Joke van Balen, Corrie Joosten en Coen Peppelenbos
3 Literaire wandeling Groningen - Roos Custers en Nick ter Wal
(ook te koop bij de Centrale Bibliotheek voor €10,-)
4 Inburgeringscursus Groningen - Frank den Hollander en Herman Sandman
5 Wandelcursus Groningen - Frank den Hollander en Herman Sandman
6 Hoofdletter zin punt - Dichters in de Prinsentuin 2012 7 Diezeg laand - Iland Pietersma, Jan Glas, Addy Scheele, Hans Lass en Erik Harteveld
8 Tzum 56
9 Hij zag een kameraad in je - Corrie Joosten en Coen Peppelenbos
10 Veertigduizend engelen - Jan Boonstra
De linkjes leiden direct naar de bestelpagina van de uitgeverij (geen portokosten bij bestellingen).
Bericht van de Nederlandse vereniging ter bestrijding van de haiku (18)
Op Tzum.info leest Ilja Leonard Pfeijffer een haiku voor, een haiku die zelfs door de voorzitter van de Nederlandse vereniging ter bestrijding van de haiku geapprecieerd wordt. Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan.
zaterdag 11 augustus 2012
Hamburg op donderdag en vrijdag
Wegens slome computer in Hamburg nu vanuit Groningen de laatste twee dagen in één keer. Op donderdag zijn we naar een voorstadje gereisd om naar beelden te kijken in het Ernst Balach Haus. Een tip van schrijver Marcel de Jong. Er was een tentoonstelling van de kunstenaar Tony Cragg, een kunstenaar die - zo bleek uit een video - heel goed in staat is om zijn eigen werk uit te leggen. Iemand die in dialoog gaat met zijn materiaal en dan van zijn materiaal niets terughoort. Na de zoveelste rare figuur begon Corrie ze namen te geven. Hier poseren we voor de 'druiper'.
Het nabij gelegen Jenisch Haus met uitzicht op de Elbe kon ons veel meer bekoren.
Via de Reeperbahn zijn we teruggegaan naar de stad. Op de ongelooflijk lelijke en beruchte Reeperbahn bevindt zich een politiebureau dat als decor dienst deed voor een tv-serie en nu een toeristische trekpleister is geworden. Af en toe worden er agenten naar buiten gesleept om te poseren.
Daarna de haven weer ingedoken. Een paar uur door de ingewanden gelopen van het vrachtschip de San Diego. Juist omdat het geen kunst was, kreeg de werkelijkheid een meerwaarde die aan kunst deed denken (maar het is natuurlijk een opeenstapeling van machines, vet, olie, touw en metaal).
In het voorruim ook een Sonderausstellung van moderne kunst, maar zo gruwelijk slecht dat je zeker weet dat deze zeelieden in ieder geval geen verstand van kunst hebben.
Op vrijdag hadden we slechts een halve dag. We hebben gekeken in de Deichtorhallen. In de grote hal was een fototentoonstelling die een beetje tegenviel. Foto's in tijdschriften en die dan aan de muur, dat heeft toch iets goedkoops. Doe dan de echte foto's. Ik had ook gedacht dat de invloed van internetfotografie beter was uitgewerkt. Aan de overkant, in de kleine hal, was het veel drukker. Het bestond uit een groot zwart spiegelend vlak dat aan het dak was opgehangen. Je moest eerst je schoenen afgeven bij de garderobe en dan mocht je met een trap naar boven. Boven zaten en lagen allerlei mensen op dat vlak en daarna ging iedereen weer naar beneden. 'Horizon field' heette dit alles, van Antony Gormley.
Via de Reeperbahn zijn we teruggegaan naar de stad. Op de ongelooflijk lelijke en beruchte Reeperbahn bevindt zich een politiebureau dat als decor dienst deed voor een tv-serie en nu een toeristische trekpleister is geworden. Af en toe worden er agenten naar buiten gesleept om te poseren.
Op vrijdag hadden we slechts een halve dag. We hebben gekeken in de Deichtorhallen. In de grote hal was een fototentoonstelling die een beetje tegenviel. Foto's in tijdschriften en die dan aan de muur, dat heeft toch iets goedkoops. Doe dan de echte foto's. Ik had ook gedacht dat de invloed van internetfotografie beter was uitgewerkt. Aan de overkant, in de kleine hal, was het veel drukker. Het bestond uit een groot zwart spiegelend vlak dat aan het dak was opgehangen. Je moest eerst je schoenen afgeven bij de garderobe en dan mocht je met een trap naar boven. Boven zaten en lagen allerlei mensen op dat vlak en daarna ging iedereen weer naar beneden. 'Horizon field' heette dit alles, van Antony Gormley.
»Horizon Field Hamburg« wird die Wahrnehmung des Gehens, Fühlens, Hörens und Sehens umorientieren und neu verbinden. Diese persönliche bzw. kollektive Erfahrung wird durch Vibration, Sound und Widerspiegelung vermittelt werden. Das Projekt kann insgesamt als ein waagerecht im Raum aufgespanntes Gemälde aufgefasst werden, auf dem die Besucher zu Figuren auf einem freischwebenden und nicht definierten Grund werden. Seit fast 40 Jahren schafft Antony Gormley Skulpturen, in denen er sich mit dem Verhältnis des menschlichen Körpers zum Raum auseinandersetzt.Het was dus heel erg druk. Deze tentoonstelling was gratis.
vrijdag 10 augustus 2012
Hamburg op woensdag
Het voordeel van een niet geprivatiseerd openbaar vervoernetwerk is gigantisch. In Hamburg kun je met de HVV met de metro, met de bus en met de boot. Dat kan op een kaart die je krijgt bij je hotel (prijs inbegrepen bij de kamer). Het is zo simpel dat het wel goed moet zijn. Wij gingen met de metro naar Altona, liepen naar de haven naar een merkwaardig gebouw waar je bovenop kon staan (en dat doe je dan ook maar) en daarna kon je gewoon op de boot stappen, terug naar Hamburg. In Hamburg gingen vanuit het centrum met de bus weer naar ons hotel. Allemaal op één kaart die drie dagen geldig is.
Het voordeel van een bootdienst die je terugbrengt naar het centrum is bovendien dat je geen uitvoerige informatie krijgt over oninteressante plekken, inclusief mechanisch stemgeluid.
Havensteden hebben over het algemeen meer durf dan andere steden. Zeker in achitectuur. Rotterdam is interessanter dan Amsterdam. Hamburg heeft ook enkele prachtgebouwen in aanbouw.
Natuurlijk staat er ook nog wel wat ouds, alhoewel we het meeste hebben weggebombardeerd (zij begonnen). De St. Michaeliskirche is wonderbaarlijk groot en licht. Er is ook een rijtje zetels voor senatoren. Aan de slijtage van de zittingen is te zien hoe gelovig men was.
Daarna ook nog naar het Brahms-museum. Zoals gewoonlijk bij kleine musea over componisten weinig origineel spul. Wel twee onvermoeibare conservatoren die alles wilden uitleggen over Brahms. We moesten ook samen op de foto bij de een beeld van Brahms. En dan doe je dat maar.
Abonneren op:
Reacties (Atom)