Gevonden
Op de fotosite Flickr publiceert de Vestdijkkring een brief van Gerard Reve. In het begin van zijn carrière was Vestdijk nog lovend over Reve, na diens overgang naar de katholieke en homoseksuele kerk was de waardering voorbij. De volksschrijver reageert stekelig op het verzoek een bijdrage te leveren voor de Vestdijkkroniek. 'Ik heb er echter noch de lust, noch de tijd voor. Bovendien vind ik Vestdijk een onleesbaar schrijver en in het persoonlijk leven vond ik hem een abjekt reptiel: laf, inhalig, onbetrouwbaar en voor geld letterlijk voor alles te porren.' In Moeder en Zoon laat Reve een fictieve Vestdijk optreden, Onno Z., bij wie de toetreding tot de katholieke kerk mislukt. 'Religie is geen mening of overtuiging, maar een ervaring, die met het vermogen tot mythies denken en met het gevoel te maken heeft. Onno Z. bezat tal van fakulteiten, maar niet die van het gevoel: elk werkelijk menselijk gevoel was hem vreemd.'
In brieven durven schrijvers nog te zeggen wat ze willen. Van Gerrit Komrij verscheen vorige week een brief op de veilingsite Catawiki waarin hij aan uitgever Martin Ros uitlegt hoe hij zich in het begin van de jaren negentig voelde bij zijn uitgeverij. 'Ik begon de laatste jaren bij De Arbeiderspers zo’n beetje de indruk te krijgen dat ik een mummie in een mausoleum aan het woorden was. Een vergeten osselap in een deftige slagerij.' In 2000 stapt hij alsnog over naar De Bezige Bij. De brief leverde 47 euro op.
Uit de correspondentie tussen Gerrit Komrij en Jeroen Brouwers in de jaren tachtig, zojuist heruitgegeven door antiquariaat Demian, blijkt dat Komrij in tegenstelling tot Brouwers niet zo'n groot briefschrijver is. 'Ik leef in een cocon van nepzijde en dat is geen makkelijke situatie om brieven te schrijven.' De schrijvers vinden elkaar in hun afkeer van Jan Siebelink. Komrij: 'Siebeltje [...] is een slijmdier.' Brouwers, in een klaagzang over de verkeerde schrijvers die de P.C. Hooftprijs winnen: '[...] zo worden keutelaars à la Sieb geprezen om hun romanschrijfkunst, al schrijven zij romans die met romans zo veel gemeen hebben als snot met graniet.' Ik houd van deze letteren die zachtjes knetteren.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 25 oktober 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten