Wat vooral opvalt, is de droogkap, waaronder mijn zus Annet - vandaag 48 geworden, toen een jaar of 4 - zit. Op een gegeven ogenblik is de droogkap uit het slaapkamerbeeld verdwenen. Mijn zus heeft er nu in ieder geval geen in huis staan. Er is iets revolutionairs gebeurd tussen de jaren zeventig en nu, maar ik weet niet wat.
Op het gebied van haar is mijn zus de enige die de goede genen heeft gepakt, mijn broer en ik waren altijd van het ietwat onbestemde haar. Het zat wel op je hoofd, maar het behoorde tot een restpartij waarvan je de herkomst niet wilde weten, waarschijnlijk uit het Oostblok of zo.
Nee, dan mijn zus, die heeft van dat haar waar elke kapper een dankgebed uitspreekt voordat ie begint te knippen.
Misschien hadden mijn broer en ik in onze jeugd ook onder de droogkap moeten zitten. Alleen mensen met haar zitten daar namelijk onder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten