Mijn vader zou vandaag 82 zijn geworden. Hier helpt hij me leren fietsen. Alles is een kwestie van balans, dat zie je maar weer.
Mijn vader kon alles maken. Hij kon muren bouwen, schilderen, schrootjes tegen de muur timmeren, auto's en fietsen repareren en wat niet al. Ik denk dat ik daarom niets kan, alles werd immers al gedaan. Maar hij heeft me dus wel fietsen geleerd, want iedereen moet kunnen fietsen.
Op de achtergrond zie ik nog een skelter. Als je eenmaal kunt fietsen is een skelter een kinderachtig ding geworden. Bovendien stoot je, als je een beetje doorgroeit, je knieën aan het stuur. Misschien hebben we die skelter daarna verkocht, maar het kan ook zo maar zijn dat mijn vader het ding uit elkaar heeft gehaald en de onderdelen gebruikt voor iets anders. Van weggooien is geen sprake.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten