Ik heb de verzameling typmachines van Willem Frederik Hermans gezien. Om die te kunnen bezichtigen moet je naar Gent afreizen en de boekhandel Limerick opzoeken die iets buiten het centrum ligt. De boekhandel deed een paar jaar geleden terug aan een competitie om deze bijzondere schrijverserfenis, die na de opheffing van het museum Scryption in Tilburg dakloos was geworden, in de wacht te slepen. Limerick won, onder meer ten koste van Groningen. Behalve de mensen in Groningen vond iedereen dat de typmachines zo ver mogelijk uit de buurt van de door Hermans gehate stad moest blijven.
Boekhandel Limerick is een pijpenla: het grootste deel van de zaak vind je na een smal gangetje waar in een literair Walhalla terechtkomt. Het kan dus nog steeds: een boekhandel voeren met goede titels, zonder stapels bestsellers, cadeauboekjes en andere rotzooi. In een goede boekhandel herken je de hand van een eigenzinnige eigenaar. Na die boekhandelsdroom vind je weer een smal gangetje met de toegang tot de kamer vol typmachines van Hermans, keurig schoongemaakt en tentoongesteld. Honderdzestig stuks, van die grote ijzeren Remingtons tot die handzame plastic Olympia's.
Boekhandelaar Gert Brouns was licht verbaasd toen zijn winkel de collectie toegewezen kreeg. Wat nu de tentoontstellingsruimte is, was een paar jaar geleden een opberghok vol dozen en boeken. 'We hadden maar een klein stukje vrijgemaakt voor de commissieleden die bij de kandidaat-erfgenamen langskwamen,' zegt Brouns, 'maar kennelijk waren ze overtuigd van onze plannen.' De Hermansverzameling vormt een extra attractie voor de literaire reiziger. Je moet wel oppassen voor een opflakkerend heimwee naar het ouderwetse typen en dan bedoel ik niet dat flodderige typen op het toetsenbord van je computer of moderniteiten als een elektrische typmachine, maar het ouderwetse keiharde rammen op een mechanische typemachine, waarbij je aan het eind van de regel plieng hoorde en de wagen terug moest duwen. Oh, het netjes rechtzetten van het papier, het uit de machine trekken van het papier, de geur van inkt. Ik moest me enorm inhouden om niet in het wilde weg mijn 'aanslag' uit te proberen. Ik ga een typmachine adopteren.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant op 12 februari 2016.
2 opmerkingen:
Op naar MamaMini!
Ik heb inmiddels een typmachine van Hermans geadopteerd.
Een reactie posten