Wij Peppelenbossen kunnen goed slapen. Dat gold voor mijn vader, maar dat geldt nog steeds voor mijn moeder. We gaan liggen en we zijn weg. Mijn vader, die zijn hele leven hard heeft gewerkt, 's morgens vroeg opstond om de weg op te gaan om de wegen veiliger te maken met wegmarkering, had zijn slaap wel nodig. Na het eten deed hij meestal een dutje of ging hij er even 'vieve nèm'. Die vijf minuten werd al snel een half uur en meestal moest hij gewekt worden als de koffie eraan kwam.
Tussendoor slapen is voor ons Peppelenbossen niet schadelijk voor 's nachts slapen. Wij kunnen altijd slapen.
Snurken kunnen we ook heel goed, ik ben de enige in de familie die bij mijn weten geruisloos slaapt. Voor de rest was het een houtzagerij. Mijn vader snurkte vervaarlijk. In Raalte sliep ik een verdieping hoger dan mijn vader en moeder, maar ik kon wakker worden van zijn gesnurk.
Zo'n foto als hierboven kun je dus van onze hele familie maken. Op de bank, in de stoel, in bed. Mijn moeder vindt zichzelf regelmatig slapend terug met haar hoofd op een boek. Mijn broer haalt met gemak 8 á 9 uur slaap per nacht. Mijn zus kan zich van toneeluitvoeringen en cabaretvoorstellingen hele stukken niet herinneren en ik kijk regelmatig naar tv-uitzendingen, waarbij de eerste minuten nog wel helder zijn, maar waarbij de rest teruggekeken moet worden op Uitzending Gemist. Ik denk dat het slaap-gen bij mijn vader en moeder versterkt is doorgegeven bij de kinderen. Er zijn ergere dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten