Oud
In de Volkskrant van vorige week vrijdag schreef beginnend schrijver Luuk Imhann een opiniestuk onder de titel 'Waarom vrouwen in mijn boekenkast ontbreken...'. Toch mooi dat de discussie die een half jaar geleden al werd opgestart door de noordelijke kranten nu is aangekomen in Amsterdam. De door Kirsten van Santen geïnitieerde actie om recensies en stukken over schrijfsters nadrukkelijk te benoemen onder het kopje 'Leesvrouwen' zorgde er in mijn geval voor dat ik ging nadenken over het aantal vrouwen dat ik uitnodigde voor mijn maandelijkse literaire talkshow in de bibliotheek in Groningen. Vanaf dit jaar zijn de verhoudingen fifty-fifty. Daarmee is de waarde van de discussie voor mij al bewezen.
In een opiniestuk in de Volkskrant van deze week somt schrijver Philip Huff (1984) de leeftijden van critici op die voor kranten en tijdschriften schrijven, de digitale media slaat hij over. Wat blijkt: de meeste critici zijn vijftig jaar en ouder. Dat is slecht, want dezelfde critici zitten ook in literaire jury's en die geven hun leeftijdgenoten grote prijzen. De toon is wat verongelijkt, terwijl Huff nou niet bepaald te klagen heeft over de aandacht die hij krijgt. Huff heeft ook al een aardige prijs binnen (de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs van 15.000 euro). Zijn laatste roman wordt zelfs verfilmd. Kortom: voor Philip Huff is het literaire carrièrepad met rozenblaadjes bestrooid!
Moet ik, net als bij de Leesvrouwen-actie, mijn gedrag veranderen? Als ik kijk naar de mensen die ik recenseer voor deze krant en voor het weblog Tzum dan kan ik niet constateren dat ik jongere schrijvers oversla. Onze chef literatuur bij de Leeuwarder Courant legt de boeken van jonge schrijvers ook niet terzijde. Integendeel zelfs: we zijn altijd benieuwd naar nieuwe stemmen. Misschien snap ik als kersverse vijftiger de leefwereld in romans van jongere schrijvers niet meer. Die mogelijkheid houd ik open, maar dan zou ik graag willen dat Huff dat bewijst met citaten uit mijn recensies. Anders heeft hij een clichébeeld geschapen van de criticus die pijprokend en portnippend die dekselse kwajongens verfoeit, terwijl hij, de viagrapillen onder handbereik, zijn gepantoffelde voeten nog eens warmt bij de open haard.
Deze kroniek verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 8 november 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten