
vrijdag 30 augustus 2013
Nog meer armen over elkaar bij NRC Handelsblad
Sinds gisteren heeft de NRC (en in kleine lettertjes daaronder nog handelsblad) een nieuwe vormgeving. De medewerkers hebben nieuwe fotootjes gekregen. We zagen een trend: NRC is armen over elkaar. Hoewel wij vandaag ook vingertoppers en leuners zagen, blijft de armen over elkaar-houding het populairst. De teller staat nu op 7.


Liefde is voor feestdagen gepresenteerd
Maar liefst zeven afdelingen kent de nieuwe bundel van Rense Sinkgraven. En nog meer mensen traden gisteren op bij de presentatie van Liefde is voor feestdagen van Rense Sinkgraven. Sinkgraven had zijn collega's op het hart gedrukt om niet meer dan twee gedichten voor te lezen. Alleen Jean Pierre Rawie mocht er drie voorlezen 'omdat hij Jean Pierre Rawie is'. In de zaal zat Johan Hooge klaar voor het optreden van Neeltje Maria Min, maar die had afgezegd. De tas vol handtekeningloze bundels van Min werd dus weer mee naar huis genomen. Er bleven echter genoeg dichters over: André Degen, Joost Oomen, Rodaan Al Galidi en Jan-Willem Dijk waren er ook nog. De poëzievoordrachten werden continu begeleid door een schreeuwend kind, dat van Igor Wijnker leek te zijn. Ik zou willen pleiten voor een algeheel verbod op kinderen onder de tien jaar bij poëzievoordrachten. Of ouders die de corrigerende tik nog in de vingers hebben.
In het overvolle café De Bres was toet literair Groningen afgekomen op de presentatie van de derde bundel van bibliotheekmedewerker Rense Sinkgraven. Er was kaas, er was worst, er waren bitterballen. Frank Boeijen zat op het terras en de helft van poëtisch Dordrecht was er ook: Kees Klok, de redacteur van uitgeverij Liverse die het eerste exemplaar overhandigde aan Sinkgraven. Die gaf het eerste exemplaar door aan zijn vader en vroeg vervolgens het exemplaar terug om er uit voor te kunnen lezen.
Daarna vluchtte iedereen naar buiten voor frisse lucht. Na een kwartier liep ik weer naar binnen om de bundel te kopen, maar er stond zo'n lange rij voor de signerende dichter, dat ik de bundel handtekeningloos mee heb genomen.
donderdag 29 augustus 2013
Nieuwe vormgeving NRC Handelsblad met de armen over elkaar

Zo op het eerste gezicht ziet de nieuwe vormgeving van NRC Handelsblad wel strak uit, hoewel 'handelsblad' nu wel wat weggedrukt wordt op de voorpagina. Het blad werd natuurlijk al vaker de NRC genoemd dan het Handelsblad, maar ik denk dat deze nieuwe vormgeving de doodsteek is voor de oude Handelsbladabonnees
Bij een nieuwe vormgeving horen ook nieuwe fotootjes. Bij de Volkskrant hadden ze ooit het idee opgevat om iedereen op een krukje of een stoeltje te zetten. Bij de NRC hebben ze niet aan portretfoto's gedacht, maar aan mediumshots van het lichaam (misschien hebben ze die al langer, maar het valt me nu pas op). Probleempje is dan natuurlijk: wat doe je met je armen. Hoewel enkelen gekozen hebben voor een zedige pose of een nonchalante pose lijken de meesten toch de armen over elkaar-pose het gemakkelijkst te vinden.
We gaan de komende dagen eens turven wie voor deze fijne open houding heeft gekozen.
woensdag 28 augustus 2013
Top 10 Nederlandse literatuur - week 35

Binnenkomst van Judith Koelemeijer.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
Week 35
1 (1) Bert Wagendorp - Ventoux (7) 13e week
2 (-) Judith Koelemeijer - Hemelvaart (10) 1e week
3 (2) Tommy Wieringa - Dit zijn de namen (15) 47e week
4 (3) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (29) 65e week
5 (4) Dimitri Verhulst - De laatkomer (43) 15e week
6 (-)
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
Rense Sinkgraven start nieuw lunchprogramma Dichters van geluk in de bibliotheek

Bibliotheek Groningen wil haar bezoekers maandelijks rond lunchtijd een moment van geluk bezorgen. Zij start op dinsdag 3 september met de nieuwe serie Dichters van geluk. Stadsdichter Joost Oomen bijt het spits af. Hij wordt om 12.30 uur ontvangen door Rense Sinkgraven.
De huisdichter van Bibliotheek Groningen, Rense Sinkgraven, ontvangt maandelijks een dichter die vertelt over zijn of haar favoriete poëzie én over geluk. De actuele bundels passeren de revue en uiteraard wordt het Geluksgedicht van de Maand ten gehore gebracht.
Dichters van Geluk vindt iedere eerste dinsdag van de maand plaats op de 1e verdieping van de Centrale Bibliotheek. Koffie en thee worden geserveerd en de toegang is gratis.
Het geluk lacht Rense Sinkgraven deze week sowieso toe, want donderdag presenteert hij zijn nieuwe bundel Liefde is voor feestdagen.
maandag 26 augustus 2013
Kroniek Leeuwarder Courant: Fundamenten
Fundamenten
Tilly Hermans en Sander Blom van uitgeverij Atlas Contact vertellen aan een zaal debutanten hoe je een manuscript moet inleveren. 'Ik kijk altijd eerst naar de stijl,' zegt Blom. 'Soms kun je aan de begeleidende brief al ruiken dat het niets wordt.' Op de vraag of de redacteuren wel eens grote schrijvers hebben afgewezen, komt een half antwoord. Ja. Namen worden niet gegeven. Hermans relativeert op aangename wijze haar eigen vak: 'Ik weet het vaak ook niet. Soms hoort een auteur gewoon niet bij je.' Om te onderzoeken of er iets moois opbloeit tussen redacteur en auteur organiseert Atlas Contact in september een dagje speeddaten voor aspirant-schrijvers.
Er hoeft geen klik te zijn tussen auteur en redacteur bij Brave New Books. Bij dat initiatief van de Singel Uitgevers (o.a. Querido en Nijgh & Van Ditmar) kan een schrijver zelf bepalen of hij redactionele hulp of professionele vormgevers inkoopt. Hij kan ook van alles afzien en zijn boek laten drukken bij het 'self-publishingplatform'. Bol.com verkoopt de boeken dan. Onlangs verscheen daar Onvergetelijke liefde van R.S. Rain. De roman wordt zo aangeprezen: 'Sean is een wees en gelooft niet in ware liefde, althans hij heeft de ware nog niet gevonden. Dat verandert wanneer hij Jane tegenkomt. Het is voor Sean gelijk liefde op het eerste gezicht en hij doet er alles aan om Jane te veroveren. Als hij Jane heeft veroverd leert hij pas wat ware liefde is.' Hoeveel clichés kun je kwijt in een paar zinnen en hoeveel stijlfouten? 'Een verhaal over ware liefde, opofferingen en het verliezen van je geliefde. Een verhaal dat je niet snel zult vergeten en wat je raakt. Onvergetelijke Liefde: een hartverwarmend-hartverscheurend, romantisch liefdes verhaal!'
Schrijver Rob van Essen kreeg het onbeholpen persbericht van R.S. Rain ook binnen. In zijn blogbericht met de titel 'Brave New Crooks' vraagt hij zich af waarom 'de uitgeverijen die opereren onder de paraplu van Singel Uitgevers het een goed idee om hun naam en reputatie hieraan te verbinden.' Hij komt er niet echt uit: 'Nee, ‘t zal gewoon onmacht zijn, blinde paniek die uitmondt in onverschilligheid; zó bang voor de instorting van het boekenvak dat ze zelf alvast beginnen met het ondermijnen van de fundamenten.'
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 24 augustus 2013
Tilly Hermans en Sander Blom van uitgeverij Atlas Contact vertellen aan een zaal debutanten hoe je een manuscript moet inleveren. 'Ik kijk altijd eerst naar de stijl,' zegt Blom. 'Soms kun je aan de begeleidende brief al ruiken dat het niets wordt.' Op de vraag of de redacteuren wel eens grote schrijvers hebben afgewezen, komt een half antwoord. Ja. Namen worden niet gegeven. Hermans relativeert op aangename wijze haar eigen vak: 'Ik weet het vaak ook niet. Soms hoort een auteur gewoon niet bij je.' Om te onderzoeken of er iets moois opbloeit tussen redacteur en auteur organiseert Atlas Contact in september een dagje speeddaten voor aspirant-schrijvers.
Er hoeft geen klik te zijn tussen auteur en redacteur bij Brave New Books. Bij dat initiatief van de Singel Uitgevers (o.a. Querido en Nijgh & Van Ditmar) kan een schrijver zelf bepalen of hij redactionele hulp of professionele vormgevers inkoopt. Hij kan ook van alles afzien en zijn boek laten drukken bij het 'self-publishingplatform'. Bol.com verkoopt de boeken dan. Onlangs verscheen daar Onvergetelijke liefde van R.S. Rain. De roman wordt zo aangeprezen: 'Sean is een wees en gelooft niet in ware liefde, althans hij heeft de ware nog niet gevonden. Dat verandert wanneer hij Jane tegenkomt. Het is voor Sean gelijk liefde op het eerste gezicht en hij doet er alles aan om Jane te veroveren. Als hij Jane heeft veroverd leert hij pas wat ware liefde is.' Hoeveel clichés kun je kwijt in een paar zinnen en hoeveel stijlfouten? 'Een verhaal over ware liefde, opofferingen en het verliezen van je geliefde. Een verhaal dat je niet snel zult vergeten en wat je raakt. Onvergetelijke Liefde: een hartverwarmend-hartverscheurend, romantisch liefdes verhaal!'
Schrijver Rob van Essen kreeg het onbeholpen persbericht van R.S. Rain ook binnen. In zijn blogbericht met de titel 'Brave New Crooks' vraagt hij zich af waarom 'de uitgeverijen die opereren onder de paraplu van Singel Uitgevers het een goed idee om hun naam en reputatie hieraan te verbinden.' Hij komt er niet echt uit: 'Nee, ‘t zal gewoon onmacht zijn, blinde paniek die uitmondt in onverschilligheid; zó bang voor de instorting van het boekenvak dat ze zelf alvast beginnen met het ondermijnen van de fundamenten.'
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 24 augustus 2013
zondag 25 augustus 2013
De kannibalen: Capricio in Groningen
Sinds we op wekelijkse basis pizza's opwarmen is uit eten gaan in een pizzeria een beetje ordinair geworden. Het is niet echt uit eten gaan. Toch besloten Alfred en ik naar Capricio te lopen, in de schaduw van de Beurs gelegen.
Bij binnenkomst werden we onthaald door een klein zenuwachtig meisje dat volgens de bon 'manager 1' heette, maar we werden al snel door een oudere vrouw naar een plek voor het raam gedirigeerd. De oudere vrouw en de oudere man die de zaak in eigendom hebben (denk ik), vormen een groot deel van het succes van dit goed lopende restaurant. De vrouw houdt alles goed in de gaten en lijkt me de geheime dirigent op de achtergrond, de man is uiterst aimabel en heeft voor iedereen een aardige woord. Spreek hem overigens niet aan in het Italiaans, zoals de Groningse bard Henk Scholte ooit deed, want na vijf minuten Napolitaans van Henk, zei de man: 'Ik ben Turks.'
We bestellen vooraf 'Antipasto della Casa' verschillende voorgerechtjes die je alleen als duo kunt bestellen. Als het gerecht arriveert, zijn we toch lichtelijk teleurgesteld. Op een oud bord wordt een berg vlees aangeboden, wat kaas en olijven. Een beetje de pizzatoppings op een rijtje, fantasieloos gedrapeerd. Het enige waar moeite voor gedaan is zijn de twee bruschetta's die dan ook meteen het lekkerst smaken.
De tafel voor zes naast ons, waar drie mannen zaten te praten, wordt aangevuld met drie vrouwen en twee allergruwelijkst blèrende kinderen, die als ze niet schreeuwen, slaan met alles wat ze in hun handen krijgen. Mogen we opnieuw pleiten voor kinderloze restaurants? We snappen inmiddels waarom er scherven van de borden zijn gesprongen.
Gelukkig is ons hoofdgerecht heerlijk. We kozen allebei voor pasta. Alfred nam de 'Laane Capriccio' (verse pasta, verse tomaten, knoflook, basilicum, varkenshaas, ossenhaas, kruiden, pepers, kappertjes, oregano, room, mozzarella, parmigiano) en ik de Penne Ragu Antico (tomatensaus, gehakt, kruiden, paddenstoelen, pikante salami, pijnboompitten, oesterzwammen, parmaham). Onze beide gerechten waren pittig van smaak.
We krijgen weer enigszins hoop in de mensheid. De buren nemen een kop koffie, een kind ontsnapt en loopt door de zaak, moeder erachteraan. Kind terug, huilen. Als de tafel naast ons vertrekt komt het hele restaurant tot rust.
Manager 1 haalt de lege (maar hele) borden weg, maar vraagt ons niet of we nog een nagerecht willen. In de tien minuten die volgen proberen we manager 1 of een van haar collega's te wenken. Uiteindelijk lukt het via de aardige, oude eigenaar. We nemen Italiaanse nagerechten. Alfred geniet van zijn cassata-ijs, ik iets minder van mijn tiramisu die voor een deel uit slappe zuigbare deeg bestaat en voor een ander deel nog bevroren is, een nagerecht dat er zelf niet meer zo in gelooft.
Bediening: Jonge meisjes zijn leuk, maar neem er dan één die met de gasten om kan gaan en die de boel in de gaten houdt.
Locatie: Er is een buitenterras, maar het straatje achter de Albert Heijn is niet zo geweldig. Binnen is het typisch Italiaans, tenminste als grof gestucte muren en half pleisterwerk typisch Italiaans is. Zie de foto's hier.
Kosten / Baten: € 69,05. We hadden beiden twee wijn gedronken. Twee koffie na. De prijs is zeer redelijk.
Een 7 - Als er iets meer werk zou worden besteed aan de voor- en nagerechten, dan zou deze Italiaan absoluut top zijn, nu zou ik iedereen aanraden alleen maar de hoofdgerechten te nemen.
Bij binnenkomst werden we onthaald door een klein zenuwachtig meisje dat volgens de bon 'manager 1' heette, maar we werden al snel door een oudere vrouw naar een plek voor het raam gedirigeerd. De oudere vrouw en de oudere man die de zaak in eigendom hebben (denk ik), vormen een groot deel van het succes van dit goed lopende restaurant. De vrouw houdt alles goed in de gaten en lijkt me de geheime dirigent op de achtergrond, de man is uiterst aimabel en heeft voor iedereen een aardige woord. Spreek hem overigens niet aan in het Italiaans, zoals de Groningse bard Henk Scholte ooit deed, want na vijf minuten Napolitaans van Henk, zei de man: 'Ik ben Turks.'
We bestellen vooraf 'Antipasto della Casa' verschillende voorgerechtjes die je alleen als duo kunt bestellen. Als het gerecht arriveert, zijn we toch lichtelijk teleurgesteld. Op een oud bord wordt een berg vlees aangeboden, wat kaas en olijven. Een beetje de pizzatoppings op een rijtje, fantasieloos gedrapeerd. Het enige waar moeite voor gedaan is zijn de twee bruschetta's die dan ook meteen het lekkerst smaken.
De tafel voor zes naast ons, waar drie mannen zaten te praten, wordt aangevuld met drie vrouwen en twee allergruwelijkst blèrende kinderen, die als ze niet schreeuwen, slaan met alles wat ze in hun handen krijgen. Mogen we opnieuw pleiten voor kinderloze restaurants? We snappen inmiddels waarom er scherven van de borden zijn gesprongen.
Gelukkig is ons hoofdgerecht heerlijk. We kozen allebei voor pasta. Alfred nam de 'Laane Capriccio' (verse pasta, verse tomaten, knoflook, basilicum, varkenshaas, ossenhaas, kruiden, pepers, kappertjes, oregano, room, mozzarella, parmigiano) en ik de Penne Ragu Antico (tomatensaus, gehakt, kruiden, paddenstoelen, pikante salami, pijnboompitten, oesterzwammen, parmaham). Onze beide gerechten waren pittig van smaak.
Manager 1 haalt de lege (maar hele) borden weg, maar vraagt ons niet of we nog een nagerecht willen. In de tien minuten die volgen proberen we manager 1 of een van haar collega's te wenken. Uiteindelijk lukt het via de aardige, oude eigenaar. We nemen Italiaanse nagerechten. Alfred geniet van zijn cassata-ijs, ik iets minder van mijn tiramisu die voor een deel uit slappe zuigbare deeg bestaat en voor een ander deel nog bevroren is, een nagerecht dat er zelf niet meer zo in gelooft.
Bediening: Jonge meisjes zijn leuk, maar neem er dan één die met de gasten om kan gaan en die de boel in de gaten houdt.
Locatie: Er is een buitenterras, maar het straatje achter de Albert Heijn is niet zo geweldig. Binnen is het typisch Italiaans, tenminste als grof gestucte muren en half pleisterwerk typisch Italiaans is. Zie de foto's hier.
Kosten / Baten: € 69,05. We hadden beiden twee wijn gedronken. Twee koffie na. De prijs is zeer redelijk.
Een 7 - Als er iets meer werk zou worden besteed aan de voor- en nagerechten, dan zou deze Italiaan absoluut top zijn, nu zou ik iedereen aanraden alleen maar de hoofdgerechten te nemen.
Zacht gezicht aan zacht gezicht in Pensionado's
Lucie, een goede vriendin van Corrie, las dit jaar op Vlieland het boek Pensionado's van Van Sambeek. De twee gaan al jarenlang in de laatste week van de vakantie naar dat eiland om nog even een flinke teug zuurstof te krijgen voor het winterseizoen weer begint. En toen viel het oog van Lucie op deze bladzijde:


vrijdag 23 augustus 2013
Hoe vang je fruitvliegjes
Fruitvliegjes zijn irritant. Op internet zocht ik naar manieren om er van af te komen. Dat was vrij makkelijk: eet geen fruit. Als je dat toch doet, zijn er diverse manieren om fruitvliegjes te lokken. Met azijn en met wijn. Ik nam een proefje. Ik deed in één bakje azijn, in een ander bakje witte wijn, deed er een boterhamzakje omheen met wat gaten erin. De bedoeling is dat fruitvliegjes wel in het gat kruipen, maar de weg naar huis niet meer kunnen vinden.
Na één dag is er een duidelijke winnaar: de witte wijn (die er overigens precies zo uitziet als de azijn).
Het lijkt me voor de fruitvliegjes in kwestie ook fijner: als je dan toch doodgaat, dan liever in wijn dan in azijn.
donderdag 22 augustus 2013
A.L. Snijders en Joubert Pignon op Literaturia
Vanaf vier uur traden ze op, maar toen wij gisteren om zes uur aankwamen bij de voorleescontainer van Literaturia zat alles dicht. Er was wel een buurman in een belendende container die ontiegelijk veel herrie maakte. We luisterden aan de container of we misschien een schrijver een verhaal konden horen voorlezen, maar we hoorden slechts het pokkelawaai van de buurman.
Er hing geen briefje op de container. Misschien waren ze wel boos weggegaan. Ik zag al een blogje op Tzum voor me: A.L. Snijders loopt woedend weg na lawaaioverlast op Noorderzon.
We gingen eerst maar eten en achteraf bleek dat ook de schrijvers net aan het eten waren toen wij langskwamen. We konden nog net de laatste voorstelling van de dag meemaken aan het einde van de avond. Twee plaatsen waren er nog over. 'Gelukkig maar,' zei organisator Stefan Nieuwenhuis, 'anders krijg ik weer zo'n zuur blogje.'
Na twintig minuten zou er op de wand geklopt worden ten teken dat de voorstelling was afgelopen. De schrijvers lazen om en om een kort tot zeer kort verhaal. 'Maar altijd is Joubert aan het voorlezen als er geklopt wordt,' zei Snijders. En dat was ook bij de laatste voorstelling zo.
Snijders en Joubert zijn vandaag nog te zien in de container op de Leliesingel, vanaf 4 uur (met een eetpauze rond 6 uur).
Er hing geen briefje op de container. Misschien waren ze wel boos weggegaan. Ik zag al een blogje op Tzum voor me: A.L. Snijders loopt woedend weg na lawaaioverlast op Noorderzon.
We gingen eerst maar eten en achteraf bleek dat ook de schrijvers net aan het eten waren toen wij langskwamen. We konden nog net de laatste voorstelling van de dag meemaken aan het einde van de avond. Twee plaatsen waren er nog over. 'Gelukkig maar,' zei organisator Stefan Nieuwenhuis, 'anders krijg ik weer zo'n zuur blogje.'
Na twintig minuten zou er op de wand geklopt worden ten teken dat de voorstelling was afgelopen. De schrijvers lazen om en om een kort tot zeer kort verhaal. 'Maar altijd is Joubert aan het voorlezen als er geklopt wordt,' zei Snijders. En dat was ook bij de laatste voorstelling zo.
Snijders en Joubert zijn vandaag nog te zien in de container op de Leliesingel, vanaf 4 uur (met een eetpauze rond 6 uur).
woensdag 21 augustus 2013
Top 10 Nederlandse literatuur - week 34

Top 10 is een top 5.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
Week 34
1 (1) Bert Wagendorp - Ventoux (5) 12e week
2 (2) Tommy Wieringa - Dit zijn de namen (14) 46e week
3 (3) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (26) 64e week
4 (5) Dimitri Verhulst - De laatkomer (45) 14e week
5 (4) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (47) 82e week
6 (-)
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
dinsdag 20 augustus 2013
Kroniek Leeuwarder Courant: Kennis
Kennis
Stephen Fry bepleitte een boycot van de Olympische Spelen in Rusland. In Nederland schaarden Arthur Japin en Bas Heijne zich achter de oproep. Japin kwam met een verbeterde versie: 'We gaan naar de Olympische Spelen maar het IOC verbiedt Rusland mee te doen. Er zijn precedenten: in 1964 mocht Zuid Afrika niet meedoen vanwege de Apartheid. In 1972 verbod om deel te nemen voor Rhodesie om dezelfde reden. In 2000 mocht Afghanistan niet meedoen vanwege de schendingen van de vrouwenrechten door de Taliban. Zijn de mensenrechten van homo’s minder dan die van vrouwen of kleurlingen? Nee, dus MOET het IOC wel met dezelfde maten rekenen: de schender van de mensenrechten wordt uitgesloten: deze OS wordt het feestje van Rusland, maar zonder de gastheer.'
Maartje Wortel heeft deze zomer een column voor Trouw. Eerder had ze ook een column voor nrc.next, maar daar is ze mee gestopt omdat mensen konden reageren op de site. 'Daar werd ik onrustig van,' vertelt ze aan studenten in Groningen. Ze schrijft ook een maandelijkse column voor de glossy Eigen Huis & Interieur. Ze is geen deskundige en werd op een vreemde manier voor het blad gevraagd. De redactie had 'columniste' en 'huis' gegoogled. 'En toen kwamen ze bij mij uit,' zegt Wortel, terwijl ze haar eerste boek Dit is jouw huis in de lucht houdt.
Tash Aw, NoViolet Bulawayo, Eleanor Catton, Jim Crace, Eve Harris, Richard House, Jhumpa Lahiri, Alison MacLeod, Colum McCann, Charlotte Mendelson, Ruth Ozeki, Donal Ryan, Colm Tóibín zijn de genomineerden op de longlist van de Man Booker Prize. Van twee van deze schrijvers heb ik ooit iets gelezen.
Mirko Bonné, Ralph Dutli, Thomas Glavinic, Norbert Gstrein, Reinhard Jirgl, Daniel Kehlmann, Judith Kuckart, Olaf Kühl, Dagmar Leupold, Jonas Lüscher, Clemens Meyer, Joachim Meyerhoff, Terézia Mora, Marion Poschmann, Thomas Stangl, Jens Steiner, Uwe Timm, Nellja Veremej, Urs Widmer, Monika Zeiner zijn de genomineerden voor de Deutscher Buchpreis. Van slechts één schrijver heb ik ooit iets gelezen. Dit moet ik onthouden als ik mijn literatuurlijst aan eerstejaars studenten Nederlands geef en geschokt ben over hun gebrek aan kennis van de Nederlandse literatuur. Slechts één landsgrens scheidt je van je eigen onkunde.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 17 augustus 2013.
Stephen Fry bepleitte een boycot van de Olympische Spelen in Rusland. In Nederland schaarden Arthur Japin en Bas Heijne zich achter de oproep. Japin kwam met een verbeterde versie: 'We gaan naar de Olympische Spelen maar het IOC verbiedt Rusland mee te doen. Er zijn precedenten: in 1964 mocht Zuid Afrika niet meedoen vanwege de Apartheid. In 1972 verbod om deel te nemen voor Rhodesie om dezelfde reden. In 2000 mocht Afghanistan niet meedoen vanwege de schendingen van de vrouwenrechten door de Taliban. Zijn de mensenrechten van homo’s minder dan die van vrouwen of kleurlingen? Nee, dus MOET het IOC wel met dezelfde maten rekenen: de schender van de mensenrechten wordt uitgesloten: deze OS wordt het feestje van Rusland, maar zonder de gastheer.'
Maartje Wortel heeft deze zomer een column voor Trouw. Eerder had ze ook een column voor nrc.next, maar daar is ze mee gestopt omdat mensen konden reageren op de site. 'Daar werd ik onrustig van,' vertelt ze aan studenten in Groningen. Ze schrijft ook een maandelijkse column voor de glossy Eigen Huis & Interieur. Ze is geen deskundige en werd op een vreemde manier voor het blad gevraagd. De redactie had 'columniste' en 'huis' gegoogled. 'En toen kwamen ze bij mij uit,' zegt Wortel, terwijl ze haar eerste boek Dit is jouw huis in de lucht houdt.
Tash Aw, NoViolet Bulawayo, Eleanor Catton, Jim Crace, Eve Harris, Richard House, Jhumpa Lahiri, Alison MacLeod, Colum McCann, Charlotte Mendelson, Ruth Ozeki, Donal Ryan, Colm Tóibín zijn de genomineerden op de longlist van de Man Booker Prize. Van twee van deze schrijvers heb ik ooit iets gelezen.
Mirko Bonné, Ralph Dutli, Thomas Glavinic, Norbert Gstrein, Reinhard Jirgl, Daniel Kehlmann, Judith Kuckart, Olaf Kühl, Dagmar Leupold, Jonas Lüscher, Clemens Meyer, Joachim Meyerhoff, Terézia Mora, Marion Poschmann, Thomas Stangl, Jens Steiner, Uwe Timm, Nellja Veremej, Urs Widmer, Monika Zeiner zijn de genomineerden voor de Deutscher Buchpreis. Van slechts één schrijver heb ik ooit iets gelezen. Dit moet ik onthouden als ik mijn literatuurlijst aan eerstejaars studenten Nederlands geef en geschokt ben over hun gebrek aan kennis van de Nederlandse literatuur. Slechts één landsgrens scheidt je van je eigen onkunde.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 17 augustus 2013.
zaterdag 17 augustus 2013
Bij Kantoorpoëzie
Trad afgelopen donderdag op bij Kantoorpoëzie, onderdeel van Literaturia, onderdeel van Noorderzon. Kwam helemaal als laatste en versprak me een paar keer, dus was zelf niet zo tevreden. Volgende keer weer iets beter, hoop ik.
Vanavond is er weer Kantoorpoëzie, maar dan geen onderdeel van Literaturia, maar in Vera (of de Vera, zoals Joost Oomen zegt). Zaal open om 22.00 uur.
Vanavond is er weer Kantoorpoëzie, maar dan geen onderdeel van Literaturia, maar in Vera (of de Vera, zoals Joost Oomen zegt). Zaal open om 22.00 uur.
vrijdag 16 augustus 2013
A B C D: Maarten Praamstra in actie
De man op de achtergrond bij veel literatuuractiviteiten, Maarten Praamstra, was als erevoorzitter van Flanor deze week aanwezig bij het bezoek van Maartje Wortel aan het dispuut. Praamstra droeg die dag een opvallend T-shirt.
Waarom?
A Maarten Praamstra ondersteunt de boycot van Olympische Spelen in Rusland;
B Maarten Praamstra is liefhebber van trash metal;
C Eerdere geruchten over Maarten Praamstra blijken toch waar te zijn;
D ...
Waarom?
A Maarten Praamstra ondersteunt de boycot van Olympische Spelen in Rusland;
B Maarten Praamstra is liefhebber van trash metal;
C Eerdere geruchten over Maarten Praamstra blijken toch waar te zijn;
D ...
donderdag 15 augustus 2013
Rense Sinkgraven presenteert nieuwe bundel op 29 augustus
Op donderdag 29 augustus wordt in café De Bres de nieuwe bundel Liefde is voor feestdagen (Uitgeverij Liverse) van Rense Sinkgraven gepresenteerd. Er zullen korte optredens zijn van Joost Oomen, Jean Pierre Rawie, Neeltje Maria Min, Mika Schuldink, André Degen, Rodaan Al Galidi, Martin Erich, Melle Hijlkema en Chris van der Ploeg.
De presentatie begint om 17.00 uur. Toegang gratis.
Donderdag 29 augustus Café De Bres (Grachtstraat 47, Groningen) 17.00 uur
woensdag 14 augustus 2013
Top 10 Nederlandse literatuur - week 33

Geert Mak is weer terug.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
Week 33
1 (1) Bert Wagendorp - Ventoux (5) 11e week
2 (2) Tommy Wieringa - Dit zijn de namen (8) 45e week
3 (3) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (21) 63e week
4 (4) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (42) 81e week
5 (5) Dimitri Verhulst - De laatkomer (43) 13e week
6 (6) A.F.Th. van der Heijden - De helleveeg (49) 9e week
7 (-) Geert Mak - Reizen zonder John (59) 36e week
8 (-)
9 (-)
10 (-)
Huisvrouwenverdriet (4)
Als iets een klassieker is onder de huisvrouwverdrieten dan dit wel: nieuwe gekleurde was doen bij witte was. Zie ook Huisvrouwenverdriet nummer 3. Het was dus tijd voor een herhaling, met nu in de hoofdrollen: groene handdoeken en witte T-shirts. Nu lichtgroene T-shirts.
'Poetslapjes,' zegt mijn moeder.
dinsdag 13 augustus 2013
Twee maal Kantoorpoëzie deze week
Deze week vindt twee keer Kantoorpoëzie plaats. Niet op de normale kantoorplek aan de Hereweg, maar Kantoor outdoor: op Noorderzon en in Vera.
15 augustus:
Rodaan Al Galidi, Roel Weerheijm, Maarten van der Graaff, Daniël Vis, Eva Zweens, Wilke Jansen en Coen Peppelenbos. Met muziek van: Willie Darktrousers en Swinder!
Van 21.00 tot en met 22.30.
Het kost niks, dus dat is niet duur, maar je moet toch kaartjes bestellen: hier.
17 augustus
Tjark Holthuis, Jan-Willem Dijk, Anneke Claus & Kasper van Hoek, Jan Glas, Joost Oomen, Tonnus Oosterhoff. Met muziek van: Thora Sveinsdóttir en Het Vaticaan.
Vanaf 22.00 uur.
Kosten: maandkaart Vera (€ 1,50)
maandag 12 augustus 2013
Kroniek Leeuwarder Courant - Aflikken
Aflikken
Gerrit Komrij maakte twee jaar geleden een poëziekalender. Een mooiere variant - Komrij schreef bij elk gedicht een kort stukje - dan de kalender die bij uitgeverij Meulenhoff uitkwam. Dat was misschien een postume sneer naar Hans Warren die jarenlang met Mario Molengraaf verantwoordelijk was voor de kalender. Chrétien Breukers nam het titanenwerk over na de plotselinge dood van Komrij. Dit jaar hield uitgeverij Van Gennep Breukers lang aan het lijntje om in een laat stadium af te zien van de productie. Breukers overweegt nu een digitale kalender: elke dag een gedicht én een beschouwing. Voor zeven euro en minimaal 400 intekenaars begint hij eraan.
Wie Hotel des Indes binnen loopt, het hotel dat zichzelf het bijvoeglijke naamwoord ‘majestueus’ toebedeelt, wordt bevangen door de laat negentiende-eeuwse chique uitstraling. De perfecte ambiance om de Louis Couperus High Tea te nemen ter gelegenheid van zijn geboortejaar 1863. Meer dan twee uur zitten we aan een theemaaltijd van vier gangen en tijdens het eten van de pompernikkel of merengue schelpjes waan je je even onderdeel van de betere kringen en kan Eline Vere zo voorbij komen wandelen. Ach die negentiende eeuw, waar je als homoseksueel nog gewoon met je nicht moest trouwen om je geaardheid te verbergen.
Schrijver Ted van Lieshout mengt zich in de storm aan reacties die losbarst na de ondoordachte uitspraken van oud-voetballer René van der Gijp over homo’s en voetbal. Er zijn amper homo’s in het voetbal, zegt Van der Gijp en dat kan een feitelijke constatering zijn. Maar dan komt de opvatting dat er meer visagisten en kappers homo zijn omdat daar ‘meer hun interesse ligt’. Generalisaties, vooroordelen en foute oorzaak-gevolg conclusies en het resultaat is een nationaal debat waarbij liefhebbers van drogredeneringen hun vingers bij aflikken. Ted van Lieshout vindt Van der Gijp een ‘held’ omdat hij zegt wat hij denkt over deze kwestie: ‘Er wordt vooral over gezwégen. Maar juist doordat er zo nu en dan voetballers zijn die gewóón antwoord geven op vragen over homoseksualiteit, wordt het thema bespreekbaar.’ Ikzelf krijg een facebookbericht binnen waarin iemand twijfelt aan mijn voetbalcapaciteiten: ‘Ik zie jou trouwens nog geen snelle linksbuiten onderuit schoffelen.’
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 10 augustus 2013
Gerrit Komrij maakte twee jaar geleden een poëziekalender. Een mooiere variant - Komrij schreef bij elk gedicht een kort stukje - dan de kalender die bij uitgeverij Meulenhoff uitkwam. Dat was misschien een postume sneer naar Hans Warren die jarenlang met Mario Molengraaf verantwoordelijk was voor de kalender. Chrétien Breukers nam het titanenwerk over na de plotselinge dood van Komrij. Dit jaar hield uitgeverij Van Gennep Breukers lang aan het lijntje om in een laat stadium af te zien van de productie. Breukers overweegt nu een digitale kalender: elke dag een gedicht én een beschouwing. Voor zeven euro en minimaal 400 intekenaars begint hij eraan.
Wie Hotel des Indes binnen loopt, het hotel dat zichzelf het bijvoeglijke naamwoord ‘majestueus’ toebedeelt, wordt bevangen door de laat negentiende-eeuwse chique uitstraling. De perfecte ambiance om de Louis Couperus High Tea te nemen ter gelegenheid van zijn geboortejaar 1863. Meer dan twee uur zitten we aan een theemaaltijd van vier gangen en tijdens het eten van de pompernikkel of merengue schelpjes waan je je even onderdeel van de betere kringen en kan Eline Vere zo voorbij komen wandelen. Ach die negentiende eeuw, waar je als homoseksueel nog gewoon met je nicht moest trouwen om je geaardheid te verbergen.
Schrijver Ted van Lieshout mengt zich in de storm aan reacties die losbarst na de ondoordachte uitspraken van oud-voetballer René van der Gijp over homo’s en voetbal. Er zijn amper homo’s in het voetbal, zegt Van der Gijp en dat kan een feitelijke constatering zijn. Maar dan komt de opvatting dat er meer visagisten en kappers homo zijn omdat daar ‘meer hun interesse ligt’. Generalisaties, vooroordelen en foute oorzaak-gevolg conclusies en het resultaat is een nationaal debat waarbij liefhebbers van drogredeneringen hun vingers bij aflikken. Ted van Lieshout vindt Van der Gijp een ‘held’ omdat hij zegt wat hij denkt over deze kwestie: ‘Er wordt vooral over gezwégen. Maar juist doordat er zo nu en dan voetballers zijn die gewóón antwoord geven op vragen over homoseksualiteit, wordt het thema bespreekbaar.’ Ikzelf krijg een facebookbericht binnen waarin iemand twijfelt aan mijn voetbalcapaciteiten: ‘Ik zie jou trouwens nog geen snelle linksbuiten onderuit schoffelen.’
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 10 augustus 2013
donderdag 8 augustus 2013
A B C D: Ronald Giphart
Ronald Giphart komt op 1 september naar Assen. Presentatrice Diana de Groot noemt hem 'een van van de meest gelouterde schrijvers van Nederland'. Waardoor is Ronald Giphart zo gelouterd?
A hij heeft jarenlang kritiek moeten verduren;
B hij heeft over koken geschreven;
C hij heeft de ondergang van de Nederlandse taal meegemaakt;
D ....
Top 10 Nederlandse literatuur - week 32

De helleveeg is weer terug.
De CPNB publiceert elke week een top 60 van best verkochte boeken. Alle titels staan door elkaar (non-fictie, fictie, Nederlands, vertaald, crimi, literatuur). Daarom de literaire top 10 van best verkopende Nederlandse titels (die ik tot de literatuur reken). Tussen haakjes de stand vorige week, tussen haakjes na de titel de stand op de Bestsellerlijst van de CPNB.
Week 32
1 (1) Bert Wagendorp - Ventoux (4) 10e week
2 (2) Tommy Wieringa - Dit zijn de namen (14) 44e week
3 (3) Herman Koch - Zomerhuis met zwembad (21) 62e week
4 (5) A.F.Th. van der Heijden - Tonio (39) 80e week
5 (4) Dimitri Verhulst - De laatkomer (40) 12e week
6 (-) A.F.Th. van der Heijden - De helleveeg (52) 8e week
7 (-)
8 (-)
9 (-)
10 (-)
maandag 5 augustus 2013
Kroniek Leeuwarder Courant: Straf
Straf
Wat lezen gevangenen het liefst? In Nederland staat De ontvoering van Alfred Heineken hoog in de bajesboeken-toptien. In de gevangenis van Guantanamo Bay is Vijftig tinten grijs een echte topper. De gevangenen lezen niet alleen het eerste deel maar de hele serie. Het lijkt me vooral een strafverzwaring.
Het was wel opmerkelijk nieuws want de New York Times berichtte onlangs nog dat de boeken werden gefilterd op te veel seks en geweld. Dat kan twee dingen betekenen: óf het boek is door de censuur geglipt óf het boek is gewoon te soft bevonden. In ieder geval was er meer vraag naar E.L. James dan naar de Koran.
Abdelkader Benali schreef op de website Joop over de multiculturele samenleving door de ogen van Hans Teeuwen, de eerste Zomergast van dit jaar. 'De fulminerende afkeer van diversiteit in Nederland werd razendsnel ingewisseld voor een kijk-mij-eens vertrouwdheid met de multiculturele samenleving want Hans Teeuwen ging ook in discussie met Marokkaantjes (knipoog, knipoog!) die natuurlijk een paar treden lager stonden op de biologische ladder. Onvervalst koloniale reflex, al zal hij dat zelf niet zo voelen.' Het harde artikel kreeg harde reacties, van de normale reaguurders, maar ook van collegaschrijver Jamal Ouariachi, die twitterde 'Geen goedkoop islambashen, Abdelkader Baggernali,maar iemand die de islam ziet voor wat hij is: een achterlijk fantasietje met gevaarlijke kantjes.' Waarop Benali tweette: 'm’n naam correct opschrijven is het minste watje kan doen, laffe hond.' Dat krijg je als je een discussie beperkt tot 160 tekens, de nuance verdwijnt een beetje.
Scotland Yard pakte vorige week zondag een man op die via twitter bedreigingen verstuurde aan Caroline Criado-Perez. Zij kwam in het nieuws omdat ze campagne had gevoerd voor meer vrouwen op bankbiljetten. Criado-Perez is het gelukt om Jane Austen op het briefje van tien pond te krijgen. Met het citaat 'I declare after all there is no enjoyment like reading! Is dat niet mooi? Helaas, schreef de Guardian, komt het citaat uit ‘Pride and prejudice’ uit de mond van Caroline Bingley, die dit alleen zegt om Mr. Darcy te behagen. In werkelijkheid houdt ze helemaal niet van lezen.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 3 augustus 2013.
Wat lezen gevangenen het liefst? In Nederland staat De ontvoering van Alfred Heineken hoog in de bajesboeken-toptien. In de gevangenis van Guantanamo Bay is Vijftig tinten grijs een echte topper. De gevangenen lezen niet alleen het eerste deel maar de hele serie. Het lijkt me vooral een strafverzwaring.
Het was wel opmerkelijk nieuws want de New York Times berichtte onlangs nog dat de boeken werden gefilterd op te veel seks en geweld. Dat kan twee dingen betekenen: óf het boek is door de censuur geglipt óf het boek is gewoon te soft bevonden. In ieder geval was er meer vraag naar E.L. James dan naar de Koran.
Abdelkader Benali schreef op de website Joop over de multiculturele samenleving door de ogen van Hans Teeuwen, de eerste Zomergast van dit jaar. 'De fulminerende afkeer van diversiteit in Nederland werd razendsnel ingewisseld voor een kijk-mij-eens vertrouwdheid met de multiculturele samenleving want Hans Teeuwen ging ook in discussie met Marokkaantjes (knipoog, knipoog!) die natuurlijk een paar treden lager stonden op de biologische ladder. Onvervalst koloniale reflex, al zal hij dat zelf niet zo voelen.' Het harde artikel kreeg harde reacties, van de normale reaguurders, maar ook van collegaschrijver Jamal Ouariachi, die twitterde 'Geen goedkoop islambashen, Abdelkader Baggernali,maar iemand die de islam ziet voor wat hij is: een achterlijk fantasietje met gevaarlijke kantjes.' Waarop Benali tweette: 'm’n naam correct opschrijven is het minste watje kan doen, laffe hond.' Dat krijg je als je een discussie beperkt tot 160 tekens, de nuance verdwijnt een beetje.
Scotland Yard pakte vorige week zondag een man op die via twitter bedreigingen verstuurde aan Caroline Criado-Perez. Zij kwam in het nieuws omdat ze campagne had gevoerd voor meer vrouwen op bankbiljetten. Criado-Perez is het gelukt om Jane Austen op het briefje van tien pond te krijgen. Met het citaat 'I declare after all there is no enjoyment like reading! Is dat niet mooi? Helaas, schreef de Guardian, komt het citaat uit ‘Pride and prejudice’ uit de mond van Caroline Bingley, die dit alleen zegt om Mr. Darcy te behagen. In werkelijkheid houdt ze helemaal niet van lezen.
Verscheen eerder in de Leeuwarder Courant, 3 augustus 2013.
vrijdag 2 augustus 2013
Abonneren op:
Reacties (Atom)














