Oud-journalist Jacob Moerman komt er niet best vanaf in het nieuwe dagboekdeel van Hans Warren.
Om halfdrie zou Jacob Moerman (33) uit Groningen komen voor een interview. Hij arriveerde een half uur te vroeg, ik was nog niet voorbereid, daardoor ging het gesprek moeizaam en stug. Hij was zeker niet beroerd, maar ietwat duf, en ik heb nooit iemand met zulke lauwe zweetpootjes de hand gedrukt. Vies gewoon, het bleef plakken, ook bij het afscheid aan het perron.
Een jaartje later gaat de schrijver met zijn vriend Mario Molegraaf een dagje Groningen doen, maar ook het Gronings Museum krijgt er van langs:
Ik had tot nu toe een bezoek aan dat weerzinwekkende gebouw getorpedeerd. Het was nog erger dan ik vreesde, ik heb me anderhalf uur lopen ergeren. Je oog wordt overal beledigd en je dreigt te vallen op de cakewalk van de vloeren. Zonde van de bijzondere stukken die worden getoond. Weggegooide miljoenen.
Hans Warren - Geheim dagboek 1996-1998, uitgeverij Bert Bakker, €24,95
De afgelopen dagen drie keer in de publiciteit geweest. 1 In De Groene Amsterdammer noemt Gerbrand Bakker het boek en is hij vooral lovend over de plek waar de roman gepresenteerd werd en het gebrek aan aandacht daarvoor. Vooral de gierzwaluwen vielen niet op. 'Komen ze helemaal afreizen uit alle delen van het land, kijken ze niet eens om zich heen!' 2 In de Leeuwarder Courant van vrijdag stond een groot interview door Sietse de Vries. Op de bijgaande foto kijk ik wat argwanend in de lens. Op de achtergrond zijn twee mensen van de bar van café Wouters heel nonchalant aanwezig, vooral ook omdat de fotograaf had gezegd dat ze heel nonchalant aanwezig moesten zijn. De jongen moest zelfs een wijnglas pakken in plaats van een gewoon glas, maar opde foto zie je daar niet veel meer van terug. De kop luidt: 'Ik hou van boeken die op de huid van de tijd zijn geschreven.' 3 In de Trouw van gisteren een minirecensie annex aankondiging van drie zinnen waaruit de volgende blurb te plukken is: 'een helder geschreven roman'.
Ook in Tiel te zien gisteren. Wat is hier aan de hand?
A Bewoner heeft geen gewoon plakband in huis. B Bewoner heeft buurman met dikke bouvier. C Bewoner is goed in spelling, maar heeft moeite met de bezittelijke voornaamwoorden. D ...
'De Tros die nou twee halve garen heeft over boeken,' en andere hoogtepunten op radio Selexyz van zaterdag 28 juni.
Bram de Graaf - Voetbalvrouwen. De glorietijd van het Nederlandse voetbal 1974-1978
- Ik wil beginnen natuurlijk met die voetballerij. Dat draag ik op aan alle vrouwelijke voetballers, dus de getrouwden met de interlands. - Selexyzpresentator: Maar Cruijff lag ook in het zwembad met die dames? Ja, Cruijff lag er ook, maar die had een een een een schrijfster [!] op zijn knie zitten. Nou ja, hij zat nergens aan, maar die vrouw dacht daar anders over en die trommelde ook die andere vrouwen bij elkaar. Weet je dat niet? Dat is een hele affaire geworden. Trouwens het is '74, we zitten nu in 2008. Nu doen vader en moeder het voor in de kamer aan de kinderen, zo moet je het doen, weet je wel. De seksualiteit wordt heel anders beleefd dan toen. - Verder maakt hij interviews met allerlei mensen eromheen. Bijvoorbeeld tot mijn vreugde wordt zeer uitvoerig belicht de be eh eh van de televisie ook heel bekende figuur, die ook, Maarten, Maarten Spanjer. Maakte in het eerste hoofdstuk een geweldig portret trouwens, een heel mooi hard portret van Dien Jongbloed die was dus getrouwd met die keeper. Selexyzpresentator: Jan Jongbloed. Is na de dood van haar man, van eh haar zoon die bij een ongelukje op een voetbalveld omkomt, is steeds dieper in de versukkeling geraakt. Maar heeft ook, alhoewel ze tien jaar ouder was dan Maarten Spanjer, tien jaar een verhouding gehad met Maarten. Die zich toen naar binnenwerkte, niet alleen bij haar, maar ook bij Van Hanegem en zijn gezin en die dus allerlei details komt in dit boek vaak voor weet te vermelden over deze vrouwen. Een interessante periode. Hoe die vrouw ook aan haar eind komt. Alzheimer. Alzheimer krijgt zij. 't Is niet te geloven de neerslag van die vrouw. Je zou zeggen: het is de straf voor de zonde.
Een eeuw rare kostgangers Het boek wordt op de site van Selexyz niet nader genoemd omdat het niet in de boekhandel te krijgen is. Het gaat over Bilderdijk en de liefhebbers van deze dichter.
- Wie is Bilderdijk? Dat weten de mensen niet. Vondel, weten ze nauwelijks. Was dat geen dichter ja oh ja. Sinterklaasliedjes hè. Maar van Vondel weten ze ook geen zak af. - Omdat hij zo geleerd was en iedereen overrulede met zijn kennis werd hij ook een beetje afgeweerd. Je kent dat verschijnsel: dat mensen juist briljante figuren proberen af te weren. Selexyzpresentator: U weet daar alles van, maar ik kijk u in de ogen en ik zie herkenning, ha ha ha. De Tros die nou twee halve garen heeft over boeken, terwijl ik was natuurlijk de man daar. - En die vrouw, vooral die tweede vrouw, die eigenlijk niet zijn vrouw was, hij was getrouwd hij is nooit gescheiden van die eerste vrouw die hij eigenlijk haatte. Maar die tweede vrouw die wat mooiere borsten had; hij hing er enorm aan hè. Elke morgen moest hij erop.
Anthony Beevor - Kreta 1941-1945
- Het is eigenlijk, wil ik toch wel nadrukkelijk zeggen, ook voor de liefhebbers van de Tweede Wereldoorlog, want die zullen van dit boek genieten, genieten tussen aanhalingstekens: 't is de nederlaag van de Duitsers, die dan later weer winnen, maar die tenslotte verliezen. En dat is precies wat vooruitloopt op de nederlaag van de Duitsers. - Selexyzpresentator: Voor mensen die het historisch werken lezen een beetje ver gaat is er natuurlijk dat prachtige boek: Kapitein Corelli's mandoline. Oooooooooh, dat gaat over de Italianen. Selexyzpresentator: Dat gaat over die periode. Dat gaat over de Italiaanse nederlaag daar ja. De Italianen waren aardig voor die mensen. Die hadden nog een beetje zaagsel in hun broek zitten. Die bedienden ook die vrouwen van hun liefde, begrijp jewel dat was heel anders. Kretenzische vrouwen die naaiden graag met de Italianen. - Vrouwen zullen met dit boek moeite hebben, maar zullen misschien toch bekoord worden door de vrouwen op Kreta, die ook mijn respect hebben.
Wie vandaag naar de Roze Zaterdag in Tiel ging vanuit Groningen kon niet om de TT in Assen heen. Toen we om elf uur uit Groningen vertrokken (ik in mijn Victoriehemd en Alfred in zijn naar roze zwemende rood geblokte hemd) waren de meeste TT-bezoekers gelukkig al ter plaatse, zodat het niet al te druk was. Dat veranderde vlak voor Zwolle toen bleek dat het hele Noorden en masse op vakantie was gegaan en Friesland en Groningen komen elkaar dan tegen zodat we een paar kilometer stapvoets rijden voor de boeg hadden. Daarna weer plankgas richting Tiel. Onderweg een keer gestopt voor koffie en koek (van Alfred) en iets sanitairs. En ook deze jongedame in roze hemmetje had hoge nood. In Tiel was alles erg roze en versierd, inclusief lange roze mensen van Bakker Bart, winkels en cafés vol ballonnen en fijne homomuziek. Natuurlijk was Frank van Dalen er, de scheidend voorzitter van het COC (dat hij een rechtser imago heeft gegeven, maar ook een minder truttig gezicht)(en een miljoenenschuld) en Gay-krantcoryfee Henk Krol en minister Plasterk.
Maar we kwamen natuurlijk voor Flipje (zoekplaatje). Er moest natuurlijk gewerkt worden en daarom gingen we naar de informatiemarkt. Daar stond, zoals gewoonlijk, weer een stand van La Vita met Hilda Abbing en natuurlijk stond Anja de Crom klaar om iedereen van vers fruit te voorzien. Maar ik moest door, want ik zou een uur signeren bij de kraam van Savannah Bay. Ik hoopte tien boeken te kunnen signeren, maar dat zijn er maar zes geworden helaas. Om nou te zeggen dat ze in de rij stonden, nee. Je moest de mannen bij de lurven pakken en overtuigen. De meesten zijn dan wel heel aardig. Sommigen zeggen ronduit dat ze nooit lezen en liever plaatjes kijken. Ik had twee mannen die na het lezen van de flaptekst het boek teruglegden en zeiden dat zoiets niets voor hen was. Er staat niet achterop: hete homoseks! Dat scheelt toch in de verkoop op Roze Zaterdag. En mijn wervende praatje tegenover vrouwen dat de enige vrouw in het boek in tegenstelling tot Tavenier (waarin de vrouw in coma raakt) nu een levendige rol speelt, alhoewel ze wel in de kelder wordt vastgezet en vernederd wordt, dat praatje dus, werkte ook al niet. En toen werd het al vijf uur en trokken ook de meest extravagante mensen op huis aan. De ballonnen werden al doorgeprikt.
Onderweg naar Groningen al vanaf Arnhem mensen die langs de kant van de weg op klapstoeltjes, of staand op viaducten, of op het eigen erf bij de barbecue of bij de enorm drukke bezinestations zaten te kijken naar de voorbijkomende motors. Leuk gezicht. Vooral omdat er een file was van stapvoets en soms stilstaand verkeer tussen Zwolle en Assen-Zuid.
Bij mijn sportschool Plaza Sportiva (in Groningen Plaaaaazaaaaaaaa Sportttivaaaaaa) loop ik altijd hard. Daarbij heb ik muziek nodig die lekker is om ongeveer 11 kilometer per uur op te lopen (ja ja). Meestal draaien ze die wel, maar af en toe krijg je dat gedreutel van Marco Borsato of het een of andere trage soulnummer waar je spontaan van in een potjepotjepotjevet-tempo schiet. Ik vraag tegenwoordig van tevoren om wat snelle muziek, het liefst lekker hard, zodat je door blijft lopen. Dan bedoel ik zoiets als 'Watch out'.
Heerlijke loopmuziek. Heb het nummer ook net gedownload van I-Tunes. Daar was ik een tijdje geleden al op zoek geweest naar de oervariant: 'Papa got a brand new PigBag'.
Ook op voetbaltribunes wordt het meegezongen.
En Madness heeft een hele eigen reggaeversie ervan. Blijf zeker kijken tot seconde vijftig.
De Roze Zaterdag en de TT vinden altijd op dezelfde dag plaats, maar nooit in dezelfde stad. Daarom voor de niet-motorliefhebber: ga naar Tiel deze zaterdag. Boekhandel Savannah Bay heeft me gevraagd te signeren in hun stand, van 14.30 tot 15.30. We gaan voor een megaverkoop van minimaal tien boeken.
Mind the Gap. Blijkbaar een poëziefestival dat ik gemist heb, maar op YouTube vind je twee van de voordragende dichters: Pim te Bokkel en Bernard Wesseling.
Deze week ben ik oppasvader van Bobby. In tegenstelling tot vorig jaar slaapt hij 's nachts thuis en gaat hij overdag naar buiten. Dat vind ik wel een rustiger idee. Hij eet niet echt veel: vooral de vieze sluns en slobber rond de blokjes vlees. Hij zal zijn baasjes wel missen.
Kwam de volgende clip vol erotische spanning tegen op YouTube. De clip uit de film 'Une robe d'éte is meer dan dat. Hij is ook melancholisch en dat komt door het liedje dat hij meezingt: Bang bang.
Nous avions dix ans à peine Tous nos jeux étaient les mêmes Aux gendarmes et aux voleurs Tu me visais droit au cœur
Bang bang, tu me tuais Bang bang, et je tombais Bang bang, et ce bruit-là Bang bang, je ne l'oublierai pas
Nous avons grandi ensemble On s'aimait bien il me semble Mais tu n'avais de passion Que pour tes jeux de garçon
Bang bang, tu t'amusais Bang bang, je te suivais Bang bang, et ce bruit-là Bang bang, je ne l'oublierai pas
Un jour tu as eu vingt ans Il y avait déjà longtemps Que l'amour avait remplacé Notre amitié du passé Et quand il en vint une autre On ne sait à qui la faute Tu ne m'avais jamais menti Avec elle tu es parti
Bang bang, tu m'as quittée Bang bang, je suis restée Bang bang, et ce bruit-là Bang bang, je ne l'oublierai pas
Quand j'aperçois des enfants Se poursuivre en s'amusant Et faire semblant de se tuer Je me sens le cœur serré
Bang bang, je me souviens Bang bang, tout me revient Bang bang, et ce bruit-là Bang bang, je ne l'oublierai pas
Er zijn ook versies van Dalida en Nancy Sinatra (verschrikkelijk). In de Google vertaalmachine kwam de volgende vertaling eruit (ik geloof niet dat het vertaalprogramma al helemaal klaar is) met geweldige vondsten ('Ik vind het hart strak'). We hadden tien jaar Al onze spellen zijn hetzelfde Voor de cops en rovers Tu me Visais recht op hart
Bang bang, je me tuais Bang bang, en ik viel Bang bang, en dan is dit lawaai Bang bang, ik heb niet vergeten
We groeide op elkaar Op s'aimait hoewel het lijkt me Maar u had passie Of het nu gaat om uw Game Boy
Bang bang, je t'amusais Bang bang, ik zal volgen Bang bang, en dan is dit lawaai Bang bang, ik heb niet vergeten
Op een dag had u twintig jaar Er was al een lange tijd Laat de liefde had vervangen Onze vriendschap uit het verleden En toen kwam het tot een andere Het is niet duidelijk is die de schuld te geven Gij zult niet m'avais nooit gelogen Met het u partij
Bang bang, u bent mij Bang bang, ik bleef Bang bang, en dan is dit lawaai Bang bang, ik heb niet vergeten
Als ik zie kinderen Om door te gaan met plezier En om te pretenderen te doden Ik vind het hart strak
Bang bang, ik herinner me Bang bang, alles komt terug naar mij Bang bang, en dan is dit lawaai Bang bang, ik heb niet vergeten
Vanuit de lucht lijkt alles veel overzichtelijker. Uitgever Peter ten Hoor vloog afgelopen zondag over de stad en maakte deze unieke prentjes van 'mijn' Zeeheldenbuurt en het pand waar Uitgeverij kleine Uil gevestigd is. Klik op de foto's voor een vergroting.
Heb zelf het antwoord gevonden op de prangende vraag: wat leest Barbara Barend voor de campagne Zomerlezen (zie een paar berichten terug). Marjan had al wel het beeld gevonden: de drie gratiën. Toen dacht ik om de een of andere reden: dan zal het wel een lesbisch boek zijn en ik ging kijken bij boekhandel Vrolijk. En ja hoor: Twee vrouwen van Harry Mulisch!
Vanavond was Erik Harteveld te gast in het programma Oeverloos van Leon Verdonschot op Kink FM. De uitzending is nog enkele weken hier na te beluisteren.
Wegens tegenvallende resulaten had ik het idee om het enige welpie in huis maar in de hens te steken, maar gelukkig was er iemand op YouTube die het idee al had uitgevoerd.
We maken ook maar meteen een einde aan de enquête naar de mooiste speler van oranje. Winnaar is verrassend genoeg Wilfred Bouma. Er zijn 48 stemmen uitgebracht (waarbij sommigen gefraudeerd hebben).
De top 5 1 Wilfred Bouma 2 Ibrahim Afellay 3 Edwin van der Sar 4 Marco van Basten 5 Ruud van Nistelrooy
Voor Gelly Talsma van Athena's Boekhandel was het wel een beetje een weemoedige middag, want ik was de laatste schrijver die geïnterviewd werd in het pand aan de Kijk in 't Jatstraat. Zo'n twintig mensen waren ondanks de drukkende warmte en naderende oranjegekte naar de winkel getogen om te luisteren naar het interview dat Ellen Deckwitz mij op deskundige wijze afnam. Hieronder veel foto's (de meeste genomen door Giny Bakckers)(maar de eerste waar Giny Backers op staat is van Frans Oldersma)(en de tweede foto waar Giny Backers op staat is door mij gemaakt, met een blije Melanie op de achtergrond).
Hoe Leon de Winter vroeger optrad met zijn baardje en andere hoogtepunten van Martin Ros op radio Selexyz.
Over de dood van Kees Fens:
- Ik miszeg niks van hem. Alsjeblieft niet. Het is natuurlijk erg dattie dood is, maar het is voor een groot publiek geen groot gemis, want die lazen hem niet. Die grote stukken over Petrarca; ze hebben nog nooit van Petrarca gehoord. - Ik spreek nu toch tot een wat groter publiek. Ik hoop toch vooral vrouwen van veertig tot zeventig, dat is mijn lievelingspubliek, die zullen niet elke week naar hem grijpen.
Leon de Winter - Het recht op terugkeer
- Merkwaardige man. Je weet dat hij vroeger optrad met een baardje. - Het beroemde boek Kaplan, in 86, Kaplan was ineens zijn ommekeer. Met een grote roman, een publieksroman. Toen ging hij ook trouwen met die vrouw die hij nu heeft. Toen ging die baard eraf. Toen werd het ineens een andere Leon de Winter. - 'Het leest als een trein,' zegt Rob Schouten tegen me, 'maar de stijl is niet goed.' Nou wat bedoelt Rob Schouten met stijl? Leest die dan wel eens boeken in Nederland? De stijl van Leon de Winter is voortreffelijk. Die staat op dezelfde hoogte als Philip Roth. - De joden deugen ook niet helemaal. Maar ik ben jood, zegt Leon de Winter. Ik ben jood en daarom sta ik achter Israel. Of moet je al die mensen in de Middelandse Zee gooien, dat ze verzuipen?
Margot Vanderstraeten - Schrijvers gaan niet dood
- Het zijn interviews uit De Morgen, dat is een bekend links georiënteerd blad in België. Selexyzpresentator: een Vlaams blad, ja. Een, hè. Selexyzpresentator: een Vlaams blad. Ja, een Vlaams blad, radicaal links. Verschrikkelijk geagiteerd tegen het Vlaams Blok of hoe dat ook heet tegenwoordig. - Er staat een interview in met...een man die ik heel goed heb gekend, dat is dus...eh...onze vriend...eh Henk Romijn Meijer. - Mijn lezeressen zullen dit boek omhelzen, want het zijn hun grote schrijvers. [...] Zet daar nou eens een boek naast met de grote schrijvers van nu. Nul komma nul. Noem ze maar even op. Wie zijn de grote schrijvers, ja, noem ze maar even op. Selexyzpresentator: Arnon Grunberg. Naaakgggkh Daar noem je nou net Arnoud (?) dat vin ik nou net een... een uitzondering. Er zijn mensen die kunnen van die man geen letter lezen. Maar noem, is dat nou een lijst van schrijvers? [...] Selexyzpresentator: we houden er toch wel vier over? Noem ze mij maar. Selexyzpresentator: Van der Heijden vindt men ook een groot schrijver. Nee, vind ik niet, die is tweederangs.
Sebastian Faulks - Devil May Care
- Maar ja, wie doet het: dat is natuurlijk Bond. Die lost het hele probleem op en met medewerking van die vrouwen. Die gaan natuurlijk, hun broek gaat uit hè want het hele erge komt uitvoerig voor. - Het is een boek dat je in één avond uitleest hoor. Tenminste, als je tot één uur doorleest dan heb je het uit.
Net als vorig jaar heeft de CPNB geld gespendeerd aan de campagne Zomerlezen, waarbij bekende Nederlanders doen alsof zij wel eens een boek lezen. De campagne is geïnspireerd op de Amerikaanse campgane Get Caught Reading waarbij allerlei Amerikaanse topsterren tot hun schrik opeens een boek in de hand houden. Wat dacht je van de volgende basketbalsterren. De CPNB, gesponsord door de NS, doet de campagne Zomerlezen al voor het derde jaar. Deze keer mogen weer drie beroemde mensen een boek vasthouden: een oude man, een lesbiënne en een jonge, zwarte man. Toevallig zijn ze alledrie sportverslaggever. Dat komt mooi uit, want deze zomer gaan we van het ene sportfestijn naar het andere. Ik hoop dan ook dat deze iconen hele volksstammen mensen aan het lezen zullen brengen. Van Mart Smeets weten we in elk geval dat hij veel gelezen wordt. Maar wat leest hij zelf? Als ik het goed zie is dat een Capitool-reisgids voor China. Humberto Tan lees Sport, Nederlandse en Vlaamse sportverhalen van 1945 tot nu door Arthur van den Boogaard. Maar wat leest Barbara Barend? Het omslag lijkt op dat van een literaire thriller. Tot nu toe heb ik het boek niet kunnen traceren. Wie?
Het nummer maakt waarschijnlijk een goede kans om hoog te eindigen in De foute 111 van Q-Music (is dat een opvolger van de Homo top 100?): Believe van Cher. Maar als de clip wordt uitgevoerd door een enorme bodybuilder dan is het weer wat anders.
Heel wat kilo's spiermassa minder doen Rob en Alan ook een goede poging.
Het maken van een tentoonstelling is net zo arbeidsintensief als het maken van een boek, en je hebt er ook een lange aanloop voor nodig. Zo is Doeke Sijens al een tijd bezig met een tentoonstelling over Wobbe Alkema die pas volgend jaar in het Groninger Museum te zien zal zijn. Hij heeft zelfs een speciaal schrift waarin hij alle schilderijen verzameld heeft met alle kenmerken en eigenaren en alle anekdoten eromheen. Wobbe Alkema. Hij heeft zijn naam niet mee evenals de andere kunstenaar die ik bewonder van De Ploeg: Alida Pott. Laten we hopen dat de tentoonstelling van Doeke wereldfaam zal brengen voor Alkema.
Vorige week ontstond er licht rumoer over het omslag van de nieuwe roman van Leon de Winter. In HP/De Tijd stond een stukje over het manipuleren van het originele schilderij van Hopper (Night Windows) voor deze uitgave.
Op de omslag van De Winters nieuwe boek Het recht op terugkeer staat Night Windows afgebeeld, maar dan met eigenhandig aangebrachte veranderingen. Volgens de Stichting Pictoright lijkt het erop dat het gebruik ‘inbreukmakend’ is. “Als er geen toestemming is verleend, zullen alle Nederlandse rechters oordelen dat dit een inbreuk is op het auteursrecht,” zegt de directeur Vincent van den Eijnde.
Tegelijkertijd verscheen er op de site van Boekblad (heb je een inlogcode voor nodig) een stukje waarin Joost Zwagerman zijn eigen roman Vals Licht herkende.
‘Als je heel goed kijkt, zie je dat er bij Leon een gordijntje is bijgeschilderd. Maar niet alleen de Hopper is hetzelfde, ook de kleurstelling en de belettering, tot de titel aan toe. (...) ‘Leon zelf ziet helemaal geen overeenkomsten. Volgens hem zijn de sfeer, de toon en de kleurstelling totaal anders. Opmerkelijk.'
Volgens mij heeft De Winter gelijk. De belettering en de titel is totaal anders. Een storm in een glas water. Het lijkt er meer op dat er wat rumoer gemaakt wordt om aandacht te vestigen op de nieuwe roman van De Winter. Als er wat chaos en rumoer gemaakt had moeten worden, dan had dat gekund bij de vertaling van Zwagermans boek in het Frans waarbij ze zomaar de Hopper hebben opgeknipt. Maar wat doet het er eigenlijk allemaal toe. Het boek met het Hopperomslag is alleen nog bij betere tweedehandsboekwinkel te koop. Het nieuwe omslag van Vals licht ziet er totaal anders uit.
Ik kende de site www.bzoek.com niet, maar omdat ik de laatste dagen wel eens koekel op "Victorie Peppelenbos" kwam ik daar langs. Als je zoekt naar je boek krijg je precies te zien welke boekhandel jouw boek in voorraad heeft. Bij mij zijn er tot nu toe nog meer rode pinnetjes te zien dan blauwe pinnetjes (klik hier), maar voor een debuut valt het me niet tegen. Bovendien is dit eeen site van de zelfstandige boekhandels, dus alle Bruna's en Selexyzen staan hier niet vermeld. Daarnaast heb je weer zelfstandige boekhandels die zich niet aansluiten bij andere zelfstandige boekhandels. Zoals Godert Walter uit Groningen. En daar hebben ze mijn boek wel, want gisteren stond er in hun nieuwsbrief:
Nog maar een enkele bladzijde heb ik kunnen lezen van deze fonkelnieuwe roman omdat deze nieuwsbrief af moet, maar dat smaakt naar meer. [Let niet op de flaptekst, zei een vriend, maar lees het boek.]
Bloomsday in de Ierse pub O'Ceallaigh, verzamelplaats van toet Joyceminnend Groningen. Sterk aanwezige gast was Henk Scholte, de enige man in Groningen die de vogels uit de lucht kan zingen. En ook een van de weinigen in het café die lange tijd in Ierland heeft doorgebracht. Negen maanden verbleef hij er en toen hij terugkwam had hij een baard. Zijn kennis van de gezellige meezingers is onge-evenaard.
Het bracht Erik Harteveld, die ook wel een potje kan zingen, tot de verzuchting: 'Met die man wil ik niet samen op de foto.' Hetgeen geschiedde. Stadsdichter Rense Sinkgraven presenteerde vervolgens een keur aan Groninger dichters: Ellen Deckwitz, Karel ten Haaf, Kasper Peters, Sieger MG, Erik Harteveld, mijzelve (niet op foto) André Degen, Emiel Matulewicz en Jan Glas. Tussendoor vertelde Henk Scholte nog een uitgebreid. Zijn geheime plan is om elk jaar vijf minuten te vertellen van een voorbije Bloomsdaydag in de hoop 183 jaar oud te worden voordat het verhaal af is. Aan het eind zong Scholte een liedje waarmee hij bewees dat hij ook zacht en gevoelig kan zingen.
Behalve veel gratis drank was er voor de dichters ook veel gratis eten in het bovenzaaltje waar allerlei Bloomsdayhapjes stonden te wachten, waaronder oesters die in menig dichtersstrotje verdwenen. In het bovenzaaltje zaten af en toe ook heel ondichterlijke mannen, zoals deze Fin. En het was weer aan het speuwerk van de onvermoeibare Henk Scholte te danken dat we erachter kwamen dat Finnen net als Groningers 'moi' zeggen hetgeen leidde tot algehele verbroedering van alle volken.
